Reklama

XI Światowy Dzień Chorego

Pielgrzymka Życia

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Narodowa Pielgrzymka Niepełnosprawnych do Lourdes (15 - 23 VIII 2002) to drobny nagłówek artykułu w Nowinach z dnia 10 maja ub. r. Przeczytałem go uważnie. Zbudził moją wyobraźnię i przeniósł do francuskiego miasteczka nad rzekę Gave. Tam, gdzie w grocie, w 1858 r. ubogiej Bernadetcie ukazała się Niepokalanie Poczęta. Cud miał miejsce siedemnaście razy 146 lat temu, ale ja czytając artykuł przeżywałem go w maju, czerwcu, lipcu i wybierając się na tę wyjątkową pielgrzymkę. Czytając wówczas artykuł z Nowin, uświadomiłem sobie, że czekałem na niego ponad siedemdziesiąt lat. To przecież będzie pielgrzymka mojego długiego życia. Dotychczasowe pielgrzymki do uświęconych miejsc - Lichenia, Kalwarii Zebrzydowskiej i Pacławskiej czy do Częstochowy, zostaną zakończone u stóp Pirenejów. W cudownym miejscu, gdzie wielu wiernych doświadczyło uzdrowień. Ja przecież jestem jednym z nich. Inwalida z wadą serca, po zawale, bez lewej ręki i ze sparaliżowaną prawą stroną ciała, ze sporym bagażem wieku, a mimo to zdolny do tak dalekiej i wspaniałej pielgrzymki. Czy to nie cud? Czy nie mam za co gorąco dziękować Bogu? Czuje mocny uścisk drobnej dłoni mojej żony Ireny, która będzie szła obok. Razem doświadczymy tego szczęścia i tej ogromnej miłości, która jest naszym udziałem już ponad czterdzieści lat. Razem będziemy się modlić i przeżywać, tak jak zapewne cała nasza 15-osobowa przemyska grupa, jak cała bardzo liczna 520-osobowa polska pielgrzymka.
Dzień pierwszy, 15 sierpnia 2002 r., zaczęliśmy bardzo wcześnie, bo już o 5.30. Na placu przed kościołem Salezjanów w Przemyślu czekało już kilka par (niepełnosprawny plus opiekun), była pani Krystyna, kierowniczka grupy, i dwa mikrobusy, którymi dojechaliśmy do katowickiego kościoła garnizonowego. Pierwsza wspólna Msza św. odprawiana była przez biskupów bardzo uroczyście. Po niej ruszyliśmy do specjalnego pociągu, który miał być naszym domem w drodze do Lourdes i z powrotem.
Dzień drugi podróży to już Wenecja. Msza św. w kościele Matki Bożej z Nazaretu, a po niej z tramwaju wodnego podziwiamy piękną architekturę skąpaną w słońcu i wodzie. Później dalsza daleka droga. Kukurydziane łany przeplatane słonecznikiem, strome białe góry z bardzo długimi tunelami i wiaduktami. Wiele wspaniałych miast i miasteczek. Białe domki na wysokich zboczach zalesionych gór. Znaczna część naszej trasy przebiegała wzdłuż brzegu morza. My jednak nie mogliśmy ulec pokusie kąpieli, bo spieszno nam było do Lourdes, do celu naszej dwudniowej podroży.
Ranek dnia trzeciego witamy modlitwą, nabożną pieśnią i serdecznymi słowami naszego duchowego patrona bp. Stefana Regmunta z diecezji legnickiej. Słowa pełne miłości, radości i nadziei płyną do nas z głośników wagonowych każdego poranka i wieczora. Życzą nam spokojnej nocy i szczęśliwego dnia, przygotowują do pobożnego przeżycia pielgrzymki.
Punktualny przyjazd oraz oczekujące na nas autokary, wokół których krzątają się z uśmiechem zapraszające nas siostry, to dopiero zapowiedź tego, co czeka na nas w Lourdes. Podzieleni na grupy rozjechaliśmy się w różne strony. Trzy autokary naszej grupy wspinają się stromymi i wąskimi serpentynami ulicą de Bartres i zatrzymują się przed Domem Misji Polskiej. Uwagę Irusi przykuwają wspaniałe białe wille, piękne kwiaty, soczysta zieleń otoczenia i żwirowy plac dziedzińca, oraz nieskazitelna czystość. W naszym pokoju krzyż i stylizowany obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem Jezus. Klękamy i modlitwą dziękujemy za szczęśliwy przyjazd.
Pierwszy kościół, do którego podążyła nasza grupa to bardzo nowoczesny kościół św. Bernadetty. Niewielu zwróciło uwagę na wspaniały obraz Świętej odbity na marmurowych płytach. Natomiast przy ołtarzu biel ornatów naszych piętnastu księży - reprezentantów różnych diecezji. Msza św. koncelebrowana przez Księdza Biskupa i dyrektora Caritas Polska ks. Wojciecha Łazewskiego, wypełniona śpiewem wywarła ogromne wrażenie na wszystkich jej uczestnikach. Gorąco dziękowałem, że dożyłem tej chwili, za kochaną córkę, wspaniałą żonę, która klęczy obok. Modliłem się w intencji tych, których tu brakuje, a powinni tu być, by ścieżkami św. Bernadetty podążać na spotkanie z Niepokalanie Poczętą. Prosiłem żarliwie, żeby nasza pielgrzymka zapoczątkowała częste, liczne i nie tylko niepełnosprawnych pielgrzymki z Polski. Swoją modlitwę i całą pielgrzymkę ofiarowałem Ojcu Świętemu, który w tym dniu jest w swoim Krakowie na Łagiewnikach i święci Bazylikę Miłosierdzia Bożego. Dzięki telewizji wizytę możemy przeżywać tu w Lourdes.
Procesja Eucharystyczna z chorągwiami i sztandarami różnych krajów to uroczystość niezwykłe podniosła i barwna. Drobiazgowo dopracowane szczegóły ceremonii robią na uczestnikach ogromne wrażenie. Nasza pielgrzymka jest wyraźnie widoczna. Biało-czerwone chusty, żółte i białe czapeczki. Głęboki ukłon za to w stronę organizatorów pielgrzymki - Komisji Charytatywnej Episkopatu Polski i Caritas Polska.
Szczegółowy program pielgrzymki i prawdziwa troska o każdego z nas na każdym kroku jest godna podkreślenia. Po procesji, na malutkim parkingu wsiadamy do autokarów i już trwa modlitwa, przygotowujemy się do obiado-kolacji. Obsługa Sióstr Nazaretanek sprawna i zawsze z życzliwym uśmiechem. Trudno w to uwierzyć, że tylko 5-osobowa, a nas aż 160.
Godzina 21.00. Byłoby ciemno, gdyby nie nasze świece. Nie czujemy zmęczenia dzięki entuzjazmowi i nabożnym pieśniom. Przy słowie "Ave" las wyciągniętych rąk, a w nich migotliwy blask świec. Sceneria niesamowicie wzruszająca, fotografię jej bardzo głęboko zachowamy w naszej pamięci. Tak właśnie wygląda i tak przeżywa się Procesję Różańcową. Procesję, która ma tam miejsce w każdy wieczór z udziałem wielu tysięcy. Miniatura tej uroczystości, utrwalona na widokówce, kupowana jest najchętniej i wysyłana na cały świat, budząc powszechny zachwyt.
Czwarty dzień pielgrzymki przypada na niedzielę 18 sierpnia. W Bazylice Piusa X uczestniczymy w międzynarodowej Mszy św. Nasza cała pielgrzymka to garstka na tle różnokolorowego tłumu pod niskim sklepieniem gigantycznej świątyni. Pierwszy raz w życiu przyszedłem się modlić jako jeden wśród dziesięciu tysięcy. Słyszę wspaniały chór i podziwiam czworokątny ołtarz na środku świątyni, jestem blisko, ale może to widzieć i słyszeć każdy dzięki wspanialej akustyce. Ołtarz - na podwyższeniu - zalany światłem jest wspaniałą oprawą misterium Mszy. Jasną mgłę i charakterystyczny zapach kadzidła rozlewającego się w głąb betonowej świątyni, zapamięta każdy i chyba na bardzo długo. Nie mogłem tej świątyni opuścić, żeby jej wcześniej nie obejść wkoło i nie sfotografować drogi krzyżowej i 18 stacji nawiedzeń św. Bernadetty. Szkoda tylko, że pod nimi napisy tylko w językach romańskim i germańskim, a brak w języku słowiańskim np. polskim.
Tego dnia przeżywamy jeszcze spotkanie z organizacjami polonijnymi z Francji i Anglii. Kaplica Saint Josepf po modlitwie zmieniła się w estradę wspólnej i niezwykle wesołej zabawy. Popisom naszego zespołu wokalnego i Polonii nie było końca. Ołtarz zastawiony został darami dla nas. Rewanżowaliśmy się drobnymi upominkami, biało-czerwonymi chustami, pielgrzymkowymi czapkami, autografami i z serca płynącymi słowami.
19 sierpnia i temat dnia: Przesłanie Groty Lourdes. Modlitwa przy grocie to wielogodzinna, niezwykle uroczysta część naszej pielgrzymki. Nie wszyscy mogli odbyć kąpiel w basenach, ale każdy zanurzył ręce i obmył twarz w cudownym źródle. Każdy też mógł wejść do groty, by dotknąć skał i przyklęknąć przy źródle.
30 sierpnia przeznaczony został na zwiedzanie Lourdes. Muzeum i dom rodzinny św. Bernadetty. Potem Msza, Procesja Eucharystyczna i Różańcowa - jak co dzień i jak co dzień w pięknej pogodzie i podniosłym nastroju.
Ostatni dzień pobytu w Lourdes, 21 sierpnia ub. r. Modlitwa przed śniadaniem za siostry, które nas gościły. Za przełożoną s. Klaudię i stale uśmiechniętą s. Urszulę. Ostatnia Msza w świątyni św. Bernadetty. Wspólne zdjęcie na peronie, na tle tablicy z napisem miasta. Już słyszymy stukot kuł. W nocy śpimy w tych samych kuszetkach. "Gorący kubek" i obiad podaje nam ta sama obsługa Warsu, która na nas czekała w Lourdes. Modlitwy ranne i wieczorne, oraz wyjątkowo uroczysta Msza w ciasnym wagonie Warsu. Dworzec katowicki, a na nim nasza charakterystyczna grupa, w środku której księża. Ksiądz Biskup żegna Bożym Słowem i błogosławi znakiem krzyża.
Brak mi słów na podziękowanie Matce Najświętszej, Niebiosom i wszystkim, dzięki którym mogliśmy przeżyć coś cudownego, nadzwyczajnego, coś co przeszło nasze marzenia i oczekiwania.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2003-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

8 lat temu zmarł ks. Jan Kaczkowski

2024-03-27 22:11

[ TEMATY ]

Ks. Jan Kaczkowski

Piotr Drzewiecki

Ks. dr Jan Kaczkowski

 Ks. dr Jan Kaczkowski

28 marca 2016 r. w wieku 38 lat zmarł ks. Jan Kaczkowski, charyzmatyczny duszpasterz, twórca Hospicjum św. o. Pio w Pucku, autor i współautor popularnych książek. Chorował na glejaka - nowotwór ośrodka układu nerwowego. Sam będąc chory, pokazywał, jak przeżywać chorobę i cierpienie - uczył pogody, humory i dystansu.

Ks. Jan Kaczkowski urodził się 19 lipca 1977 r. w Gdyni. Był bioetykiem, organizatorem i dyrektorem Puckiego Hospicjum pw. św. Ojca Pio. W ciągu dwóch lat wykryto u niego dwa nowotwory – najpierw nerki, którego udało się zaleczyć, a później glejaka mózgu czwartego stopnia. Po operacjach poddawany kolejnym chemioterapiom, nadal pracował na rzecz hospicjum i służy jego pacjentom. W BoskiejTV prowadził swój vlog „Smak Życia”.

Podziel się cytatem

CZYTAJ DALEJ

Bratanek Józefa Ulmy o wujku: miał głęboką wiarę, silny moralny kręgosłup i niezależność myśli

2024-03-24 08:43

[ TEMATY ]

Ulmowie

Zbiory krewnych rodziny Ulmów

Wiktoria i Józef Ulmowie

Wiktoria i Józef Ulmowie

Bratanek błogosławionego Józefa Ulmy, Jerzy Ulma, opisał swojego wujka jako mężczyznę głębokiej wiary, którego cechował mocny kręgosłup moralny i niezależność myśli. O ciotce, Wiktorii Ulmie powiedział, że była kobietą niezwykle energiczną i pełną pasji.

W niedzielę przypada 80. rocznica śmierci Józefa i Wiktorii Ulmów oraz ich dzieci. Zostali oni zamordowani przez Niemców 24 marca 1944 r. za ratowanie Żydów, których Niemcy zabili jako pierwszych.

CZYTAJ DALEJ

Pożegnanie poety

2024-03-28 17:13

Biuro Prasowe AK

    – Żegnamy człowieka niezwykłego, o którego prawdziwym duchu mówi jego poezja – mówił abp Marek Jędraszewski.

    W środę 27 marca w kościele Świętego Krzyża w Krakowie miały miejsce uroczystości pogrzebowe śp. Leszka Długosza. Doczesne szczątki artysty spoczęły na Cmentarzu Rakowickim. Zwrócił uwagę na zbiór wierszy „Ta chwila, ten blask lata cały”. – Ten zbiór mówi wiele o miłości pana Leszka Długosza do życia; do tego, by tym życiem umieć się także upajać – dodawał metropolita

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję