Reklama

Niemiec o Madonnie z Częstochowy

Na łamach niemieckiego Tygodnika Katolickiego „Heinrichsblatt” 12 sierpnia 2001 r. ukazał się tekst Franza Xavera Fischera. To poruszające świadectwo wiary autora, który jako żołnierz podczas II wojny światowej stacjonował również w Polsce. Koniecznie trzeba się z nim zapoznać. Świadectwo przetłumaczył dla „Niedzieli” ks. Kazimierz Mielczarek

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Zaraz po opanowaniu Francji nasza kompania została przeniesiona do Polski, do Częstochowy. Ja zostałem zakwaterowany w samym mieście, mianowicie otrzymałem pokój w polskiej rodzinie u mistrza stolarskiego o nazwisku Dudak.

Już pierwszego wieczora, 10 sierpnia 1940 r., zostałem przez tę rodzinę zaproszony na kolację. Przy stole usiedli rodzice: ojciec, już posiwiały, spokojny, z nieco już pomarszczonym, ale dobrotliwie wyglądającym obliczem, matka – ciemnowłosa, energiczna kobieta i szóstka dzieci – czterech chłopców w wieku od dziesięciu do czternastu lat, o czarnych jak smoła włosach – podobnie jak matka i dwie dziewczyny z grubymi jasnymi warkoczami, o łagodnych niebieskich oczach i przyjaznym uśmiechu, w wieku szesnastu i siedemnastu lat.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Starsza – Zofia pomagała matce przy stole i w kuchni. W ten pierwszy wieczór znalazłem się w nieco kłopotliwej sytuacji, bo nie rozumiałem ani jednego słowa po polsku, ale kiedy oni złożyli ręce i odmówili modlitwę przed jedzeniem, ja uczyniłem to samo: przeżegnałem się podobnie jak oni i dałem im do zrozumienia, że też jestem katolikiem. Ten gest przełamał zakłopotanie i wkrótce okazało się, że cała ósemka mówi nieźle po niemiecku, a najlepiej radzi sobie Zofia, która uczęszczała do ostatniej klasy gimnazjum.

Rankiem 15 sierpnia 1941 r. rzuciło mi się w oczy w domu nadzwyczajne poruszenie. Ojciec założył czarny garnitur, córki miały na sobie szerokie spódnice, kolorowe zrobione na drutach bluzki i barwne chustki na szyjach, jasne warkocze zostały ułożone w wysoką koronę, podobnie u matki. Wreszcie zapytałem Zofię, o co w tym wszystkim chodzi. Odpowiedziała mi, przechodząc obok: „Dzisiaj Wniebowzięcie Matki Bożej, idziemy do Matki Bożej na Jasną Górę, do klasztoru Paulinów. Zapraszamy do pójścia z nami”.

Nie zastanawiałem się długo. Wziąłem pas z pistoletem 08 i wyruszyliśmy. Szedłem między moim gospodarzem i jego córką Zofią, z którą rozmawiałem. To ona opowiedziała mi w skrócie historię Czarnej Madonny, na czym polega Jej cudowne oddziaływanie i polegało w przeszłości, np. podczas napadu band husyckich na klasztor, ale także o tym, jak roztaczała swoją opiekę w czasie przemarszów wojsk napoleońskich, podczas okupacji rosyjskiej i podobnie w czasie przemarszu wojsk niemieckich w 1939 r. – również wtedy, przed prawie rokiem, żadna bomba nie uszkodziła klasztoru i żaden strzał nie zranił spokoju tego świętego wzgórza.

Reklama

Potem weszliśmy do środka w duży tłok! Ale nagle jakbyśmy się znaleźli w innym świecie, otwarł się przed nami mały korytarz i mogłem iść dalej. W tym momencie Zofia szarpnęła mnie za rękaw i powiedziała: „Chyba nie chcesz uzbrojony iść do Matki Bożej?”. Prosiła mnie o to bardzo poważnym spojrzeniem i powiedziała: „Proszę dać mi swój pas, ja ci go ukryję, a twoją broń ukryję pod moją chustą na szyi”, i zaraz zawiązała ją w węzełek, i tak złożoną chustę podała mi. W tym momencie nie czułem się zbyt dobrze w swojej skórze. Jakżeż to, mogą ci odebrać pistolet i być może już nie oddać? To grozi karą, nawet więzienną twierdzą! Utracona broń! A jednak zdecydowałem się natychmiast i włożyłem mój pas z pistoletem z wielkim zaufaniem w jej chustę.

Gdy tak wkroczyłem do obszernej hali jakby zaokrąglonej bazyliki, zostałem zaraz wprost oczarowany wspaniałością tego wnętrza oraz złożonymi w darze złotymi skarbami i szlachetnymi kamieniami. Największe wrażenie zrobiło jednak na mnie otoczenie Świętego Obrazu. Kiedy uniosła się srebrna zasłona, tysiąc ludzi upadło na kolana i wykrzyczało słowa pozdrowienia. Sama Matka Boża ze swoją niepowtarzalną, ciemną, ale pełną blasku twarzą promieniuje z ołtarza, gdzie Jej suknię ozdobiono szlachetnymi kamieniami, diamentami, rubinami i szmaragdami. Ale wręcz się przestraszyłem, gdy nagle tysiące ludzi rozpoczęło śpiew pieśni maryjnej. Tego rodzaju żarliwości w śpiewaniu pełną piersią jeszcze nigdy nie doświadczyłem.

Reklama

Drugi raz zostałem zaskoczony, gdy przy jakiejś jakby tajemnej zmowie zostałem popchnięty do przodu, w pobliże samego ołtarza, gdzie przeor z sześcioma zakonnikami odprawiał nabożeństwo. Kiedy chciałem uklęknąć, wyczułem nagle drobną, delikatną dłoń, która – wziąwszy moją – bardzo łagodnie pociągała mnie przed ołtarz. Kątem oka spostrzegłem Zofię, która w jakiś sposób cały czas kroczyła dumna obok mnie, a teraz obok mnie uklęknęła, jakby to ona cały czas ze mną była. Spojrzenia tysięcy czułem na sobie jako jakiś nieokreślony ciężar i mnie udzieliło się też przy tym osobliwe uczucie – nie tyle lęku, ile wielkiego bezpieczeństwa. Tak że tu, w tym podbitym kraju, wśród pokonanego narodu byłem w Bożym domu jak u siebie w domu, podobnie jak też wielu innych.

Kiedy nabożeństwo zakończyło się potężnym śpiewem całej zgromadzonej wspólnoty, tysiące ludzi pozostało jeszcze na kolanach zatopionych w modlitwie. Wielu cofało się na kolanach, aby jeszcze dłużej mieć obraz Matki Bożej przed oczami. Już na zewnątrz podszedł do mnie jeden z paulińskich zakonników i oddał mi mój pistolet zawinięty w chustę Zofii.

2017-08-09 10:48

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Msza św. Wieczerzy Pańskiej w Wielki Czwartek rozpoczyna obchody Triduum Paschalnego

2024-03-28 07:18

[ TEMATY ]

Wielki Czwartek

Karol Porwich/Niedziela

Mszą Wieczerzy Pańskiej w Wielki Czwartek rozpoczynają się w Kościele katolickim obchody Triduum Paschalnego - trzydniowe celebracje obejmujące misterium Chrystusa ukrzyżowanego, pogrzebanego i zmartwychwstałego. Liturgia tego dnia odwołuje się do wydarzeń w Wieczerniku, kiedy Jezus ustanowił dwa sakramenty: kapłaństwa i Eucharystii.

Liturgista, ks. prof. Piotr Kulbacki z Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego powiedział PAP, że część pierwsza Triduum - misterium Chrystusa ukrzyżowanego - rozpoczyna się Mszą Wieczerzy Pańskiej (Wielki Czwartek) i trwa do Liturgii na cześć Męki Pańskiej (Wielki Piątek). Po tej liturgii rozpoczyna się dzień drugi - obchód misterium Chrystusa pogrzebanego, trwający przez całą Wielką Sobotę. Nocna Wigilia Paschalna rozpoczyna trzeci dzień - misterium Chrystusa zmartwychwstałego – obchód trwający do nieszporów Niedzieli Zmartwychwstania.

CZYTAJ DALEJ

Tajemnica Wielkiego Czwartku wciąga nas w przepastną ciszę Ciemnicy

[ TEMATY ]

Wielki Czwartek

Karol Porwich/Niedziela

Święte Triduum – dni, których nie można przegapić. Dni, które trzeba nasączyć modlitwą i trwaniem przy Jezusie.

Święte Triduum to dni wielkiej Obecności i... Nieobecności Jezusa. Tajemnica Wielkiego Czwartku – z ustanowieniem Eucharystii i kapłaństwa – wciąga nas w przepastną ciszę Ciemnicy.

CZYTAJ DALEJ

Msza Wieczerzy Pańskiej. Wolność wypełniona miłością

2024-03-29 07:01

Paweł Wysoki

Ten, kto kocha na wzór Jezusa, nie jest zniewolony sobą, jest wyzwolony do służby, do dawania siebie - powiedział bp Adam Bab.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję