Reklama

Duchowość

Powołanie. Wybór większego dobra

Każdy, kto czuje, że Jezus go powołuje będzie odczuwał wewnętrzn lęk. Jest to naturalny odruch, bo zrywamy z pewnymi przyzwyczajeniami i zmieniamy środowisko, w którym do tej pory żyliśmy – mówią klerycy

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Niedługo w naszym kraju odbędzie się Szczyt Państw Trójmorza. Niewiele brakowało, aby w grupie ekspertów przygotowujących merytoryczną agendę spotkania krajów leżących między Bałtykiem, Adriatykiem i Morzem Czarnym zasiadał Grzegorz Pakowski. Niewiele, bo 29-letni dzisiaj Pakowski od młodości interesował się relacjami pomiędzy krajami Europy Środkowo-Wschodniej. Skończył też stosowne studia: prawo i hungarystykę na poziomie magisterskim oraz stosunki międzynarodowe na poziomie licencjatu. Pięć lat temu uczył się w Krajowej Szkole Administracji Publicznej, po której miał zagwarantowaną pracę w administracji rządowej. Wystarczyło jednak kilkanaście godzin, aby plany o karierze i lata pracy im poświęcone odeszły całkowicie na bok.

– Pamiętam dokładnie, że było to z 22 na 23 października 2012 r. We wtorek poszedłem na medytację ignacjańską do ojców jezuitów przy ul. Rakowieckiej. Najpierw rozważałem fragment rozmowy Abrahama z Bogiem, a potem pytałem Pana Boga o swoją drogę. Wtedy bardzo mocno przyszło do mnie zdanie „Jest tylko jedna droga”. A kiedy wracałem do domu, to przypomniałem sobie słowa Pana Jezusa: „Ja jestem drogą i prawdą, i życiem”. Następnego dnia obudziłem się nadzwyczajnie spokojny i jednocześnie radosny. Poczułem się bowiem zaproszony do tego, by wstąpić do seminarium, co zrobiłem latem 2013 r. – opowiada „Niedzieli” kl. Grzegorz Pakowski, który dzisiaj jest na IV roku w Wyższym Metropolitalnym Seminarium Duchownym w Warszawie (WMSD).

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Dar i tajemnica

Wakacje to czas życiowych decyzji. Zwłaszcza osoby, które zdały maturę, bądź skończyły studia, stają przed pytaniem: co dalej? Znalezienie właściwej odpowiedzi na to pytanie, nie jest łatwe dla nikogo. Jednak mężczyźni myślący o kapłaństwie znajdują się w szczególnie trudnej sytuacji. Dlaczego? – Ponieważ na pewno nigdy nikt z nas nie jest do końca pewien czy dobrze odczytuje głos Boga w swoim życiu – uważa kl. Piotr Paweł Zieliński z Wyższego Seminarium Duchownego Diecezji Łowickiej.

Reklama

Naukowcy zajmujący się tematem powołań już dawno zauważyli, że decyzji o zostaniu księdzem sprzyjają: katolickie wychowanie w rodzinie, zaangażowanie w życie parafii czy przynależność do grup i wspólnot kościelnych. Lecz oprócz tego jest jeszcze „coś”, co ostatecznie przesądza o decyzji pójścia do seminarium. To „coś” rozgrywa się w przestrzeni, której naukowcy nie mogą zbadać, bo nie mają tam wstępu. Temat ten podjął Jan Paweł II w 50. roku swojego kapłaństwa w publikacji o znamiennym tytule „Dar i tajemnica”. Można tam przeczytać m.in., że historia każdego kapłaństwa „znana jest przede wszystkim Bogu samemu”.

O prawdziwości stwierdzenia świętego Papieża kl. Pakowski przekonał się na własnym przykładzie, porzucając karierę urzędniczo-dyplomatyczną. Ale wystarczyło mu pierwsze spotkanie z kolegami z roku, aby dojść do wniosku, że „Dar i tajemnica”, o której pisał Jan Paweł II, dotyczą wszystkich powołanych.

– Myślałem, że będę jednym z najstarszych na roku – wspomina w rozmowie z „Niedzielą”. – Tymczasem okazało się, że wiekowo jestem pośrodku. Razem ze mną był ponad 50-letni wdowiec i dwóch kolegów po maturze. Jeszcze większe różnice były ze względu na wykształcenie. Na roku mam doktora habilitowanego SGGW, inżyniera, elektronika, matematyka, menagera sieci sklepów, lidera zespołu muzycznego i kolegów, dla których ważną pasją przed seminarium była piłka nożna. Na naszym pierwszym spotkaniu zrozumiałem, że łączy nas tylko płeć i powołanie, które każdy z nas odkrył inaczej. Każdy mógł też pójść inną drogą, ale zdecydował się, tak jak ja, wybrać większe dobro – podkreśla kl. Grzegorz Pakowski.

Od dialogu do decyzji

Skoro powołanie nie jest darem przysługującym człowiekowi, lecz darem Bożej łaski. Oznacza to, że rodzi się ono z dialogu człowieka z Bogiem.

Reklama

W przypadku Piotra P. Zielińskiego taki decydujący „dialog” odbył się podczas pielgrzymki na Jasną Górę. Bo chociaż o kapłaństwie myślał już w dzieciństwie, a w szkole średniej (technikum ekonomicznego – przyp. at) był niemal pewien, że chce wstąpić do seminarium, to jak każdy normalny człowiek rozmyślał także o studiach, pracy i założeniu rodziny.

– Postanowiłem, że zanim podejmę najważniejszą w życiu decyzję, to odbędę rekolekcje w drodze, aby się upewnić czy dobrze robię – wspomina kl. Zieliński i dodaje. – Z perspektywy czasu mogę powiedzieć, że decyzja o odbyciu pielgrzymki była bardzo dobra i owocna. Tydzień po jej zakończeniu złożyłem dokumenty do łowickiego seminarium.

Coraz więcej mężczyzn myślących o kapłaństwie dodatkowego rozeznania szuka na rekolekcjach powołaniowych. Tę drogę poleca kl. Kacper Świerzowicz z WMSD. Jednocześnie ostrzega, że nie są to spotkania z cyklu „wpadnijcie, będzie fajna zabawa”. Wręcz przeciwnie. Na rekolekcjach, na których on był w Podkowie Leśnej wiele mówiono o kryzysach. – Dla mnie było to zmierzenie się z twardą i trudną rzeczywistością. Ale zarazem z taką rzeczywistością, w którą warto wejść – mówi „Niedzieli” kl. Świerzowicz, który dwa lata temu, właśnie po rekolekcjach powołaniowych, zdecydował o wstąpieniu do seminarium.

Wspólnota braterstwa

Po maturze Kacper Świerzowicz myślał o karierze akademickiej. Zrobił w tym kierunku pierwszy krok dostając się na Wydział Matematyki Uniwersytetu Warszawskiego. W stolicy zaczął chodzić na spotkania grupy oazowej oraz został ministrantem w parafii św. Jakuba na Ochocie. Po trzech latach obronił licencjat, ale nauki już nie kontynuował, bo poszedł do seminarium.

– Teraz jestem na drugim roku. W przyszłości jako kapłan chcę służyć ludziom – mówi kl. Świerzowicz i dodaje. – Matematyki wcale mi nie żal. W seminarium także mamy bardzo interesujące wykłady, ale jest też wiele różnic między seminarium a studiami świeckimi. Jedną z nich jest np. to, że w seminarium żyjemy we wspólnocie. Ona buduje, wspiera i pomaga dojrzewać w powołaniu. Ale też wymaga, bo skoro inni pomagają tobie, to także ty starasz się pomóc innym.

Reklama

W Łowiczu kl. Zielińskiemu starsi koledzy z seminarium pomagali poznać miasto, robili zakupy, kiedy poprosił, itd. Z czasów pierwszego roku doskonale zapamiętał też, że jeden z diakonów – dzisiaj już ksiądz – zaprosił wszystkich nowych kleryków na herbatę. – Seminarium wyróżnia to, że każdy na każdego może liczyć. Nie ma podziału, że ja jestem na III, a ktoś na VI roku. Każdy jest dla każdego i każdy zawsze każdemu pomoże. Dlatego, że wspólnota seminaryjna polega na braterstwie – mówi kl. Zieliński.

Rozmowa na początek

Kiedy w trakcie wakacji czy innych przerw klerycy spotykają się ze znajomymi ze szkoły czy studiów, to nierzadko muszą prostować nieprawdziwe wyobrażenia o życiu w seminarium. Jedni znajomi nie wiedzą, jakie przedmioty są wykładane w seminarium. Inni są zdziwieni, że „nie modlą się od rana do wieczora”. A niemal wszyscy są całkowicie zaskoczeni, kiedy klerycy opowiadają o przygotowaniach do kleryckiej sztuki, wystawianej na III roku seminarium dla parafian z diecezji czy o swoich praktykach w miejscach tak niespotykanych jak np. hospicja.

Wypaczone wyobrażenia o seminarium czy kapłaństwie mają także bardzo poważne konsekwencje. – Z rozmów z klerykami i z wiernymi wiemy, że nieprawdziwy obraz życia w seminarium duchownym czasami sprawia, że osoby słyszące w sercu głos Boga nie podążają za nim. Rezygnują już na starcie, a w późniejszym życiu ciężko im sobie poradzić – mówi „Niedzieli” ks. Tomasz Sztajerwald, prefekt Wyższego Seminarium Duchownego Diecezji Warszawsko-Praskiej.

Co w takim razie robić? – Wstąpienie do seminarium ma swoją określoną procedurę, w czasie której trzeba złożyć odpowiednie dokumenty, opinie, przejść badania psychologiczne, itd. Ale na początku jest rozmowa z kandydatem o wierze i powołaniu. Ta rozmowa nie wiąże się ze wstąpieniem do seminarium, ale daje dodatkowe rozeznanie, czym jest ten głos, który rodzi się w człowieku. Dlatego warto zadzwonić do seminarium i umówić się na taką rozmowę – radzi ks. Tomasz Sztajerwald.

Reklama

* * *

Jeśli rozważasz czy wstąpić do seminarium, skontaktuj się:

• Wyższe Metropolitalne Seminarium Duchowne św. Jana Chrzciciela w Warszawie (ul. Krakowskie Przedmieście 52/54), tel. 22 55 66 100, e-mail: sekretariat@wmsd.waw.pl .

• Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Warszawsko-Praskiej pw. Matki Bożej Zwycięskiej (ul. Mehoffera 2), tel. 668 815 931, na czas rekrutacji 510 822 564, e-mail: kontakt@seminariumpraskie.com.pl .

• Wyższe Seminarium Duchowne w Łowiczu pw. Najświętszej Maryi Panny Niepokalanej (ul. Seminaryjna 6), tel. 46 837 60 16, e-mail: wsd@diecezja.lowicz.pl .

at

2017-06-29 10:21

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Kto dziś idzie za Jezusem?

Niedziela Ogólnopolska 22/2020, str. 10-13

[ TEMATY ]

powołanie

Jezus

Karol Porwich/Niedziela

Ludzie chcieliby mieć idealnych duszpasterzy. Tylko skąd ich wziąć? Przecież to dzieci naszych rodzin, uczniowie naszych szkół i absolwenci naszych uczelni – a więc synteza polskiego społeczeństwa. Jacy są zatem ci, którzy pragną zostać księżmi?

W 2000 r. po raz pierwszy w Polsce zostały przeprowadzone badania socjologiczne wśród wszystkich kandydatów, którzy zgłosili się na pierwszy rok do wyższych seminariów duchownych. Obecnie, po 20 latach, badania te zostały powtórzone. Na ich podstawie można więc spróbować naszkicować portret dzisiejszych kandydatów do kapłaństwa.

CZYTAJ DALEJ

Sercanie: niepokoją nas doniesienia o sposobie prowadzenia postępowania w sprawie ks. Michała O.

2024-03-28 19:21

Red.

Niepokoją nas doniesienia płynące od pełnomocnika ks. Michała, mecenasa Krzysztofa Wąsowskiego, dotyczące sposobu prowadzenia postępowania - piszą księża sercanie w opublikowanym dziś komunikacie. To reakcja zgromadzenia na działania prokuratury związku z postępowaniem w sprawie Funduszu Sprawiedliwości. Dementują pogłoski, jakoby ich współbrata zatrzymano w niejasnych okolicznościach w hotelu. Wzywają do modlitwy za wszystkich, których dotknęła ta sytuacja.

Publikujemy treść komunikatu:

CZYTAJ DALEJ

Za mały mój rozum na tę Tajemnicę, milknę, by kontemplować

2024-03-29 06:20

[ TEMATY ]

Wielki Piątek

rozważanie

Adobe. Stock

W czasie Wielkiego Postu warto zatroszczyć się o szczególny czas z Panem Bogiem. Rozważania, które proponujemy na ten okres pomogą Ci znaleźć chwilę na refleksję w codziennym zabieganiu. To doskonała inspiracja i pomoc w przeżywaniu szczególnego czasu przechodzenia razem z Chrystusem ze śmierci do życia.

Dzisiaj nie ma Mszy św. w kościele, ale adorując krzyż, rozważamy miłość Boga posuniętą do ofiary Bożego Syna. Izajasz opisuje Jego cierpienie i nagrodę za podjęcie go (Iz 52, 13 – 53, 12). To cierpienie, poczynając od krwi ogrodu Oliwnego do śmierci na krzyżu, miało swoich świadków, choć żaden z nich nie miał pojęcia, że w tym momencie dzieją się rzeczy większe niż to, co widzą. „Podobnie, jak wielu patrzyło na niego ze zgrozą – tak zniekształcony, niepodobny do człowieka był jego wygląd i jego postać niepodobna do ludzi – tak też wprawi w zdumienie wiele narodów. Królowie zamkną przed nim swoje usta, bo ujrzą coś, o czym im nie mówiono, i zrozumieją coś, o czym nigdy nie słyszeli” (Iz 52, 14n). Krew Jezusa płynie jeszcze po Jego śmierci – z przebitego boku wylewa się zdrój miłosierdzia na cały świat. Za mały mój rozum na tę Tajemnicę, milknę, by kontemplować.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję