Reklama

Niedziela w Warszawie

Parafia wielu świętych

Mało kto wie, że bernardyński kościół św. Antoniego z Padwy na Czerniakowie skrywa wiele prawdziwych skarbów. A największy to trumna z ciałem św. Bonifacego z Tarsu

Niedziela warszawska 26/2016, str. 6-7

[ TEMATY ]

parafia

Witold Dudziński

Krypta z ciałem św. Bonifacego z Tarsu

Krypta z ciałem
św. Bonifacego z Tarsu

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Nie tylko laik mógłby odnieść wrażenie, że warszawska parafia św. Bonifacego z Tarsu jest pełna świętych. Oprócz jej patrona, obecni są tu św. Antoni z Padwy, patron zabytkowego barokowego kościoła i św. Jan z Dukli, patronujący nowemu kościołowi. – Czasami ludzie z zewnątrz mają kłopot z rozpoznaniem poszczególnych świętych – przyznaje o. Hadrian Kamas, wikariusz parafii. Parafianie takich kłopotów nie mają.

Bo czerniakowscy bernardyni, jak popularnie nazywa się Zakon Braci Mniejszych, duchowych spadkobierców św. Franciszka, choć prowadzą zakonne życie, mają pod opieką także ponad 11-tys. parafię św. Bonifacego.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Ludzie lubią habit

Dom bernardynów przy Czerniakowskiej jest zawsze otwarty. Popularnością cieszy się kierownictwo duchowe, którym posługują bernardyni. – Parafia jest duża, to i trosk i problemów sporo – przyznaje o. Hadrian. – Próbujemy im zaradzić. I wiemy – powiem nieskromnie, że ludzie cenią sobie to, że ich parafię prowadzą zakonnicy, że próbujemy być życzliwi, że często spotykamy się z nimi i próbujemy służyć.

Ludzie, jak ocenia o. Hadrian, lubią habit, a także klimat podczas liturgii. – Dużo modlimy się w intencji parafian, regularnie odczytujemy intencje, odwiedzamy regularnie kilkudziesięciu chorych, a parafianie odwzajemniają się zaufaniem do nas.

Nie było np. problemów ze zgłaszeniem się osób, które chciałyby przyjąć gości z zagranicy na lipcowe Dni w Diecezji, które poprzedzą Światowe Dni Młodzieży. – Na nasz apel zgłosiło się kilkadziesiąt osób, czyli więcej niż potrzebowaliśmy – mówi o. Hadrian. Parafia przyjmie młodych pielgrzymów z Australii.

Wspólne pasje

Charyzmat bernardynów wymaga otwartości, życzliwości, empatii. Widać je w działalności duszpasterskiej, prowadzonej przez dziewięciu zakonników, w tym siedmiu ojców i dwóch braci, w aktywności grup parafialnych. Bardzo prężna jest Liturgiczna Służba Ołtarza Dorosłych, tworzona przez kilkunastu panów, Franciszkański Zakon Świeckich, Żywy Różaniec i Asysta Procesyjna Dzieci.

Reklama

– Co ciekawe, mamy sporo ministrantów. Na ogół trudno ich pozyskać, młodzież ma dużo zajęć, ale nam się udało – mówi o. Hadrian. Sam prowadzi chór „Gaudium”, mieszany, czterogłosowy, liczący obecnie ponad 20 osób. W repertuarze chóru, zapewniającego oprawę nabożeństw oraz uroczystości kościelnych, są utwory należące do kanonu muzyki sakralnej, od średniowiecza po współczesność. – Łączą nas wspólne pasje: umiłowanie muzyki i chęć wielbienia Boga śpiewem.

Św. Rita i św. Bonifacy

Bernardyńskie sanktuarium wzbogaciło się niedawno o relikwie św. Rity. Uroczyste wniesienie relikwii Stygmatyczki, przywiezione z Włoch przez pielgrzymów w czasie niedawnej jubileuszowej pielgrzymki parafii do Grobów Apostolskich i miejsc związanych ze św. Franciszkiem, nastąpiło 22 maja w liturgiczne wspomnienie Świętej. Odtąd, każdego 22. dnia miesiąca, na wieczornej Mszy św. będzie przyzywane wstawiennictwo Patronki od trudnych spraw, problemów małżeńskich i osób poniżanych. – Jest na to naprawdę duże zapotrzebowanie – ocenia o. Hadrian.

Prawdziwym skarbem parafii jest trumna z ciałem św. Bonifacego z Tarsu – rzymskiego męczennika z IV wieku, znajdująca się w zabytkowym kościele św. Antoniego z Padwy. – historia klasztoru i obecności relikwii św. Bonifacego jest długa i ciekawa – zaznacza o. Hadrian.

Sprowadzenie do świątyni relikwii św. Bonifacego – daru papieża Innocentego XI dla Stanisława Herakliusza Lubomirskiego, marszałka wielkiego koronnego, fundatora kościoła – był przełomowym momentem w życiu zakonnej wspólnoty. Z czasem do Czerniakowa zaczęły ściągać tłumy z Warszawy i okolic, by modlić się przy grobie Męczennika.

Do krypty ze szklaną trumną prowadzą schody pod ołtarzem. Obok ciała Męczennika wystawiona jest księga intencji, które są odczytywane po Mszach św. O wstawiennictwie Świętego świadczą liczne wota, które składali przez wieki wierni.

Architektoniczna perełka

Sam kościół św. Antoniego jest architektoniczną perełką. Powstała pod okiem nadwornego architekta króla Jana III Sobieskiego – Tylmana z Gameren. Zdobią ją barokowe sztukaterie, freski przedstawiające sceny z życia św. Antoniego z Padwy i rzeźby.

Reklama

Zabytkowy kościół, choć urzekający pięknem, stawał się z czasem zbyt mały dla rozrastającej się parafii. W pobliżu powstawały nowe bloki, a liczba parafian rosła. Zaistniała więc potrzeba zbudowania nowego, dużego kościoła. Prace rozpoczęto na początku lat 80. XX wieku, a na miejsce nowego kościoła wyznaczono fragment klasztornego ogrodu.

Po wielu staraniach świątynię konsekrował w 2000 r. kard. Józef Glemp, prymas Polski, a jej patronem został św. Jan z Dukli. Obok nowego kościoła powstał budynek klasztorny, który połączył stare obiekty z nowymi. Znalazły w nim miejsce sale duszpasterskie, gdzie spotykają się wspólnoty działające przy parafii.

Świątynia jak nowa

W zabytkowej świątyni od ośmiu lat trwa remont, po którym ma być jak nowa. – Prace na zewnątrz zakończą się najpewniej już w tym roku – mówi o. Franciszek Zienkiewicz, proboszcz parafii. – W tym roku wchodzimy z remontem w podziemie. Trwają prace przygotowawcze: likwidacja tynków, czyszczenie podłoża do posadowienia fundamentów. W przyszłym roku, jeśli Pan Bóg pozwoli, chcemy ten remont zakończyć.

Później zostanie remont wnętrza, m.in. czyszczenie, uzupełnianie ubytków w polichromii, czyszczenie i prace pod ołtarzem. – Wnętrze nie wygląda na pierwszy rzut oka źle, ale polichromia – i nie tylko ona – wymaga wyczyszczenia – mów o. Franciszek Zienkiewicz. – W latach 80. wykonano renowację polichromii, ale po trzydziestu latach wymaga już ona ponowienia prac.

Siłami parafii nie dałoby się przeprowadzić remontu. Potrzebne są spore środki, które zakonnicy starają się pozyskiwać z ministerstwa, od władz miasta, od dobrych ludzi, skąd się da.

2016-06-23 08:07

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Każdy parafianin na wagę złota

Mieć na niedzielnej Mszy św. osiemdziesięciu wiernych i odczuwać z tego satysfakcję – w Polsce się to nie zdarza, a w Czechach tak. W tym zeświecczonym kraju każdy parafianin jest na wagę złota...

Kraje po obu stronach Olzy są jakby z zupełnie innych światów. – Gdy przez tydzień nie odzywa się dzwonek do drzwi, to w człowieku rodzi się przeświadczenie, że nikomu nie jest się potrzebnym. Tutaj, żeby duszpastersko pracować, trzeba mieć i silną wiarę, i silną wolę – mówi ks. Tomasz Stachniak, kapłan z diecezji bielsko-żywieckiej pracujący dla diecezji ostrawsko-opawskiej.

CZYTAJ DALEJ

Dlaczego trzeba spowiadać się przed kapłanem?

2024-03-27 08:03

[ TEMATY ]

spowiedź

Magdalena Pijewska

Skąd wzięła się spowiedź w Kościele? Dlaczego trzeba spowiadać się przed kapłanem? Na czym polega dobrze przeżyta spowiedź? Na te i inne pytania odpowiada nowa książka „Dar przebaczenia. O spowiedzi dla wątpiących” wydana nakładem Wydawnictwa Serafin.

„Dar przebaczenia. O spowiedzi dla wątpiących” to książka wielu autorów. Bogata jest w teksty doświadczonych duchownych: ks. Przemysława Artemiuka, ks. Mariusza Rosika, o. Kazimierza Fryzła CSSR, br. Adama Gęstwy OFMCap, br. Błażeja Strzechmińskiego OFMCap, br. Luisa Dri OFMCap. Nie zabrakło także spojrzenia osoby świeckiej - swoim doświadczeniem podzieliła się publicystka Magdalena Urbańska. Poniżej przedstawiamy fragment książki:

CZYTAJ DALEJ

Całun Turyński – badania naukowe potwierdzają, że nie został wyprodukowany

2024-03-28 22:00

[ TEMATY ]

całun turyński

Adobe.Stock

Całun Turyński

Całun Turyński

W Turynie we Włoszech zachowało się prześcieradło, w które według tradycji owinięto ciało zmarłego Jezusa - Święty Całun. W ostatnich latach tkanina ta została poddana licznym, nowym badaniom naukowym. Rozmawialiśmy o tym z prof. Emanuelą Marinelli, autorką wielu książek na temat Całunu - niedawno we Włoszech ukazała się publikacja „Via Sindonis” (Wydawnictwo Ares), napisana wspólnie z teologiem ks. Domenico Repice.

- Czy może pani profesor wyjaśnić tytuł swojej nowej książki „Via Sindonis”?

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję