W Policji, nowym dreszczowcu sensacyjnym, znajdujemy efektowne cechy gatunku, w którym od dawna specjalizuje się wielu reżyserów amerykańskich. Od czasów sławnych filmów klasycznych formuła tego
rodzaju utworów została poszerzona i rozbudowana. W filmach sensacyjnych i policyjnych mamy więc wyraziste postacie, będące nośnikami pewnych cech - dobra, zła, stosowania przemocy, konformizmu,
dążenia do poszanowania zasad prawa i sprawiedliwości. Z czasem w wielu obrazach wyrazisty podział na dobro i zło ulegał zatarciu (szczególnie w okresie kontestacji obyczajowej),
niektóre przykłady jednak pokazują, że obraz walki o dobro i sprawiedliwość w kinie sensacyjnym jest nadal obecny.
Akcja Policji rozgrywa się w 1992 r. w Los Angeles i zbiega się z autentycznymi zamieszkami na tle rasowym w tym mieście. Bohater, doświadczony detektyw Perry, zostaje
wraz z młodym partnerem wyznaczony do prowadzenia śledztwa w sprawie napadu na sklep połączonego z morderstwami. Perry jest obeznany ze złem, aby osiągnąć cel stosuje brutalne metody
postępowania z potencjalnymi przestępcami. W swój mroczny świat wciąga swego debiutującego partnera. Śledztwo przybiera nieoczekiwany obrót, okazuje się bowiem, że ślady prowadzą do jednego
z przełożonych bohaterów. Pojawia się zatem problem skorumpowania środowiska policyjnego i walki przeciwko temu zjawisku.
Autorzy filmu kreślą sugestywne sylwetki policjantów i przestępców we współczesnym Los Angeles, jednakże zachowują mitologiczny i moralny wymiar gatunku sensacyjnego. Perry nie poddaje
się do końca złu, jego końcowy, desperacki akt protestu i odwagi świadczy o tym, że zachował nadal poczucie godności zawodowej i osobistej, zależy mu bowiem na opinii zaniedbywanej żony
i dorastającego syna. Efektowne zakończenie nadaje więc filmowi wyrazisty wymiar moralny i akcent nadziei. Ta cecha Policji sprawia, że ukazany tu sugestywny obraz zła zostaje zrównoważony przez
bunt jednostki w obronie godności i prawa.
Pomóż w rozwoju naszego portalu