Reklama

Drogowskazy

Drogowskazy

Wigilia – uczta miłości

Niedziela Ogólnopolska 51/2015, str. 4

[ TEMATY ]

wigilia

Bożena Sztajner/Niedziela

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Wigilia. Jakże ważny to wieczór dla Polaków, którzy spotykają się przy wieczerzy pośród swoich najbliższych. Przed pójściem na Pasterkę zasiadają przy stole nakrytym białym obrusem i dzielą się ze sobą opłatkiem oraz dobrym słowem, a potem spożywają uroczysty, choć postny posiłek. Później śpiewają kolędy i cieszą się świętami, patrząc na siebie nawzajem wzrokiem przenikniętym Bożą miłością. Wigilijnej wieczerzy towarzyszy dodatkowe miejsce i nakrycie dla nieoczekiwanego gościa, który mógłby w tym czasie zawitać do naszego domu, jak Jezus, w poszukiwaniu gospody. Myślę, że byłoby dobrze, gdyby mogło się znaleźć w naszych domach jeszcze jedno takie miejsce – dla tych, którym w życiu coś zawdzięczamy, a o których dzień ten powinien nam przypominać. Oczywiście, wszystko dzieje się z woli Bożej, więc to Bogu przede wszystkim powinniśmy być wdzięczni, niemniej jednak to dobro przychodzi przez konkretne ręce.

Temat wdzięczności należy do spraw bardzo istotnych w życiu wielu. Są tacy, którzy wiedzą, że wdzięczność nie należy do repertuaru niektórych ludzi. Z drugiej strony każdy, kto komuś robi coś dobrego, powinien czynić to bezinteresownie. Wielu bowiem, którzy czegoś się spodziewają od obdarowanego, po prostu doznaje zawodu. A więc: czyń dobrze, i to bezinteresownie. Nagrody spodziewaj się od Boga. Tak jest najlepiej.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Z różnych przekazów medialnych wiemy, że wielu ludzi czuje się skrzywdzonymi przez fakt takiej niewdzięczności – czasem dzieje się tak i w kochającej się wcześniej rodzinie. Po prostu mamy do czynienia z małymi ludźmi. A mały człowiek działa podstępnie, robi na złość i wypowiada się w sposób przewrotny, wyciąga wszystkie wiadome mu wady i niedociągnięcia, by czynić z nich kamienie, którymi można obrzucić swojego darczyńcę.

Reklama

To są ważne refleksje przed Wigilią. Zastanówmy się, czy są w naszym otoczeniu ludzie, którym wiele zawdzięczamy i którym, zwłaszcza przy takich świętach, jak Boże Narodzenie, należy się zwyczajne: dziękuję lub Bóg zapłać, a może także przepraszam...

Biały opłatek jest symbolem czystości serca, prawości intencji i niekłamanej miłości wobec naszych bliźnich. Wigilia to uczta miłości, a miłość obliguje do wdzięczności. W wigilijnych życzeniach nie może więc brakować słowa: dziękuję – wobec wszystkich, którzy znaleźli się na drodze naszego życia.

2015-12-15 11:59

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Ruszyła rejestracja na akcję "Wigilia bez granic"

[ TEMATY ]

Kraków

wigilia

magdal3na/Fotolia.com

Ruszyła akcja "Wigilia bez granic" organizowana przez Instytut Myśli Schumana. Na stronie internetowej akcji rozpoczęła się rejestracja rodzin, cudzoziemców oraz liderów. - Przez całe życie marzyłem, żeby jakaś obca osoba zasiadła na tym pustym miejscu przy wigilijnym stole. Zaprosiłem cudzoziemca i mam nadzieję, że przyjdzie - mówi Tomasz z Warszawy, który na filmie zachęca do wzięcia udziału w akcji.

Akcja "Wigilia bez Granic" zakłada przyjęcie obcokrajowców w polskich domach na wigilijnej wieczerzy oraz zintegrowanie w ten sposób Polaków z obcokrajowcami. Celem akcji jest rozpowszechnianie wśród cudzoziemców znajomości polskiej tradycji, kultury, zwyczajów i korzeni chrześcijańskich oraz eliminowanie zjawisk jakimi są tzw. "getta", które tworzą obcokrajowcy po przyjeździe do obcego kraju zamykając się w swojej społeczności.

CZYTAJ DALEJ

Św. Wojciech, Biskup, Męczennik - Patron Polski

Niedziela podlaska 16/2002

Obok Matki Bożej Królowej Polski i św. Stanisława, św. Wojciech jest patronem Polski oraz patronem archidiecezji gnieźnieńskiej, gdańskiej i warmińskiej; diecezji elbląskiej i koszalińsko-kołobrzeskiej. Jego wizerunek widnieje również w herbach miast. W Gnieźnie, co roku, w uroczystość św. Wojciecha zbiera się cały Episkopat Polski.

Urodził się ok. 956 r. w czeskich Libicach. Ojciec jego, Sławnik, był głową możnego rodu, panującego wówczas w Niemczech. Matka św. Wojciecha, Strzyżewska, pochodziła z nie mniej znakomitej rodziny. Wojciech był przedostatnim z siedmiu synów. Ks. Piotr Skarga w Żywotach Świętych tak opisuje małego Wojciecha: "Będąc niemowlęciem gdy zachorował, żałość niemałą rodzicom uczynił, którzy pragnąc zdrowia jego, P. Bogu go poślubili, woląc raczej żywym go między sługami kościelnymi widząc, niż na śmierć jego patrzeć. Gdy zanieśli na pół umarłego do ołtarza Przeczystej Matki Bożej, prosząc, aby ona na służbę Synowi Swemu nowego a maluczkiego sługę zaleciła, a zdrowie mu do tego zjednała, wnet dzieciątko ozdrowiało". Był to zwyczaj upraszania u Pana Boga zdrowia dla dziecka, z zobowiązaniem oddania go na służbę Bożą.

Św. Wojciech kształcił się w Magdeburgu pod opieką tamtejszego arcybiskupa Adalbertusa. Ku jego czci przyjął w czasie bierzmowania imię Adalbertus i pod nim znany jest w średniowiecznej literaturze łacińskiej oraz na Zachodzie. Z Magdeburga jako dwudziestopięcioletni subdiakon wrócił do Czech, przyjął pozostałe święcenia, 3 czerwca 983 r. otrzymał pastorał, a pod koniec tego miesiąca został konsekrowany na drugiego biskupa Pragi.

Wbrew przyjętemu zwyczajowi nie objął diecezji w paradzie, ale boso. Skromne dobra biskupie dzielił na utrzymanie budynków i sprzętu kościelnego, na ubogich i więźniów, których sam odwiedzał. Szczególnie dużo uwagi poświęcił sprawie wykupu niewolników - chrześcijan. Po kilku latach, rozdał wszystko, co posiadał i udał się do Rzymu. Za radą papieża Jana XV wstąpił do klasztoru benedyktynów. Tu zaznał spokoju wewnętrznego, oddając się żarliwej modlitwie.

Przychylając się do prośby papieża, wiosną 992 r. wrócił do Pragi i zajął się sprawami kościelnymi w Czechach. Ale stosunki wewnętrzne się zaostrzyły, a zatarg z księciem Bolesławem II zmusił go do powtórnego opuszczenia kraju. Znowu wrócił do Włoch, gdzie zaczął snuć plany działalności misyjnej. Jego celem misyjnym była Polska. Tu podsunięto mu myśl o pogańskich Prusach, nękających granice Bolesława Chrobrego.

W porozumieniu z Księciem popłynął łodzią do Gdańska, stamtąd zaś morzem w kierunku ujścia Pregoły. Towarzyszem tej podróży był prezbiter Benedykt Bogusz i brat Radzim Gaudent. Od początku spotkał się z wrogością, a kiedy mimo to próbował rozpocząć pracę misyjną, został zabity przez pogańskiego kapłana. Zabito go strzałami z łuku, odcięto mu głowę i wbito na żerdź. Cudem uratowali się jego dwaj towarzysze, którzy zdali w Gnieźnie relację o męczeńskiej śmierci św. Wojciecha. Bolesław Chrobry wykupił jego ciało i pochował z należytymi honorami. Zginął w wieku 40 lat.

Św. Wojciech jest współpatronem Polski, której wedle legendy miał także dać jej pierwszy hymn Bogurodzica Dziewica. Po dziś dzień śpiewa się go uroczyście w katedrze gnieźnieńskiej. W 999 r. papież Sylwester II wpisał go w poczet świętych. Staraniem Bolesława Chrobrego, papież utworzył w Gnieźnie metropolię, której patronem został św. Wojciech. Około 1127 r. powstały słynne "drzwi gnieźnieńskie", na których zostało utrwalonych rzeźbą w spiżu 18 scen z życia św. Wojciecha. W 1928 r. na prośbę ówczesnego Prymasa Polski - Augusta Kardynała Hlonda, relikwie z Rzymu przeniesiono do skarbca katedry gnieźnieńskiej. W 1980 r. diecezja warmińska otrzymała, ufundowany przez ówczesnego biskupa warmińskiego Józefa Glempa, relikwiarz św. Wojciecha.

W diecezji drohiczyńskiej jest także kościół pod wezwaniem św. Wojciecha w Skibniewie (dekanat sterdyński), gdzie proboszczem jest obecnie ks. Franciszek Szulak. 4 kwietnia 1997 r. do tej parafii sprowadzono z Gniezna relikwie św. Wojciecha. 20 kwietnia tegoż roku odbyły się w parafii diecezjalne obchody tysiąclecia śmierci św. Wojciecha.

CZYTAJ DALEJ

Obfity owoc

2024-04-24 10:00

Mateusz Góra

    W kościele św. Wojciecha na Rynku w Krakowie obchodzono uroczystości odpustowe ku czci patrona.

Świętego Wojciecha, który patronuje kościołowi na rynku, a także jest Głównym Patronem Polski, Kościół Katolicki wspomina 23 kwietnia. Sumie odpustowej przewodniczył i homilię wygłosił kard. Stanisław Dziwisz. Podczas Mszy św. uczestnicy modlili się w sposób szczególny za Kraków i Polskę. W homilii kard. Dziwisz przybliżył postać św. Wojciecha i jego rolę w życiu Polski i Krakowa. – Wydawać się mogło, że młody biskup przegrał, że nic mu się w życiu nie udało. Młodo zmarł, został wygnany z krajów, w których chciał ewangelizować. Tymczasem jego przedwczesna śmierć przyniosła niezwykły owoc. Już w 2 lata po swoim męczeństwie został ogłoszony świętym. Relikwie świętego męczennika spoczęły w Gnieźnie i stały się podwalinami budowania i umacniania wspólnoty i ładu w naszej ojczyźnie – mówił kardynał.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję