Przygraniczny Zgorzelec jest szczególnym miastem na mapie duszpasterskiej diecezji legnickiej, nie tylko ze względu na pobliską granicę z Niemcami, ale dla nas katolików ze względu na bliskie sąsiedztwo z diecezją Görlitz. Przedwojenna historia uczyła mieszkających tutaj ludzi poszanowania wzajemnej kultury chrześcijańskiej oraz podejmowania wysiłków, aby dziedzictwo ojców służyło wszystkim, którzy pragną przyjąć Ewangelię do swego serca. Efektem takiego właśnie myślenia były powstające świątynie katolickie, będące szczególnym znakiem ewangelicznej służby współczesnemu człowiekowi Kościoła katolickiego.
Takie intencje przyświecały wierzącym, kiedy w 1929 r., a dokładnie 27 marca, dokonano poświęcenia nowego placu pod budowę kościoła pw. św. Bonifacego w Zgorzelcu. Prace budowlane musiały przebiegać w niezwykle szybkim tempie, bo już 26 maja tego samego roku wmurowano kamień węgielny. Konsekracji zbudowanej w przeciągu jednego roku świątyni dokonał kard. Adolf Bertram, ówczesny rządca archidiecezji wrocławskiej.
Tuż przed Wielkim Jubileuszem Roku 2000 w centralnej parafii Zgorzelca, z inicjatywy ks. prałata Jana Mycka, proboszcza parafii pw. św. Bonifacego, rozpoczęty został kapitalny remont świątyni, z generalną przebudową dotychczasowego prezbiterium.
4 czerwca br., na zaproszenie całej wspólnoty parafialnej do Zgorzelca przybył biskup legnicki Tadeusz Rybak, aby dokonać poświęcenia wykonanych prac w odremontowanym i przebudowanym kościele oraz dokonać ważnego aktu konsekracji nowego, kamiennego ołtarza. O godz. 17.00 rozpoczęła się uroczysta liturgia. Na wstępie przemówił ks. prałat Jan Mycek, który przedłożył Biskupowi Legnickiemu duszpasterskie sprawozdanie z przeprowadzonych staraniem wszystkich parafian i dobrodziejów prac remontowych. Znamiennym i centralnym znakiem tego, co dokonało się poprzez generalny remont świątyni stał się nowy ołtarz. Jest on centralnym miejscem w prezbiterium, a do jego budowy została wykorzystana mensa starego kamiennego ołtarza, który konsekrował w 1930 r. kard. Bertram. "W nowym kamiennym ołtarzu - jak powiedział ks. prałat Mycek - łączy się to, co stare, z tym, co nowe". Łączy się historia katolików niemieckich, budowniczych tej świątyni i fundatorów dawnego ołtarza, z epoką polskich katolików, którzy zostali wysiedleni ze swojej ziemi rodzinnej i przybyli tutaj. Ołtarz ten jest szczególnym znakiem kontynuacji dziejów wspólnoty Kościoła w tym mieście i na dolnośląskiej ziemi. Prosząc Księdza Biskupa Legnickiego o uroczysty akt konsekracji nowego ołtarza i pobłogosławienia wyremontowanej świątyni parafialnej, ks. prałat Mycek przedłożył szczególną intencję modlitewną, aby Pasterz Kościoła Legnickiego zechciał odprawić Mszę św. dziękczynną w intencji wszystkich znanych i nieznanych dobrodziejów wyremontowanego kościoła parafialnego pw. św. Bonifacego w Zgorzelcu. "Gdyby nie zaangażowanie i ofiarne wsparcie wszystkich parafian - jak powiedział ks. prałat Mycek - nie udałoby się dokonać tak wielkiego przedsięwzięcia!".
Rozpoczynając liturgię, Ksiądz Biskup pobłogosławił najpierw wodę święconą, którą została pokropiona zgromadzona w świątyni wspólnota, ściany wyremontowanego kościoła oraz nowy ołtarz. Po wysłuchaniu czytań przewidzianych Liturgią Słowa, Pasterz Kościoła Legnickiego powiedział do zgromadzonych: "Chrystus Pan, ustanawiając pod postacią uczty ofiarnej pamiątkę Ofiary, którą miał złożyć Ojcu Niebieskiemu na ołtarzu Krzyża, uświęcił stół ofiarny, przy którym od tej pory mieli gromadzić się jego wierni uczniowie, by czcić Paschę Chrystusa - Jego zwycięstwo nad śmiercią, piekłem i szatanem. Dlatego dla wszystkich wierzących po wszystkie czasy, ołtarz jest zawsze stołem ofiary i uczty, na którym kapłan, przedstawiający Chrystusa Pana, dokonuje tego samego, co Chrystus uczynił i przekazał swoim uczniom, aby czynili na Jego pamiątkę. Wszystko to wyraźnie ukazuje Apostoł, gdy mówi «Kielich błogosławieństwa, który błogosławimy, czyż nie jest udziałem we Krwi Chrystusa? Chleb, który łamiemy, czyż nie jest udziałem w Ciele Pana? Ponieważ jeden jest chleb, przeto my, liczni, tworzymy jedno ciało. Wszyscy, bowiem bierzemy z tego samego chleba...» (1 Kor 10, 16-17). Ojcowie Kościoła czując sercem głębię tej nauki, nie wahali się nawet twierdzić, że Chrystus Pan sam stał się żertwą, kapłanem i ołtarzem własnej ofiary krzyżowej. Idąc tym tokiem myślenia, uświadamiali sobie, że skoro Chrystus Pan, ich Nauczyciel i Mistrz, jest prawdziwym ołtarzem, to Jego uczniowie także stanowią duchowe ołtarze, na których Bogu składana jest ofiara ich życia. A według innego obrazu zaczerpniętego od Ojców Kościoła, uczniowie Chrystusa Pana wszystkich czasów, są żywymi kamieniami, z których Jezus buduje ołtarz Kościoła. Pomni na te głębokie myśli starożytności chrześcijańskiej, już od samych początków Kościoła, aby czcić pamiątkę Chrystusa i gromadzić się przy stole Pańskim, wspólnoty budowały stałe ołtarze do sprawowania Wieczerzy Pańskiej. We wszystkich więc świątyniach ołtarz jest centralnym punktem - ośrodkiem dziękczynienia, które dokonuje się przez Eucharystię i wokół którego sprawuje się inne obrzędy. Stąd też wypływa wielka cześć dla ołtarza, który dla wierzących jest znakiem samego Chrystusa...
Dzieło, którego wspólnie dokonaliście jest ważnym krokiem w historii tej wspólnoty i historii Kościoła na dolnośląskiej ziemi. Oto katolicy niemieccy wybudowali ten kościół i ołtarz, składali przez lata eucharystyczną Ofiarę Zbawiciela. Decyzją zwycięskich mocarstw w powojennej rzeczywistości inni katolicy zostali zmuszeni do opuszczenia swoich ziem ojczystych i osiedlili się właśnie tutaj. A dostrzegając świątynie pobudowane ręką wierzącego ludu, roztoczyli nad nimi opiekę, gromadzili się w nich by oddawać cześć Bogu oraz słuchali Słowa Bożego, w którym upatrywali źródło nadziei na niełatwe powojenne lata. Do tej trudnej historii cała wasza wspólnota parafialna dopisuje dziś ważną kartę historii. Oto w dobie jednoczącej się Europy, w dobie dokonujących się procesów unijnych, polscy katolicy remontują, odnawiają kościół i budują nowy ołtarz! Czyż to nie ważny dla nas wszystkich i naszych sąsiadów znak? Chcemy wszystkim, którzy razem z nami kroczą drogami życia uświadomić, że człowiek budujący swoje życie na Chrystusie jest człowiekiem bogatej kultury, jest człowiekiem opierającym swoje życie o mocne fundamenty, jest człowiekiem żyjącym nadzieją. Dlatego nie bójmy się otwarcia naszych granic. Niech otwarte sprawią, że naszą kulturę chrześcijańską będziemy mieli szansę propagować wśród sąsiadów i wszystkich ludzi dobrej woli!
Dziękuję dziś wszystkim, którzy dali świadectwo swojego głębokiego chrześcijańskiego życia i wspomogli ten niezwykle trudny remont waszego kościoła parafialnego oraz budowę nowego ołtarza. Serdecznie dziękuję waszemu księdzu proboszczowi, ks. prałatowi Janowi Myckowi i jego współpracownikom! Niech dobry Bóg wynagrodzi im swoją łaską wszystkie trudy, wyrzeczenia, ofiary, które przyczyniły się do wykonania prac remontowych i zbudowania nowego ołtarza!".
Po liturgii Słowa, zgromadzeni odśpiewali słowa Litanii do Wszystkich Świętych. Następnie Ksiądz Biskup złożył w ołtarzu relikwie Świętych. Po czym wypowiedział słowa modlitwy poświęcenia i namaścił Krzyżmem nowy ołtarz. Po namaszczeniu na nowo konsekrowanym ołtarzu została spalona ofiara kadzielna, a przedstawiciele wspólnoty przynieśli do ołtarza nakrycia, kwiaty i świece. Po uroczystym oświetleniu ołtarza i kościoła, do prezbiterium zbliżyli się kolejni przedstawiciele wspólnot parafialnych, którzy w procesji z darami przynieśli chleb, wino i wodę do sprawowania Eucharystii oraz inne dary, wśród których było także zobowiązanie miejscowej Rady Parafialnej, by obok kościoła wybudować w przyszłości salę spotkań. Eucharystia składana na nowym ołtarzu uświęciła wiernych zgromadzonych wokół nowego stołu Pańskiego. Na zakończenie Mszy św. ks. prałat Jan Mycek oraz przedstawiciele parafii podziękowali Pasterzowi Kościoła Legnickiego za dokonanie konsekracji ołtarza, a z okazji zbliżającego się złotego jubileuszu kapłaństwa Księdza Biskupa, w imieniu całego zgorzeleckiego dekanatu złożyli Jubilatowi serdeczne gratulacje.