Jak czuwać? Jak przeżywać Adwent? Jak się przygotować na spotkanie z przychodzącym Jezusem? Trzeba wziąć przykład z bł. o. Rafała Chylińskiego. O tym, jak to zrobić i co takiego czynić, mówił podczas homilii w sanktuarium św. Antoniego Padewskiego w Łodzi-Łagiewnikach, przy grobie i w dniu wspomnienia bł. Rafała Chylińskiego, bp Marek Marczak. W sumie odpustowej uczestniczyli Ojcowie Franciszkanie z łagiewnickiej parafii, przełożeni i klerycy tamtejszego Wyższego Seminarium Duchownego i kapłani z pobliskich parafii. Obecny był także prowincjał franciszkanów o. Wiesław Pyzio.
– Prośmy bł. o. Rafała, by wypraszał nam łaskę uwolnienia od egoizmu, by bardziej ważne dla nas było „być”, aniżeli „mieć” – podkreślił bp Marek Marczak. Przypominając postać o. Rafała Chylińskiego, Ksiądz Biskup zwrócił uwagę na jego służbę drugiemu człowiekowi. – Posiadał niewiele dóbr materialnych, lecz wszystkim, co posiadał, dzielił się z biednymi: pożywieniem, odzieżą, a przede wszystkim dobrym sercem. Dla każdego potrzebującego miał dobre słowo, radę – mówił. Przypomniał, że pomoc ubogim była nieraz powodem uszczypliwych uwag pod jego adresem: – Kiedy wynosił posiłki dla głodnych i ubogich nazywano go „dziadowskim biskupem”. Jednak zapisał się w historii franciszkańskiej jako ten, który całym sercem oddał się ubogim i bezdomnym”.
Dlatego Ksiądz Biskup prosił, by tegoroczny Adwent, Adwent z bł. o. Rafałem był czasem, „w którym poszukamy sposobów, aby pomagać ludziom ubogim”. I dzielić się tym, czego brakuje innym. Bp Marczak wskazał także na posługę chorym w czasie zarazy w Krakowie. – Ryzykował własnym zdrowiem, a nawet życiem. Klękał przy leżących i słuchał spowiedzi. Nigdy nie okazywał znaku obrzydzenia, ale „zapachem chorych tak się nasycił” – jak czytamy w jego biografii – że „zakonnicy unikali kontaktu z nim w obawie infekcji”. Dla nas to wskazówka, aby odwiedzić chorych, by znaleźć do nich drogę, bo w każdym z nich możemy spotkać samego Chrystusa. I w ten sposób czuwajmy.
W Polsce Roraty są ciągle niezwykle popularne - sprawia to zapewne szczególna miłość Polaków do Maryi, Tej, która nazywana w nabożeństwie Jutrzenką zapowiada koniec trwającej nocy i nadejście świtu, światła jedynego, którym jest Jej Syn, Jezus Chrystus. Ale czy dobrze rozumiemy sens i symbolikę Rorat?
Nazwa nabożeństwa wywodzi się od śpiewu gregoriańskiego „Rorate caeli desuper et nubes pluant justum” („Niebiosa, spuście nam rosę z góry, sprawiedliwego wylejcie chmury”). Zaszczepił je w Polsce zakon cystersów, prawdopodobnie w XIII wieku. Najczęściej, przez wiele wieków sprawowano je o świcie, aby podkreślić wagę oczekiwania w ciemnościach, które symbolizują człowieka pogrążonego w grzechu. W Roratach chodzi o świadomą postawę wyjścia z lampionem w ręku, kiedy jest jeszcze ciemno, kiedy lada moment będzie wstawać jutrzenka. W symbolice liturgii Msza św. zaczyna się w ciemnościach, a kończy w świetle, aby podkreślić, że tym, który ostatecznie zwycięża wszelkie zło, jest Jezus Chrystus.
Zasadniczy kryzys dotykający dziś Stany Zjednoczone dotyczy kryzysu natury ludzkiej. Leży on u podstaw praktycznie każdego głębokiego podziału w społeczeństwach zachodnich. Nierozwiązany może doprowadzić do rozpadu wolnych społeczeństw XXI wieku - twierdzi znany amerykański intelektualista katolicki, prof. George Weigel. Dlatego „niezależnie od tego, kto wygra wyścig o Biały Dom, nadchodzą ciężkie czasy. Odpowiedzią na to musi być głęboka odnowa naszej kultury politycznej, zakorzeniona w prawdzie o człowieku”.
W swoim felietonie na łamach portalu „The First Things” nawiązuje on do słów szefa brytyjskiej dyplomacji, który wkrótce po objęciu urzędu, określił „kryzys natury” jako większe zagrożenie niż terroryzm, ponieważ kryzys natury jest „bardziej fundamentalny”, „systemowy”, „wszechobecny” i „przyspiesza w naszym kierunku”. Weigel przyznaje mu rację, z tym że jak twierdzi chodzi nie tyle o kryzys środowiskowy, ile o kryzys natury ludzkiej, który „leży u podstaw praktycznie każdego głębokiego podziału w społeczeństwach zachodnich. Nierozwiązany może doprowadzić do rozpadu wolnych społeczeństw XXI wieku” - przestrzega.
Listopad jest szczególnym czasem, kiedy częściej i z większą nostalgią niż zwykle, pamiętamy o tych, którzy odeszli. Określany jest również miesiącem pamięci, modlitwy i odpustów za zmarłych.
- Jako ludzie wierzący, ufamy, że śmierć nie jest nigdy końcem, tylko bramą do nowego, lepszego życia – zauważył o. Waldemar Pastusiak, kustosz Jasnej Góry. Dodał, że szczególnym czasem przypomnienia sobie o tej rzeczywistości jest okres listopadowy, kiedy będąc na cmentarzu czy w krypcie, spoglądamy na prochy tych, którzy już odeszli. To czas pytań czy my sami zasługujemy na niebo. Przypomniał, że to, o co możemy zadbać, to pozostawanie w stanie łaski uświęcającej, do którego potrzebne jest bycie pojednanym z Bogiem, bo święto zmarłych jest przede wszystkim dla żywych.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.