Praca pełna wzruszeń i cudów

Kochani Przyjaciele Misji na Syberii!

Serdecznie dziękujemy za pomoc finansową dla naszej pracy w Angarsku. Każda otrzymana od Was kwota jest wykorzystywana na pomoc dzieciom i młodzieży z naszej świetlicy. W styczniu 7-osobowa grupa naszej angarskiej młodzieży wzięła udział w rekolekcjach w Czicie wraz z tamtejszą młodzieżą oraz młodzieżą z Bracka.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Prowadził je o. Adrian, werbista. Cały program rekolekcji był bardzo dobrze zorganizowany: czas wsłuchiwania się w Słowo Boże, wymiany myśli i doświadczenia Boga oraz Jego miłości. Były też wspólne pogodne wieczory. Młodzi wrócili z tych rekolekcji ożywieni nowym zapałem i gorliwością. 21 stycznia w Irkucku został zorganizowany festiwal jasełek. Nasze dzieci i dorastająca młodzież przygotowali piękną scenkę o Bożym Narodzeniu, z którą najpierw wystąpili w parafii, potem przed rodzicami, a na końcu na festiwalu w Irkucku. Dzieci i młodzież naszej parafii to wychowankowie naszej ochronki i świetlicy. Takie wyjazdy przekraczają ich możliwości finansowe, a przecież spotkania czy rekolekcje są dla nich okazją, aby mogli duchowo wzrastać, podnieść samoocenę, uwierzyć w swoje możliwości i zdolności. Jesteśmy Wam bardzo wdzięczni, gdyż dzięki Waszej pomocy nasi młodzi parafianie rozwijają i umacniają swoją wiarę.

Nasza świetlica jest przepełniona i wciąż pojawiają się nowe dzieci szkolne. Już na początku roku szkolnego, po kilku próbach śpiewu okazało się, że bardzo ładnie śpiewają, a teraz tworzą scholę, która upiększa niedzielną liturgię. Dzieci przynależą też do kółka różańcowego, osiem dziewczynek do Dzieci Maryi – są gorliwe i pełne zapału. Wykorzystujemy te dobre chęci, przybliżając ich do Boga i Kościoła. Część z nich jest ochrzczona i przystępuje do Eucharystii, osiem nowych osób przygotowuje się do tego sakramentu oraz do pierwszej spowiedzi i Komunii św., a te, które przyszły ostatnio, na razie uczestniczą w katechezach i uczą się modlitwy.

Reklama

Ostatnio zaczęły chodzić do nas Pasza z III klasy i 5-letnia Sasza, rodzeństwo. Mają jeszcze maleńką siostrzyczkę, 2-miesięczną Wierę. Ich mama znalazła się w bardzo trudnym położeniu materialnym. Kiedy spodziewała się trzeciego dziecka, jej koleżanka, której dzieci są u nas, poprosiła, abyśmy pomogły tej kobiecie. Pasza po drodze do szkoły przyprowadza do nas swoją siostrę, a ona, gdy tylko wejdzie do sali, pyta, kiedy będziemy jeść. Sasza przychodzi zawsze w tej samej sukience. Dla nas było wielkim przeżyciem, kiedy po kilku dniach ich mama poprosiła o jakąkolwiek pracę u nas, aby choć trochę zarobić na żywność.

Na miarę możliwości wspomagamy tych, którym ciężko przeżyć każdy następny dzień, cieszymy się także, gdy widzimy owoce naszej troski o dzieci, jak jest to w przypadku Ilii i Cyryla, osieroconych rok temu przez mamę. Kiedy przyszli do naszej ochronki, Ilia miał 5, a Cyryl 6 lat. Byli bardzo nieufni: na pytania nie odpowiadali, a na zajęciach tylko się przyglądali, dlatego trudno było z nimi nawiązać kontakt nie tylko nam, ale i dzieciom. Teraz, po rocznym pobycie w ochronce, chłopcy zmienili się nie do poznania: są najbardziej aktywnymi i najzdolniejszymi w grupie, a przy tym mają bardzo dobre serca i chętnie wszystkim pomagają. Są posłuszni i spokojni. Często przychodzi nam na myśl ich zmarła mama i jesteśmy przekonane, że to ona wspiera ich z nieba i pomaga swoim dzieciom.

Zima coraz bardziej ustępuje ciepłym promieniom słońca, a radosny śpiew ptaków daje znak, że wiosna jest tuż-tuż. Przed nami przygotowanie do Świąt Zmartwychwstania Pańskiego. W ochronce dekoracja z cierpiącym Jezusem przypomina dzieciom, że tylko dobrymi uczynkami mogą ulżyć Zbawicielowi. Dzieci bardzo starają się, aby codziennie wyjąć chociaż jeden cierń raniący głowę Jezusa. Obok stoi też koszyczek, do którego mogą składać swoje konkretne wyrzeczenia – słodycze, które zostaną ofiarowane ubogim. Dzieci szkolne złożyły swoje wielkopostne postanowienia pod krzyżem w kościele i obiecały, że całym sercem będą starały się je wypełnić. Przygotowują też pantomimę Drogi Krzyżowej.

Reklama

Nasza schola i chór młodzieżowy ćwiczą już pieśni wielkanocne, które wykonają w święta Zmartwychwstania Pańskiego. Otrzymałyśmy wiadomość, że w drodze do nas są już baranki wielkanocne i, jak w poprzednich latach, przygotowujemy uroczyste poświęcenie pokarmów. Dzieci bardzo lubią te przygotowania do świąt i aktywnie w nich uczestniczą. Razem z nimi przygotowujemy obrazek sceniczny i ozdoby wielkanocne na stół, siejemy owies i obserwujemy, jak wyrasta, malujemy pisanki.

Na Święta Zmartwychwstania Pańskiego z całego serca życzymy Wam głębokiego przeżycia Paschalnych Tajemnic. Niech zwycięski Chrystus napełni Wasze serca miłością, pokojem i nadzieją, a rozradowana Królowa Niebios wyprasza potrzebne łaski oraz otacza płaszczem nieustannej opieki.

Z darem codziennej modlitwy – wdzięczne Siostry Służebniczki NMP z Angarska

Wszystkich, którym drgnęło serce po przeczytaniu tego listu, odsyłamy do s. Grażyny Gracz (tel. 693-414-676).

Bracia i Siostry w Chrystusie, Jedynym Odkupicielu Człowieka!
W jedności z Ojcem Świętym Benedyktem XVI w dniu 11 października 2012 r. o godz. 18 w Bazylice Archikatedralnej w Częstochowie celebrowałem Mszę św. otwierającą Rok Wiary w naszej archidiecezji. Pragnę podziękować Wszystkim: księżom biskupom, braciom w kapłańskim posługiwaniu, osobom życia konsekrowanego, przedstawicielom ruchów i stowarzyszeń, delegacjom dekanalnym i parafialnym za modlitewną obecność, która stała się osobistym i publicznym wyznaniem wiary. Będziemy je wyrażać dalej w naszych kościołach, wspólnotach rodzinnych, miejscach naszej pracy i życia, aby - jak tego pragnie Ojciec Święty - „każdy z nas silnie odczuł potrzebę lepszego zrozumienia i przekazywania przyszłym pokoleniom daru wiary”.
Według zamysłu Ojca Świętego Benedykta XVI rozpoczęty już Rok Wiary ma rozbudzić w każdym wierzącym aspirację do wyznawania wiary w jej pełni i z odnowionym przekonaniem, a także z nową nadzieją na jej spełnienie. Będzie też dobrą okazją, by bardziej celebrować wiarę w liturgii, zwłaszcza Eucharystii. Ona „jest szczytem, do którego zmierza działalność Kościoła, i (...) źródłem, z którego wypływa cała jego moc”. Jednocześnie Papież pragnie, aby świadectwo życia ludzi wierzących było coraz bardziej przejrzyste i wiarygodne. Czas tego Roku jest nam również zadany, aby każdy z nas ponownie odkrył treść wiary wyznawanej, przeżywanej i przemodlonej, i zastanowił się nad samym aktem wiary. W końcu, a może przede wszystkim, Rok Wiary jest wezwaniem do autentycznego i nowego nawrócenia się do Chrystusa Pana, Jedynego Zbawiciela świata („Porta Fidei”, 6-9).
Wobec odejścia, kryzysu wiary wielu chrześcijan i ataków pogańskiego świata, nie możemy - jak mówi Benedykt XVI - zgodzić się na to, aby sól wiary utraciła swój smak, a światło było umieszczone pod korcem (por. Mt 5,13-16). Nie możemy dopuścić do tego, aby zabrakło naszego odważnego głoszenia prawdy o Jezusie i dawania o Nim wiarygodnego świadectwa. Musimy zatem z odnowionym zapałem karmić się Słowem Bożym, wiernie przekazywanym przez Kościół i Chlebem życia, danymi jako wsparcie tym, którzy są Jego uczniami (por. J 6, 51) („Porta Fidei”, 3).
Już dzisiaj, po przekroczeniu progu Roku Wiary, każdy z nas musi stanąć w prawdzie i zapytać siebie samego o osobiste związanie z Chrystusem. Czy nasza wiara jest na tyle dojrzała i silna, abyśmy z radością i entuzjazmem podejmowali dzieło nowej ewangelizacji? Bł. Jan Paweł II wskazywał, iż „czas, w którym przyszło nam żyć, nadal naznaczony jest zapomnieniem i głuchotą wobec Boga”. Dlatego trzeba nam na nowo odkryć, że chrześcijaństwo w swej istocie polega na wierze w Boga Ojca i Syna i Ducha Świętego oraz na indywidualnym i wspólnotowym spotkaniu z Chrystusem, który ukierunkowuje i prowadzi nasze życie.
W zadaniach Roku Wiary, kolejny następca św. Piotra, Benedykt XVI kładzie nacisk na dwie kwestie. Po pierwsze, by spojrzenie Kościoła skoncentrowane było na Jezusie Chrystusie, a nie na naszych ludzkich planach. Po drugie, by przypomnieć każdemu z nas, że wiara ma konkretną treść. Nie jest jakąś emocją czy odczuciem, którym każdy mógłby nadać takie znaczenie, jakie by mu pasowało. Zawsze bowiem jest to wiara Kościoła, który z woli Chrystusa jest „stróżem i filarem prawdy”.
Jaki więc mamy program na ten Rok Wiary?
Odpowiadając na to pytanie, za bł. Janem Pawłem II, chciałoby się najpierw powiedzieć: „Program jest ten sam, co zawsze, zawarty w Ewangelii i w żywej Tradycji. Jest on skupiony w istocie rzeczy wokół samego Chrystusa, którego mamy poznawać, kochać i naśladować, aby żyć w Nim życiem trynitarnym i z Nim przemieniać historię, aż osiągnie swą pełnię w niebiańskim Jeruzalem” („Novo millennio ineunte”, 29). Ten niezmienny program musi jednak znaleźć przełożenie na priorytety i wskazania duszpasterskie uwzględniające nasze „tu i teraz”. Konkretne wskazania uwzględniające aktualną sytuację Kościoła znajdziemy w dokumencie Papieskiej Rady ds. Krzewienia Nowej Ewangelizacji: „Żyć Rokiem Wiary”, który został przekazany do każdej parafii. Pragnę zwrócić uwagę tylko na niektóre, spośród nich.
Po pierwsze: modlitwa, ze szczególnym wołaniem o dary Ducha Świętego. Ojcowie Synodu Biskupów w Rzymie już w pierwszych dniach obrad zwrócili się z prośbą do Papieża, aby dokonał aktu poświęcenia świata Duchowi Świętemu. Modlitwa bowiem - jak poucza nas Katechizm Kościoła Katolickiego - jest „tajemnicą spotkania dwóch pragnień: Serca Bożego i serca ludzkiego” i jest fundamentalną sprawą dla życia wiarą. Można by rzec: „Powiedz mi, jaka jest twoja modlitwa, a powiem ci, jaka jest twoja wiara”. Jakże znamienne są w tej materii świadectwa wielu młodych ludzi, którzy na pewnym etapie swojego życia stracili wiarę. Gdy jednak podjęli trud modlitwy, odzyskali ją na nowo. W Roku Wiary proszę Was wszystkich i każdego z osobna o wierność codziennej modlitwie w naszych rodzinach, połączoną z wyznaniem wiary, czyli odmawianiem Składu Apostolskiego. Proszę również - zwracajcie się z prośbą do św. Michała Archanioła w obronie Kościoła i przezwyciężenie kłamstwa, i zła w świecie. Szczególnym darem i zobowiązaniem Roku Wiary będą odpusty zupełne, które Stolica Apostolska pod zwykłymi warunkami: stanu łaski uświęcającej, oderwania się od grzechu i modlitwy w intencjach Ojca Świętego - związała z sanktuariami i miejscami kultu Bożego.
Po drugie: słuchanie i głoszenie słowa Bożego. Wiara rodzi się ze słuchania Bożego słowa, które jest interpretowane i głoszone przez Nauczycielski Urząd Kościoła. Cieszymy się, że już od 20 lat mamy nowy Katechizm Kościoła Katolickiego, w którym znajduje się systematyczna i organiczna synteza podstawowych treści wiary. Czytany i studiowany przez nas staje się prawdziwym narzędziem umacniania wiary. Zachęcam, abyśmy w Roku Wiary chętnie i często podejmowali lekturę Pisma Świętego i Katechizmu Kościoła Katolickiego. Zwracam się z usilną prośbą do duszpasterzy i wiernych o przeprowadzenie i uczestnictwo w katechezie dorosłych. Niech w naszych parafiach w oparciu o Katechizm będą prowadzone katechezy przygotowujące do przyjęcia kolejnych sakramentów świętych. Zwróćmy też większą uwagę i poczujmy się bardziej odpowiedzialni za korzystanie z bogatych propozycji przygotowanych przez zespoły redakcyjne: naszego Tygodnika Katolickiego „Niedziela”, Radia „Fiat” i Radia „Jasna Góra”. Katolickie media w dzisiejszej rzeczywistości są niezmiernie ważnym narzędziem głoszenia i umacniania naszej wiary. Przyjmijmy je z wdzięcznością i korzystajmy z nich jak najobficiej.
Po trzecie: wspólnota. Jedną z głównych kategorii, która wyjaśnia nam naturę Kościoła jest wspólnotowość, zjednoczenie człowieka z Bogiem i ludzi pomiędzy sobą. Konkretnym umiejscowieniem Kościoła jest parafia, która coraz bardziej powinna się stawać wspólnotą życia i działania, w której realizują się różne powołania i charyzmaty. Rok Wiary będzie dla nas okazją, byśmy bardziej zaangażowali się w życie parafii i brali za nią odpowiedzialność. Wyrazem tego będzie powołanie nowych Parafialnych Rad Duszpasterskich zgodnie z zatwierdzonym przeze mnie statutem. Statut ten przewiduje również wybory do Parafialnej Rady Duszpasterskiej, które we wszystkich parafiach mają się odbyć 18 listopada br. Ponadto, pragnę zachęcić do bezpośredniego udziału w następujących inicjatywach jak: Dni Kultury Wiary przygotowane przez Duszpasterstwo Środowisk Twórczych, które już odbywają się w dniach 11-22 października 2012 r. pod hasłem: „Bądźcie solą ziemi i światłem świata” oraz Pielgrzymka Archidiecezji Częstochowskiej do Ziemi Świętej w dniach 9-16 lutego 2013 r. Proszę również, by szczególnym miejscem odnowienia wiary i jej wyznania były rekolekcje adwentowe i wielkopostne, które niech przyjmą formę renowacji Misji Ewangelizacyjnych przeprowadzonych z okazji Peregrynacji Krzyża wraz z relikwiami Krzyża Świętego.
Na wierność łasce Chrztu Świętego i obfite owoce Roku Wiary z serca udzielam pasterskiego błogosławieństwa