Reklama

Kościół nad Odrą i Bałtykiem

Przemysław Fenrych odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski

Znany działacz katolicki, felietonista Tygodnika Katolickiego "Niedziela", Przemysław Fenrych został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. Odznaczenie zostało przyznane przez Prezydenta RP Bronisława Komorowskiego za „wybitne zasługi dla rozwoju demokracji lokalnej w Polsce i na świecie, za osiągnięcia w propagowaniu idei społeczeństwa obywatelskiego i samorządności”.

[ TEMATY ]

odznaczenia

Archiwum Przemysława Fenrycha

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Przemysław Fenrych ur. w 1951 r. jest nauczycielem, dziennikarzem i działaczem społecznym. W latach 1970 – 1980 był współpracownikiem duszpasterstw akademickich w Poznaniu i Szczecinie. Związany z opozycją – współpracował m. in. z Ruchem Praw Człowieka i Obywatela oraz Ruchem Młodej Polski.

Od strajków sierpniowych 1980 działacz „Solidarności” – organizował komisję strajkową w swoim zakładzie pracy (Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna), potem przewodniczący wszystkich polskich bibliotekarzy należących do „Solidarności”. Od roku 1981 członek Prezydium Zarządu Regionu NSZZ „Solidarność” odpowiedzialny za informację, redaktor naczelny wychodzącego codziennie poza cenzurą w nakładzie 10 tys. egz. „Komunikatu Zarządu Regionu NSZZ „Solidarność”, delegat na I Ogólnopolski Zjazd „Solidarności”.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

W stanie wojennym przez 11 miesięcy internowany w więzieniach w Goleniowie, Wierzchowie i Strzebielinku. W latach 1988 – 1990 członek ogólnopolskiego Komitetu Obywatelskiego „Solidarność” przy Lechu Wałęsie, zespołu, który w Polsce przygotował od strony opozycyjnej obrady Okrągłego Stołu, a następnie wybory parlamentarne z 4 czerwca 1989 roku. W roku 1989 współzałożyciel Obywatelskiego Komitetu Porozumiewawczego „Solidarność” Ziemi Szczecińskiej, ciała organizującego zwycięskie dla „Solidarności” wybory parlamentarne na Pomorzu Zachodnim. W latach 1990-91 dyrektor – redaktor naczelny szczecińskiego Ośrodka Radia i Telewizji.

Współzałożyciel, wieloletni wiceprezes i prezes Szczecińskiego Klubu Katolików, stowarzyszenia zajmującego się na Pomorzu Zachodnim edukacją społeczną w oparciu o katolicką naukę społeczną, integracją osób prześladowanych i zagrożonych z powodu przekonań, opieką charytatywną, zwłaszcza nad rodzinami i samotnymi matkami. W latach 1981 – 83 członek Prymasowskiej Rady Społecznej – ciała doradzającego Prymasowi Polski Józefowi Glempowi w kwestiach społecznych i gromadzącego osoby niezależnie myślące z całej Polski. W latach 1983 – 1990 Członek Rady Duszpasterskiej diecezji szczecińsko-kamieńskiej, zespołu doradzającego w tych samych kwestiach biskupowi szczecińsko-kamieńskiemu Kazimierzowi Majdańskiemu.

Reklama

Od 1991 roku zastępca dyrektora szczecińskiego Centrum Szkoleniowego Fundacji Rozwoju Demokracji Lokalnej. Trener i ekspert FRDL, specjalista m.in. w dziedzinie komunikacji społecznej, edukacji, odnowy wsi oraz szkoleń metodami interaktywnymi. Pomysłodawca i ekspert Europejskiej Akademii Sołtysa, ukraińskiego Programu „Przejrzysta Ukraina”, Polsko-Ukraińskiej Szkoły Liderów i Animatorów, cyklu białoruskich działań „Przez edukację do społeczeństwa obywatelskiego”.

Autor i realizator wielu szkoleń i projektów adresowanych do samorządów, młodzieży, nauczycieli, dziennikarzy i organizacji pozarządowych w Polsce, na Białorusi, Ukrainie, w Kazachstanie i w Tunezji. Tutor w Akademii Tutora związanej ze Stowarzyszeniem Szkoła Liderów. Autor takich książek jak: Komunikacja społeczna w urzędzie gminy, Warszawa 1998 (podręcznik do szkoleń na odległość), Komunikacja w społeczeństwie obywatelskim (w języku ukraińskim i serbskim), Święty Otton. Biskup, Misjonarz, Europejczyk. Szczecin 2004. Redaktor i współautor szeregu książek w języku polskim, białoruskim i ukraińskim. W latach 1998 – 2002 radny Miasta Szczecina – przewodniczący Komisji Edukacji, Sportu i Rekreacji, współautor „Szczecińskiej Karty Współpracy Miasta z Organizacjami Pozarządowymi” oraz strategicznej „Polityki edukacyjnej miasta Szczecina”.

Członek założyciel Związku Dużych Rodzin „Trzy Plus”, wiceprzewodniczący Koła w Szczecinie, organizator konferencji „Samorząd przyjazny rodzinie” promującej rodzinną politykę w zachodniopomorskich samorządach lokalnych. Współorganizator Zjazdów Gnieźnieńskich w latach 2003 – 2012.

Reklama

Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Oficerskim oraz Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.

O Przemysławie Fenrychu można przeczytać także w Encyklopedii Solidarności: http:// encyklopedia-solidarnosci.pl/wiki/index.php?title=Przemys%C5%82aw_Fenrych

2014-09-23 21:49

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Czy sędzia nie może przyjąć papieskiego odznaczenia?

[ TEMATY ]

sąd

odznaczenia

Joanna Karnat/pl.wikipedia.org

Argument, że przyjęcie przez prof. Andrzeja Rzeplińskiego odznaczenia papieskiego wpłynie na jego bezstronność jest nieporozumieniem – tak ks. Przemysław Śliwiński, rzecznik metropolity warszawskiego, odpowiada na zarzut prof. Wiktora Osiatyńskiego. Zwraca też uwagę, że prezes Trybunału Konstytucyjnego uhonorowany został także za dawną działalność, sięgającą czasów antykomunistycznej opozycji. Medal "Pro Ecclesia et Pontifice" (Dla Kościoła i Papieża) prof. Rzepliński odebrał w piątek z rąk kard. Kazimierza Nycza.

CZYTAJ DALEJ

Św. Wojciech, Biskup, Męczennik - Patron Polski

Niedziela podlaska 16/2002

Obok Matki Bożej Królowej Polski i św. Stanisława, św. Wojciech jest patronem Polski oraz patronem archidiecezji gnieźnieńskiej, gdańskiej i warmińskiej; diecezji elbląskiej i koszalińsko-kołobrzeskiej. Jego wizerunek widnieje również w herbach miast. W Gnieźnie, co roku, w uroczystość św. Wojciecha zbiera się cały Episkopat Polski.

Urodził się ok. 956 r. w czeskich Libicach. Ojciec jego, Sławnik, był głową możnego rodu, panującego wówczas w Niemczech. Matka św. Wojciecha, Strzyżewska, pochodziła z nie mniej znakomitej rodziny. Wojciech był przedostatnim z siedmiu synów. Ks. Piotr Skarga w Żywotach Świętych tak opisuje małego Wojciecha: "Będąc niemowlęciem gdy zachorował, żałość niemałą rodzicom uczynił, którzy pragnąc zdrowia jego, P. Bogu go poślubili, woląc raczej żywym go między sługami kościelnymi widząc, niż na śmierć jego patrzeć. Gdy zanieśli na pół umarłego do ołtarza Przeczystej Matki Bożej, prosząc, aby ona na służbę Synowi Swemu nowego a maluczkiego sługę zaleciła, a zdrowie mu do tego zjednała, wnet dzieciątko ozdrowiało". Był to zwyczaj upraszania u Pana Boga zdrowia dla dziecka, z zobowiązaniem oddania go na służbę Bożą.

Św. Wojciech kształcił się w Magdeburgu pod opieką tamtejszego arcybiskupa Adalbertusa. Ku jego czci przyjął w czasie bierzmowania imię Adalbertus i pod nim znany jest w średniowiecznej literaturze łacińskiej oraz na Zachodzie. Z Magdeburga jako dwudziestopięcioletni subdiakon wrócił do Czech, przyjął pozostałe święcenia, 3 czerwca 983 r. otrzymał pastorał, a pod koniec tego miesiąca został konsekrowany na drugiego biskupa Pragi.

Wbrew przyjętemu zwyczajowi nie objął diecezji w paradzie, ale boso. Skromne dobra biskupie dzielił na utrzymanie budynków i sprzętu kościelnego, na ubogich i więźniów, których sam odwiedzał. Szczególnie dużo uwagi poświęcił sprawie wykupu niewolników - chrześcijan. Po kilku latach, rozdał wszystko, co posiadał i udał się do Rzymu. Za radą papieża Jana XV wstąpił do klasztoru benedyktynów. Tu zaznał spokoju wewnętrznego, oddając się żarliwej modlitwie.

Przychylając się do prośby papieża, wiosną 992 r. wrócił do Pragi i zajął się sprawami kościelnymi w Czechach. Ale stosunki wewnętrzne się zaostrzyły, a zatarg z księciem Bolesławem II zmusił go do powtórnego opuszczenia kraju. Znowu wrócił do Włoch, gdzie zaczął snuć plany działalności misyjnej. Jego celem misyjnym była Polska. Tu podsunięto mu myśl o pogańskich Prusach, nękających granice Bolesława Chrobrego.

W porozumieniu z Księciem popłynął łodzią do Gdańska, stamtąd zaś morzem w kierunku ujścia Pregoły. Towarzyszem tej podróży był prezbiter Benedykt Bogusz i brat Radzim Gaudent. Od początku spotkał się z wrogością, a kiedy mimo to próbował rozpocząć pracę misyjną, został zabity przez pogańskiego kapłana. Zabito go strzałami z łuku, odcięto mu głowę i wbito na żerdź. Cudem uratowali się jego dwaj towarzysze, którzy zdali w Gnieźnie relację o męczeńskiej śmierci św. Wojciecha. Bolesław Chrobry wykupił jego ciało i pochował z należytymi honorami. Zginął w wieku 40 lat.

Św. Wojciech jest współpatronem Polski, której wedle legendy miał także dać jej pierwszy hymn Bogurodzica Dziewica. Po dziś dzień śpiewa się go uroczyście w katedrze gnieźnieńskiej. W 999 r. papież Sylwester II wpisał go w poczet świętych. Staraniem Bolesława Chrobrego, papież utworzył w Gnieźnie metropolię, której patronem został św. Wojciech. Około 1127 r. powstały słynne "drzwi gnieźnieńskie", na których zostało utrwalonych rzeźbą w spiżu 18 scen z życia św. Wojciecha. W 1928 r. na prośbę ówczesnego Prymasa Polski - Augusta Kardynała Hlonda, relikwie z Rzymu przeniesiono do skarbca katedry gnieźnieńskiej. W 1980 r. diecezja warmińska otrzymała, ufundowany przez ówczesnego biskupa warmińskiego Józefa Glempa, relikwiarz św. Wojciecha.

W diecezji drohiczyńskiej jest także kościół pod wezwaniem św. Wojciecha w Skibniewie (dekanat sterdyński), gdzie proboszczem jest obecnie ks. Franciszek Szulak. 4 kwietnia 1997 r. do tej parafii sprowadzono z Gniezna relikwie św. Wojciecha. 20 kwietnia tegoż roku odbyły się w parafii diecezjalne obchody tysiąclecia śmierci św. Wojciecha.

CZYTAJ DALEJ

Franciszek: cnoty teologalne pozwalają nam działać jako dzieci Boże

2024-04-24 10:07

[ TEMATY ]

papież

papież Franciszek

PAP/EPA/GIUSEPPE LAMI

O znaczeniu cnót teologalnych: wiary, nadziei i miłości w życiu moralnym chrześcijanina mówił dziś Ojciec Święty podczas audiencji ogólnej. Zaznaczył, że pozwalają nam one działać jako dzieci Boże.

Na wstępie papież przypomniał, że każdy człowiek jest zdolny do poszukiwania dobra, jednakże chrześcijanin otrzymuje szczególną pomoc Ducha Świętego, jaką są wspomniane cnoty teologalne. Cytując Katechizm Kościoła Katolickiego Franciszek podkreślił, że „są one wszczepione przez Boga w dusze wiernych, by uzdolnić ich do działania jako dzieci Boże i do zasługiwania na życie wieczne” (n. 1813).Dodał, iż wielkim darem cnót teologalnych jest egzystencja przeżywana w Duchu Świętym. Są one wielkim antidotum na samowystarczalność i zarozumiałość, czy pokusę wywyższania samych siebie, obracania się wokół swego „ja”.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję