Reklama

Niedziela Wrocławska

Rozmowy Z Niedzielą

Biskup i ludzie wspólnie budują Kościół

Niedziela wrocławska 24/2018, str. IV

[ TEMATY ]

wywiad

Agnieszka Bugała

Abp Józef Kupny

Abp Józef Kupny

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Anna Buchar: – Już w najbliższą sobotę przeżywać będziemy rocznicę ingresu Księdza Arcybiskupa do wrocławskiej katedry. Jak się Ekscelencja u nas czuje, czy pięć lat wystarczyło, by rozpoznał Arcybiskup serce kościoła wrocławskiego?

Abp Józef Kupny: – Od samego początku starałem się jak najlepiej poznać archidiecezję. To był mój priorytet. Dlatego ogromnie cieszę się, że udało mi się dotrzeć do każdego dekanatu, spotkać z każdym księdzem, który posługuje w diecezji i porozmawiać o tym, czym żyją nasze parafie. Ogromnie dużo dały mi także rozmowy z przedstawicielami ruchów, stowarzyszeń, wspólnot czy różnych grup działających w parafiach. Nigdy nie jest i nie będzie tak, by człowiek mógł powiedzieć, że wie już wszystko, jednak myślę, że dobrze poznałem Dolny Śląsk, charakter i specyfikę tego regionu, problemy, którymi żyją wierni oraz ich pobożność, religijność i wrażliwość na drugiego człowieka. Znam także i staram się kontynuować to, co wypracowali moi poprzednicy. Odpowiadając na znaki czasu, podejmujemy także nowe inicjatywy.

– Jakie inicjatywy Ksiądz Arcybiskup ma na myśli?

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

– Cieszę się przede wszystkim z ożywienia duszpasterstwa ludzi pracy i z ich spotkań w Henrykowie, a także z każdej inicjatywy, która daje okazję do tego, by młodzi ludzie brali odpowiedzialność za Kościół. Myślę tutaj o spotkaniach na Ślęży, uroczystym świętowaniu Niedzieli Palmowej czy obradach diecezjalnego Parlamentu Młodzieży. Od kilku lat podejmujemy działania, by integrować wszystkie szkoły katolickie, działające na naszym terenie. Wyrazem tego jest m.in. wspólna inauguracja roku szkolnego, którą przeżywamy zawsze w pierwszych dniach września. Ponadto w ciągu pięciu ostatnich lat w naszej diecezji nie brakowało wielu innych ważnych i spektakularnych wydarzeń. Możemy zaliczyć do nich: akt zawierzenia archidiecezji Bożemu Miłosierdziu, obchody 750-lecia kanonizacji św. Jadwigi, zaangażowanie Dolnoślązaków w akcję Dar dla Aleppo, czy przeżycia związane ze Światowymi Dniami Młodzieży.

– Na słowa zawołania wybrał Ksiądz Arcybiskup „Chrystus nas umiłował” i tę prawdę głosi wiernym. W tym zawołaniu zawarte jest zobowiązanie do miłości bliźniego. Troska o ubogich to jeden z priorytetów duszpasterskich Metropolity?

– Miłość bliźniego i wypływająca z niej troska o ludzi słabych, chorych czy potrzebujących pomocy to priorytet w życiu każdego chrześcijanina. Przypominał nam o tym papież Franciszek, szczególnie w Roku Miłosierdzia, mówiąc, że w naszych ustach słowo „miłość” nie może być jedynie abstrakcją. Zawsze ma się przekładać na konkretne czyny, decyzje i działania. Tego uczył Chrystus i słów, które zawarłem w swoim zawołaniu biskupim nie można nigdy odrywać od innej wypowiedzi Pana Jezusa. Brzmi ona: „miłujcie się wzajemnie, jak ja was umiłowałem”. Łatwo jest pozostać na poziomie tego, że Chrystus nas umiłował, jednak ta miłość wymaga, bym czując się kochany przez Boga, taką samą miłością kochał bliźniego. W wymiarze praktycznym w ostatnim czasie odnotowaliśmy znaczne zwiększenie ilości inicjatyw podejmowanych przez diecezjalną Caritas. Ta kościelna instytucja każdego dnia podejmuje szereg działań, by odpowiadać na potrzeby ubogich. Myślę tutaj o takich inicjatywach, jak Wyprawka dla Żaczka, Talent Miłosierdzia czy o paczkach przygotowywanych dla tysięcy dolnośląskich rodzin z okazji świąt.

– A jakie ma Ekscelencja plany i nadzieje na przyszłość?

– Biskup ma jedno zadanie – prowadzić powierzony sobie lud do zbawienia i przekonywać wszystkich, by nie bali się być świętymi. Wskazał na to papież Franciszek w adhortacji „Gaudete et exsultate”, pisząc, że lubi dostrzegać świętość w cierpliwym ludzie Bożym. Wymienia tutaj Ojciec Święty rodziców, którzy z wielką miłością pomagają dorastać swoim dzieciom, mężczyzn i kobiety, pracujących, by zarobić na chleb, ludzi chorych i starszych, którzy nadal się uśmiechają i określa ten rodzaj świętości „świętością z sąsiedztwa”. W budowaniu i umacnianiu tej świętości w naszych parafiach widzę zadanie dla naszego Kościoła. Oczywiście nikogo nie zaniedbując, ani nie faworyzując w dzisiejszym kontekście szczególnie musimy skoncentrować się na duszpasterstwie młodzieży, ruchów i wspólnot, a także małżeństw i rodzin. Świeccy przekonani o swojej roli w ewangelizacji są bogactwem każdej parafii. Dzięki nim Kościół może prowadzić dialog ze światem. Jeżeli mowa o tych najbliższych planach, to już wkrótce świętować będziemy 50-lecie Papieskiego Wydziału Teologicznego, a 24 czerwca święto patrona naszego miasta. W czerwcu kumulują się różne uroczystości, w które pięknie wpisuje się także rocznica mojego ingresu. Chciałbym przy okazji serdecznie podziękować wszystkim wiernym naszej archidiecezji, za ich miłość do Boga, każdy wyraz troski o nasze wspólnoty oraz za to, że każdego dnia na nowo podejmują wysiłek budowania Kościoła wrocławskiego.

2018-06-13 10:08

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Najcięższa praca została już wykonana

Z ks. dr. Dariuszem Gronowskim, postulatorem w procesie beatyfikacyjnym sługi Bożego bp. Wilhelma Pluty, rozmawia Kamil Krasowski

Kamil Krasowski: – 5 czerwca br. przekazał Ksiądz bp. Tadeuszowi Lityńskiemu Positio, czyli dokument w sprawie procesu beatyfikacyjnego sługi Bożego bp. Wilhelma Pluty. Czym dokładnie jest Positio?

CZYTAJ DALEJ

Marcin Zieliński: Znam Kościół, który żyje

2024-04-24 07:11

[ TEMATY ]

książka

Marcin Zieliński

Materiał promocyjny

Marcin Zieliński to jeden z liderów grup charyzmatycznych w Polsce. Jego spotkania modlitewne gromadzą dziesiątki tysięcy osób. W rozmowie z Renatą Czerwicką Zieliński dzieli się wizją żywego Kościoła, w którym ważną rolę odgrywają świeccy. Opowiada o młodych ludziach, którzy są gotyowi do działania.

Renata Czerwicka: Dlaczego tak mocno skupiłeś się na modlitwie o uzdrowienie? Nie ma ważniejszych tematów w Kościele?

Marcin Zieliński: Jeśli mam głosić Pana Jezusa, który, jak czytam w Piśmie Świętym, jest taki sam wczoraj i dzisiaj, i zawsze, to muszę Go naśladować. Bo pojawia się pytanie, czemu ludzie szli za Jezusem. I jest prosta odpowiedź w Ewangelii, dwuskładnikowa, że szli za Nim, żeby, po pierwsze, słuchać słowa, bo mówił tak, że dotykało to ludzkich serc i przemieniało ich życie. Mówił tak, że rzeczy się działy, i jestem pewien, że ludzie wracali zupełnie odmienieni nauczaniem Jezusa. A po drugie, chodzili za Nim, żeby znaleźć uzdrowienie z chorób. Więc kiedy myślę dzisiaj o głoszeniu Ewangelii, te dwa czynniki muszą iść w parze.

Wielu ewangelizatorów w ogóle się tym nie zajmuje.

To prawda.

A Zieliński się uparł.

Uparł się, bo przeczytał Ewangelię i w nią wierzy. I uważa, że gdyby się na tym nie skupiał, to by nie był posłuszny Ewangelii. Jezus powiedział, że nie tylko On będzie działał cuda, ale że większe znaki będą czynić ci, którzy pójdą za Nim. Powiedział: „Idźcie i głoście Ewangelię”. I nigdy na tym nie skończył. Wielu kaznodziejów na tym kończy, na „głoście, nauczajcie”, ale Jezus zawsze, kiedy posyłał, mówił: „Róbcie to z mocą”. I w każdej z tych obietnic dodawał: „Uzdrawiajcie chorych, wskrzeszajcie umarłych, oczyszczajcie trędowatych” (por. Mt 10, 7–8). Zawsze to mówił.

Przecież inni czytali tę samą Ewangelię, skąd taka różnica w punktach skupienia?

To trzeba innych spytać. Ja jestem bardzo prosty. Mnie nie trzeba było jakiejś wielkiej teologii. Kiedy miałem piętnaście lat i po swoim nawróceniu przeczytałem Ewangelię, od razu stwierdziłem, że skoro Jezus tak powiedział, to trzeba za tym iść. Wiedziałem, że należy to robić, bo przecież przeczytałem o tym w Biblii. No i robiłem. Zacząłem się modlić za chorych, bez efektu na początku, ale po paru latach, po którejś swojej tysięcznej modlitwie nad kimś, kiedy położyłem na kogoś ręce, bo Pan Jezus mówi, żebyśmy kładli ręce na chorych w Jego imię, a oni odzyskają zdrowie, zobaczyłem, jak Pan Bóg uzdrowił w szkole panią woźną z jej problemów z kręgosłupem.

Wiem, że wiele razy o tym mówiłeś, ale opowiedz, jak to było, kiedy pierwszy raz po tylu latach w końcu zobaczyłeś owoce swojego działania.

To było frustrujące chodzić po ulicach i zaczepiać ludzi, zwłaszcza gdy się jest nieśmiałym chłopakiem, bo taki byłem. Wystąpienia publiczne to była najbardziej znienawidzona rzecz w moim życiu. Nie występowałem w szkole, nawet w teatrzykach, mimo że wszyscy występowali. Po tamtym spotkaniu z Panem Jezusem, tym pierwszym prawdziwym, miałem pragnienie, aby wszyscy tego doświadczyli. I otrzymałem odwagę, która nie była moją własną. Przeczytałem w Ewangelii o tym, że mamy głosić i uzdrawiać, więc zacząłem modlić się za chorych wszędzie, gdzie akurat byłem. To nie było tak, że ktoś mnie dokądś zapraszał, bo niby dokąd miał mnie ktoś zaprosić.

Na początku pewnie nikt nie wiedział, że jakiś chłopak chodzi po mieście i modli się za chorych…

Do tego dzieciak. Chodziłem więc po szpitalach i modliłem się, czasami na zakupach, kiedy widziałem, że ktoś kuleje, zaczepiałem go i mówiłem, że wierzę, że Pan Jezus może go uzdrowić, i pytałem, czy mogę się za niego pomodlić. Wiele osób mówiło mi, że to było niesamowite, iż mając te naście lat, robiłem to przez cztery czy nawet pięć lat bez efektu i mimo wszystko nie odpuszczałem. Też mi się dziś wydaje, że to jest dość niezwykłe, ale dla mnie to dowód, że to nie mogło wychodzić tylko ode mnie. Gdyby było ode mnie, dawno bym to zostawił.

FRAGMENT KSIĄŻKI "Znam Kościół, który żyje". CAŁOŚĆ DO KUPIENIA W NASZEJ KSIĘGARNI!

CZYTAJ DALEJ

Poligon świata i pokój serca

2024-04-25 07:30

[ TEMATY ]

felieton (Łódź)

Adobe Stock

Sporo jeżdżę po Łodzi: odwożę wnuczki ze szkoły do domu albo na zajęcia muzyczne. Dwa, trzy razy w tygodniu. Lubię to, chociaż korki i otwory w jezdniach dają nieźle popalić. Ale trzeba jakoś dzieciom pomóc; i na stare lata mieć z żoną poczucie przydatności. Poza tym: zakupy, praca – tak jak wszyscy. Zatem: jeżdżę, widzę i opisuję.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję