Reklama

Niedziela Sandomierska

Rowerem z Ojcem Świętym

Po raz kolejny zorganizowany został rodzinny Sandomierski Rajd Rowerowy „Rowerem z Ojcem Świętym”. Inicjatorem spotkania cyklistów amatorów przed dziewięciu laty był bp Krzysztof Nitkiewicz. Doroczna rowerowa przejażdżka jest okazją do uczczenia wizyty św. Jana Pawła II w Sandomierzu, która odbyła się 12 czerwca 1999 r. Tym razem cykliści startowali tradycyjnie w Sandomierzu sprzed Ratusza, by – przejechawszy przez Obrazów, Dębiany, Wielogórę, Samborzec i Skotniki – zakończyć rajd również w Sandomierzu, ale na Bulwarze im. Marszałka Piłsudskiego. Cała trasa była dość łagodna i liczyła 36 km

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Organizatorem imprezy jest Kuria Diecezjalna w Sandomierzu, Urząd Miasta Sandomierza, miejscowy Miejski Ośrodek Sportu i Rekreacji oraz Powiatowa Komenda Policji. – Celem imprezy jest popularyzacja i upowszechnianie jazdy na rowerze jako najprostszej formy aktywności ruchowej, a także doprowadzenie do spotkania sympatyków jazdy rowerowej z Diecezji Sandomierskiej oraz gości przyjezdnych – informują organizatorzy.

Chętni 9 czerwca, na długo przed rozpoczęciem rajdu, ustawiali się na Rynku Starego Miasta w Sandomierzu. Bardzo wielu z różnych zakątków diecezji od wczesnych godzin porannych pokonywało kilkanaście, a nawet kilkadziesiąt kilometrów, dojeżdżając do miejsca startu.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Wierni „rajdowcy”

Na starcie pojawili się też znani polscy cykliści, jak chociażby: Kazimierz Stafiej czy Zbigniew Piątek. – Nie zabrakło także gwiazd polskiego kolarstwa, którzy od początku uczestniczą w Sandomierskim Rajdzie Papieskim. W tym roku wraz z uczestnikami rajdu jechali: Kazimierz Stafiej, wielokrotny mistrz Polski, oraz Zbigniew Piątek, olimpijczyk i wielokrotny mistrz Polski w kolarstwie. Uczestników rajdu powitał ks. Jerzy Dąbek, wikariusz generalny, i przekazał wszystkim pozdrowienia od nieobecnego bp. Krzysztofa Nitkiewicza, który przebywał na zebraniu plenarnym Konferencji Episkopatu Polski. Sygnał do wspólnego startu dał Marek Bronkowski, burmistrz Sandomierza. Kolarze ruszyli najpierw ulicami miasta, by po utworzeniu peletonu obrać jako cel poszczególne miejscowości na trasie rajdu. Dzięki temu, że tegoroczna trasa nie była zbyt wymagająca, nawet mocno świecące słońce nie dawało się aż tak we znaki rowerowym pielgrzymom. W przewidzianych miejscach odpoczynku uczestnicy rajdy byli gościnnie podejmowani przez parafian z Obrazowa i Samborca – zaznacza ks. Tomasz Lis, rzecznik Kurii.

Wśród rowerzystów wystartowały grupy parafialne, księża, klerycy z ks. Rafałem Kułagą, rektorem Wyższego Seminarium Duchownego w Sandomierzu, i siostry zakonne. Uczestnicy mieli zapewnioną opiekę medyczną oraz byli pilotowani przez patrole policyjne. W przypadku awarii sprzętu grupa techniczna starała się pomóc w usunięciu awarii. Podsumowanie rajdu nastąpiło na Bulwarze Józefa Piłsudskiego. Na zakończenie podziękowano organizatorom i służbom dbającym o bezpieczeństwo całej imprezy oraz sponsorom. Wręczono także okolicznościowe nagrody i upominki dla najbardziej wytrwałych, najmłodszych i najstarszych uczestników wspólnej rowerowej wyprawy.

Reklama

Głos zawodowców

– Po raz czwarty uczestniczę w Sandomierskim Rajdzie Papieskim. Zawsze chętnie tutaj przybywam i cieszę się, że jest on kontynuowany, bo pozwala wspólnie spędzić dzień na sportowo i w dużej grupie osób. Tutaj nie ma ścigania, ale wspólna jazda, która umacnia relacje i pozwala poznać naprawdę piękną okolicę. Cieszy duża ilość osób młodych, a nawet dzieci wraz z rodzicami, które chcą wspólnie spędzić czas i się integrować. Cieszę się, że mogłem dołączyć do tak fajnej wielkiej rodziny kolarskiej – podkreślał Zbigniew Piątek, utytułowany kolarz.

A reprezentant Polski w kolarstwie Kazimierz Stafiej dodaje: – Staram się co roku uczestniczyć w tym rajdzie. Podczas wspólnej jazdy panuje wspaniała atmosfera. Taki rajd to okazja do wspólnego spotkania, aktywnego wypoczynku i poznania okolicy. Jako zawodowi kolarze chętnie uczestniczymy w takich zjazdach, bo jest to dobra okazja, aby promować kulturę fizyczną, kolarstwo i taki sposób spędzania czasu.

Rodzinnie spędzony czas

W peletonie wyruszyło ponad 700 osób w różnym wieku. Od organizatorów można było się dowiedzieć, że najmłodszy uczestnik miał 4 lata, a najstarszy liczył sobie 81 lat. Pośród uczestników rajdu było wiele rodzin, które na rowerową wyprawę wybrały się wraz z dziećmi.

– Bogu niech będą dzięki za ten czas rajdu papieskiego. Super wydarzenie. Byliśmy pierwszy raz i udało się ukończyć trasę całą rodziną – nas dwójka i czwórka dzieci. Wszyscy daliśmy radę przejechać całość mimo dużego tempa, a nasza najmłodsza córka Dominika (7 lat) dostała nagrodę dla najmłodszego uczestnika jadącego samodzielnie. Jak Bóg da, to za rok też się wybierzemy – podkreśla Jadwiga Zynwala ze Stalowej Woli. A Izabela z Sandomierza dodaje: – Jesteśmy na rajdzie całą rodziną po raz trzeci. Jaś jedzie jeszcze w siodełku z tatą, ale Karolina i Liliana już same pokonują trasę. Jest to wspaniała inicjatywa i świetnie wspólnie spędzony czas.

– Rajd papieski za nami. Czar przeżywania wspólnej modlitwy w formie pielgrzymowania rowerowego przyciąga nas już po raz czwarty. Trud pielgrzymowania nie jest ciężki, jeśli mamy za co dziękować lub o co prosić. Przepiękna malownicza trasa przejazdu, słoneczna pogoda, ludzie których spotykamy na trasie oraz postoju i którzy z takim zaangażowaniem służą pielgrzymom, dodają nam siły i umacniają nas w przekonaniu, że warto ponieść ten wysiłek, aby stać się otwartym na innych ludzi i być silniejszym na następny rok – zaznaczają Marta i Marek Wilkowie.

2018-06-20 08:09

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Świadectwo na dwóch kółkach

Niedziela bielsko-żywiecka 40/2015, str. 3

[ TEMATY ]

zakonnica

rajd

MR

Siostry wystartowały w rajdzie

Siostry wystartowały w rajdzie

Widok zakonnicy na rowerze już nie szokuje. Może tak było sześć lat temu, gdy pierwszy raz pojechałyśmy na rajd rowerowy – mówią s. Joanna Bryła i s. Magdalena Dymek ze Zgromadzenia Córek Bożej Miłości, które 20 września uczestniczyły w 39. Rodzinnym Rajdzie Rowerowym w Bielsku-Białej. Wraz z zakonnicami, w 32-kilometrową trasę wiodącą do Pisarzowic i z powrotem, wyjechało 24 gimnazjalistów i licealistów z prowadzonej przez zgromadzenie szkoły.

CZYTAJ DALEJ

Marcin Zieliński: Znam Kościół, który żyje

2024-04-24 07:11

[ TEMATY ]

książka

Marcin Zieliński

Materiał promocyjny

Marcin Zieliński to jeden z liderów grup charyzmatycznych w Polsce. Jego spotkania modlitewne gromadzą dziesiątki tysięcy osób. W rozmowie z Renatą Czerwicką Zieliński dzieli się wizją żywego Kościoła, w którym ważną rolę odgrywają świeccy. Opowiada o młodych ludziach, którzy są gotyowi do działania.

Renata Czerwicka: Dlaczego tak mocno skupiłeś się na modlitwie o uzdrowienie? Nie ma ważniejszych tematów w Kościele?

Marcin Zieliński: Jeśli mam głosić Pana Jezusa, który, jak czytam w Piśmie Świętym, jest taki sam wczoraj i dzisiaj, i zawsze, to muszę Go naśladować. Bo pojawia się pytanie, czemu ludzie szli za Jezusem. I jest prosta odpowiedź w Ewangelii, dwuskładnikowa, że szli za Nim, żeby, po pierwsze, słuchać słowa, bo mówił tak, że dotykało to ludzkich serc i przemieniało ich życie. Mówił tak, że rzeczy się działy, i jestem pewien, że ludzie wracali zupełnie odmienieni nauczaniem Jezusa. A po drugie, chodzili za Nim, żeby znaleźć uzdrowienie z chorób. Więc kiedy myślę dzisiaj o głoszeniu Ewangelii, te dwa czynniki muszą iść w parze.

Wielu ewangelizatorów w ogóle się tym nie zajmuje.

To prawda.

A Zieliński się uparł.

Uparł się, bo przeczytał Ewangelię i w nią wierzy. I uważa, że gdyby się na tym nie skupiał, to by nie był posłuszny Ewangelii. Jezus powiedział, że nie tylko On będzie działał cuda, ale że większe znaki będą czynić ci, którzy pójdą za Nim. Powiedział: „Idźcie i głoście Ewangelię”. I nigdy na tym nie skończył. Wielu kaznodziejów na tym kończy, na „głoście, nauczajcie”, ale Jezus zawsze, kiedy posyłał, mówił: „Róbcie to z mocą”. I w każdej z tych obietnic dodawał: „Uzdrawiajcie chorych, wskrzeszajcie umarłych, oczyszczajcie trędowatych” (por. Mt 10, 7–8). Zawsze to mówił.

Przecież inni czytali tę samą Ewangelię, skąd taka różnica w punktach skupienia?

To trzeba innych spytać. Ja jestem bardzo prosty. Mnie nie trzeba było jakiejś wielkiej teologii. Kiedy miałem piętnaście lat i po swoim nawróceniu przeczytałem Ewangelię, od razu stwierdziłem, że skoro Jezus tak powiedział, to trzeba za tym iść. Wiedziałem, że należy to robić, bo przecież przeczytałem o tym w Biblii. No i robiłem. Zacząłem się modlić za chorych, bez efektu na początku, ale po paru latach, po którejś swojej tysięcznej modlitwie nad kimś, kiedy położyłem na kogoś ręce, bo Pan Jezus mówi, żebyśmy kładli ręce na chorych w Jego imię, a oni odzyskają zdrowie, zobaczyłem, jak Pan Bóg uzdrowił w szkole panią woźną z jej problemów z kręgosłupem.

Wiem, że wiele razy o tym mówiłeś, ale opowiedz, jak to było, kiedy pierwszy raz po tylu latach w końcu zobaczyłeś owoce swojego działania.

To było frustrujące chodzić po ulicach i zaczepiać ludzi, zwłaszcza gdy się jest nieśmiałym chłopakiem, bo taki byłem. Wystąpienia publiczne to była najbardziej znienawidzona rzecz w moim życiu. Nie występowałem w szkole, nawet w teatrzykach, mimo że wszyscy występowali. Po tamtym spotkaniu z Panem Jezusem, tym pierwszym prawdziwym, miałem pragnienie, aby wszyscy tego doświadczyli. I otrzymałem odwagę, która nie była moją własną. Przeczytałem w Ewangelii o tym, że mamy głosić i uzdrawiać, więc zacząłem modlić się za chorych wszędzie, gdzie akurat byłem. To nie było tak, że ktoś mnie dokądś zapraszał, bo niby dokąd miał mnie ktoś zaprosić.

Na początku pewnie nikt nie wiedział, że jakiś chłopak chodzi po mieście i modli się za chorych…

Do tego dzieciak. Chodziłem więc po szpitalach i modliłem się, czasami na zakupach, kiedy widziałem, że ktoś kuleje, zaczepiałem go i mówiłem, że wierzę, że Pan Jezus może go uzdrowić, i pytałem, czy mogę się za niego pomodlić. Wiele osób mówiło mi, że to było niesamowite, iż mając te naście lat, robiłem to przez cztery czy nawet pięć lat bez efektu i mimo wszystko nie odpuszczałem. Też mi się dziś wydaje, że to jest dość niezwykłe, ale dla mnie to dowód, że to nie mogło wychodzić tylko ode mnie. Gdyby było ode mnie, dawno bym to zostawił.

FRAGMENT KSIĄŻKI "Znam Kościół, który żyje". CAŁOŚĆ DO KUPIENIA W NASZEJ KSIĘGARNI!

CZYTAJ DALEJ

Bp Artur Ważny o nowych wyzwaniach, problemach i priorytetach

O nowych wyzwaniach, priorytetach i z czym musi się zmierzyć. "Stąd nie zabieram nic, żadnych mebli, tylko same książki (...). Zabieram tylko całe to dziedzictwo, które noszę - takie duchowe, kulturowe, religijne." - mówi bp Ważny w rozmowie z Radiem RDN.

Cały rozmowa z bp. Arturem Ważnym:

CZYTAJ DALEJ

Reklama

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję