Reklama

Niedziela Zamojsko - Lubaczowska

Zaakceptować cierpiących i nieść im pomoc

Przy relikwiach bł. Ewy Noiszewskiej, lekarki, i bł. Marty Wieckiej, pielęgniarki, modlono się w Lubaczowie w intencji chorych i ludzi, którzy się nimi opiekują

Niedziela zamojsko-lubaczowska 8/2018, str. VII

[ TEMATY ]

chorzy

Adam Łazar

Występ zespołu podopiecznych placówek im. Jana Pawła II w Lubaczowie

Występ zespołu podopiecznych placówek im. Jana Pawła II w Lubaczowie

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Zebranych w lubaczowskiej konkatedrze powitał dziekan i proboszcz ks. kan. Andrzej Stopyra. Uroczystościom przewodniczył bp Mariusz Leszczyński. Wraz z nim w intencji chorych modlili się m.in. ks. Roman Karpowicz, proboszcz parafii św. Karola Boromeusza i kapelan Szpitala w Lubaczowie, ks. Sławomir Korona, kapelan „Zamojskich Amazonek”, prezes tego Stowarzyszenia Bogusława Sternik, ordynator Oddziału Onkologii Klinicznej Szpitala Jana Pawła II w Zamościu dr Teresa Sosnowska.

Akceptować cierpienie

Bp Mariusz Leszczyński w homilii podzielił się refleksją nad cierpieniem Jezusa i ludzkim. Przypomniał, że 11 lutego Kościół czci Matkę Bożą z Lourdes i w tym dniu obchodzimy Światowy Dzień Chorego, ustanowiony w 1992 r. z woli dziś już świętego Jana Pawła II.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

W tym roku tematem Dnia Chorego są słowa, które Jezus, wywyższony na krzyżu, kieruje do swojej Matki Maryi i do Jana: „»Oto syn Twój. Oto Matka twoja». I od tej godziny uczeń wziął Ją do siebie”. Te słowa były także mottem peregrynacji krzyża w naszej diecezji w roku ubiegłym. Ta myśl, przytoczona z encykliki „Spe salvi” (O chrześcijańskiej nadziei) papieża seniora Benedykta XVI, brzmi następująco: „Zasadniczo miarę człowieczeństwa określa się w odniesieniu do cierpienia i do cierpiącego. Ma to zastosowanie zarówno w przypadku jednostki, jak i społeczeństwa. Społeczeństwo, które nie jest w stanie zaakceptować cierpiących ani im pomóc i mocą współczucia współuczestniczyć w cierpieniu, również duchowo, jest społeczeństwem okrutnym i nieludzkim. Społeczeństwo nie może jednak akceptować cierpiących i wspierać ich w cierpieniu, jeśli nie są do tego zdolne jednostki. Co więcej, jednostka nie może akceptować cierpienia drugiego, jeśli ona sama nie potrafi odnaleźć w cierpieniu sensu, drogi oczyszczenia i dojrzewania, drogi nadziei. Zaakceptować drugiego, który cierpi, oznacza bowiem przyjąć na siebie w jakiś sposób jego cierpienie, tak że staje się ono również moim. Właśnie dlatego jednak, że staje się ono teraz cierpieniem podzielanym, że jest w nim obecny ktoś inny, oznacza to, że światło miłości przenika moje cierpienie”.

Reklama

Świadectwo czułości

Bp Leszczyński podziękował za czułość i wytrwałość rodzinom, które opiekują się swoimi dziećmi, przewlekle chorymi rodzicami lub osobami z poważną niepełnosprawnością. – Opieka świadczona w rodzinie jest nadzwyczajnym świadectwem czułości do człowieka i Boga. Lekarze i pielęgniarki, kapłani, osoby życia konsekrowanego, wolontariusze, którzy z miłością w różnych miejscach i środowiskach angażują się w opiekę nad chorymi uczestniczą w samarytańskiej służbie Chrystusa i Jego Kościoła. Niech Matka Boża z Lourdes pomaga chorym i cierpiącym, niepełnosprawnym, przeżywać swój krzyż w jedności z Chrystusem. Niech wspiera tych, którzy się o nich troszczą. Niech chorym i niepełnosprawnym rodzicom, pracownikom służby zdrowia, duszpasterzom, wolontariuszom i wszystkim ludziom dobrej woli Jezus przez ręce swojej i naszej Matki Maryi hojnie błogosławi – powiedział Ksiądz Biskup w zakończeniu homilii.

Umocnić w cierpieniu

Na zakończenie Eucharystii prezes stowarzyszenia „Zamojskie Amazonki” mówiła o roli tej organizacji w pomocy kobietom chorym na raka piersi i zachęcała do stworzenia takiego stowarzyszenia także w powiecie lubaczowskim, by wzajemnie się wspierać.

Natomiast Ordynator Oddziału Onkologii Klinicznej Szpitala Jana Pawła II w Zamościu udzieliła cennych porad, jak zapobiegać rakowi piersi i jak z nim walczyć. Ksiądz Biskup i kapłani udzielili potrzebującym sakramentu namaszczenia chorych.

Dalsza część Dnia Chorego odbyła się w sali teatralnej konkatedry. Zebranych powitała Iwona Buczko. Refleksją o działaniu szpitali i zakładów opieki nad chorymi podzielił się starosta Józef Michalik. Na scenie wystąpili aktorzy – podopieczni z Domów Pomocy Społecznej w Wielkich Oczach i Rudzie Różanieckiej, Zespołu Placówek im. Jana Pawła II w Lubaczowie – Specjalnego Ośrodka Szkolno-Wychowawczego i Warsztatów Terapii Zajęciowej im. św. Zygmunta Gorazdowskiego w Oleszycach.

Bp Mariusz Leszczyński podziękował wychowankom tych placówek za występy, a opiekunom za pracę. Udzielił też wszystkim pasterskiego błogosławieństwa. Dzięki sponsorom uczestnicy Dnia Chorego podjęci zostali poczęstunkiem.

2018-02-22 10:40

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Ludzie żyjący dla drugich

Niedziela zielonogórsko-gorzowska 22/2017, str. 1

[ TEMATY ]

Jasna Góra

pielgrzymka

chorzy

Bożena Sztajner/Niedziela

Ogólnopolska Pielgrzymka Chorych na Jasną Górę

Ogólnopolska Pielgrzymka Chorych na Jasną Górę

17 maja, po raz pierwszy w historii, odbyła się Ogólnopolska Pielgrzymka Chorych na Jasną Górę. W centrum spotkania znajdowała się Eucharystia, której w Bazylice Jasnogórskiej przewodniczył bp Stefan Regmunt – przewodniczący Zespołu ds. Służby Zdrowia Konferencji Episkopatu Polski

Choć było to pierwsze spotkanie chorych i cierpiących oraz ich przyjaciół u tronu Królowej Polski, organizatorzy nic nie pozostawili dziełu przypadku. Apostolska działalność Ochotników Cierpienia oparta jest na oddaniu się Najświętszej Maryi Pannie, a zasadnicze zręby duchowości i cele działania są określone w orędziach z Lourdes i Fatimy. Tymczasem rok 2017 to czas szczególnych jubileuszy: 100-lecia objawień fatimskich, 300-lecia koronacji Cudownego Obrazu Matki Bożej Częstochowskiej, a przede wszystkim 70-lecia powołania do istnienia Stowarzyszenia Centrum Ochotników Cierpienia, co miało miejsce 17 maja 1947 r. w Rzymie (dzień spotkania był więc wybrany nieprzypadkowo), i 30-lecia jego działalności w Polsce.

CZYTAJ DALEJ

Marcin Zieliński: Znam Kościół, który żyje

2024-04-24 07:11

[ TEMATY ]

książka

Marcin Zieliński

Materiał promocyjny

Marcin Zieliński to jeden z liderów grup charyzmatycznych w Polsce. Jego spotkania modlitewne gromadzą dziesiątki tysięcy osób. W rozmowie z Renatą Czerwicką Zieliński dzieli się wizją żywego Kościoła, w którym ważną rolę odgrywają świeccy. Opowiada o młodych ludziach, którzy są gotyowi do działania.

Renata Czerwicka: Dlaczego tak mocno skupiłeś się na modlitwie o uzdrowienie? Nie ma ważniejszych tematów w Kościele?

Marcin Zieliński: Jeśli mam głosić Pana Jezusa, który, jak czytam w Piśmie Świętym, jest taki sam wczoraj i dzisiaj, i zawsze, to muszę Go naśladować. Bo pojawia się pytanie, czemu ludzie szli za Jezusem. I jest prosta odpowiedź w Ewangelii, dwuskładnikowa, że szli za Nim, żeby, po pierwsze, słuchać słowa, bo mówił tak, że dotykało to ludzkich serc i przemieniało ich życie. Mówił tak, że rzeczy się działy, i jestem pewien, że ludzie wracali zupełnie odmienieni nauczaniem Jezusa. A po drugie, chodzili za Nim, żeby znaleźć uzdrowienie z chorób. Więc kiedy myślę dzisiaj o głoszeniu Ewangelii, te dwa czynniki muszą iść w parze.

Wielu ewangelizatorów w ogóle się tym nie zajmuje.

To prawda.

A Zieliński się uparł.

Uparł się, bo przeczytał Ewangelię i w nią wierzy. I uważa, że gdyby się na tym nie skupiał, to by nie był posłuszny Ewangelii. Jezus powiedział, że nie tylko On będzie działał cuda, ale że większe znaki będą czynić ci, którzy pójdą za Nim. Powiedział: „Idźcie i głoście Ewangelię”. I nigdy na tym nie skończył. Wielu kaznodziejów na tym kończy, na „głoście, nauczajcie”, ale Jezus zawsze, kiedy posyłał, mówił: „Róbcie to z mocą”. I w każdej z tych obietnic dodawał: „Uzdrawiajcie chorych, wskrzeszajcie umarłych, oczyszczajcie trędowatych” (por. Mt 10, 7–8). Zawsze to mówił.

Przecież inni czytali tę samą Ewangelię, skąd taka różnica w punktach skupienia?

To trzeba innych spytać. Ja jestem bardzo prosty. Mnie nie trzeba było jakiejś wielkiej teologii. Kiedy miałem piętnaście lat i po swoim nawróceniu przeczytałem Ewangelię, od razu stwierdziłem, że skoro Jezus tak powiedział, to trzeba za tym iść. Wiedziałem, że należy to robić, bo przecież przeczytałem o tym w Biblii. No i robiłem. Zacząłem się modlić za chorych, bez efektu na początku, ale po paru latach, po którejś swojej tysięcznej modlitwie nad kimś, kiedy położyłem na kogoś ręce, bo Pan Jezus mówi, żebyśmy kładli ręce na chorych w Jego imię, a oni odzyskają zdrowie, zobaczyłem, jak Pan Bóg uzdrowił w szkole panią woźną z jej problemów z kręgosłupem.

Wiem, że wiele razy o tym mówiłeś, ale opowiedz, jak to było, kiedy pierwszy raz po tylu latach w końcu zobaczyłeś owoce swojego działania.

To było frustrujące chodzić po ulicach i zaczepiać ludzi, zwłaszcza gdy się jest nieśmiałym chłopakiem, bo taki byłem. Wystąpienia publiczne to była najbardziej znienawidzona rzecz w moim życiu. Nie występowałem w szkole, nawet w teatrzykach, mimo że wszyscy występowali. Po tamtym spotkaniu z Panem Jezusem, tym pierwszym prawdziwym, miałem pragnienie, aby wszyscy tego doświadczyli. I otrzymałem odwagę, która nie była moją własną. Przeczytałem w Ewangelii o tym, że mamy głosić i uzdrawiać, więc zacząłem modlić się za chorych wszędzie, gdzie akurat byłem. To nie było tak, że ktoś mnie dokądś zapraszał, bo niby dokąd miał mnie ktoś zaprosić.

Na początku pewnie nikt nie wiedział, że jakiś chłopak chodzi po mieście i modli się za chorych…

Do tego dzieciak. Chodziłem więc po szpitalach i modliłem się, czasami na zakupach, kiedy widziałem, że ktoś kuleje, zaczepiałem go i mówiłem, że wierzę, że Pan Jezus może go uzdrowić, i pytałem, czy mogę się za niego pomodlić. Wiele osób mówiło mi, że to było niesamowite, iż mając te naście lat, robiłem to przez cztery czy nawet pięć lat bez efektu i mimo wszystko nie odpuszczałem. Też mi się dziś wydaje, że to jest dość niezwykłe, ale dla mnie to dowód, że to nie mogło wychodzić tylko ode mnie. Gdyby było ode mnie, dawno bym to zostawił.

FRAGMENT KSIĄŻKI "Znam Kościół, który żyje". CAŁOŚĆ DO KUPIENIA W NASZEJ KSIĘGARNI!

CZYTAJ DALEJ

Korea Płd.: 24 proc. wzrost liczby chrztów

2024-04-25 11:02

[ TEMATY ]

Korea Płd.

Adobe Stock

Liczba chrztów w Korei Południowej wzrosła o 24 proc. w ciągu roku, według statystyk opublikowanych 24 kwietnia przez Konferencję Biskupów Katolickich Korei.

W 2023 r. w tym wschodnioazjatyckim kraju ochrzczono łącznie 51 307 osób, w porównaniu do 41 384 osób w 2022 roku. Chociaż w porównaniu z ubiegłym rokiem, wzrost ten jest gwałtowny, to liczba ta jest niższa niż poziomy sprzed pandemii, kiedy było ich ponad 80 tys. rocznie.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję