Przeżywany w wielu wymiarach Rok Jubileuszowy stał się możliwością
refleksji nad dziejami Kościoła oraz doświadczenia jego roli we współczesnym
świecie. Archidiecezja Lubelska słynie w Polsce z wielu świątyń i
kaplic, które zostały zbudowane w trudnych czasach dzięki trosce
duszpasterzy oraz wielkim oddaniu wiernych. Dzisiaj pojawiają się
pytania po co budować nowe świątynie - po co tworzyć nowe parafie?
Odpowiedź na te pytania mogą dać mieszkańcy małej miejscowości niedaleko
Puław.
W latach 1983-1989 według planów architekta Kazimierza Kwiatkowskiego
z Lublina pod kierunkiem proboszcza parafii Żyrzyn ks. kan. Eugeniusza
Mikity został zbudowany kościół w Osinach. Świątynia pobłogosławiona
przez bp. Piotra Hemperka w 1990 r. była obsługiwana przez duszpasterzy
parafii Żyrzyn. Już w czasie budowy kościoła dała się zauważyć bardzo
owocna współpraca miejscowych władz z przedstawicielami Kościoła.
Wyrazem wielkiej świadomości integracji społeczności była prośba
mieszkańców do bp. Bolesława Pylaka o utworzenie parafii. Data erygowania
parafii - 28 lutego 1992 r. dla tej małej społeczności będzie symbolizowała
początek nowego etapu wspólnych inwestycji w obrębie "swojej parafii"
. Wspólnym wysiłkiem parafian zamieszkujących jedną wioskę (1070
osób) i staraniem proboszcza ks. kan. Adama Sołtysiaka została zbudowana
plebania w postaci wolno stojącego budynku. Budowę trwającą 13 miesięcy
zakończono w 1994 r. Inspiracje sołtysa Jana Trybuły, stała opieka
duchowa nad przedsięwzięciami Księdza Proboszcza oraz zaangażowanie
parafian doprowadziły do powstania nowych inwestycji: wodociągu,
budowy szkoły i realizowanej obecnie budowy kanalizacji a także poszerzenie
i zagospodarowanie placu kościelnego, wybudowanie ogrodzenia wokół
terenu kościelnego i dzwonnicy.
Życie tej małej wspólnoty przy "swoim kościele" obrazuje
rozwój wspólnoty, która uczy się jednoczenia spraw dotyczących świata
materii z rzeczywistością duchową. Jedność Osin zauważalna jest także
w "owocach duszpasterskich". Odpust parafialny ku czci Najświętszej
Maryi Panny Królowej Polski (3 maja) jest wydarzeniem dla całej wspólnoty,
kiedy spotykają się przy eucharystycznym stole parafianie z rodzinami
- można podziwiać ubraną w galowe stroje Ochotniczą Straż Pożarną
i członkinie Koła Gospodyń Wiejskich. Przy ołtarzu eucharystycznym
w każdą niedzielę gromadzi się 75% mieszkańców; w nabożeństwie do
Matki Bożej Nieustającej Pomocy uczestniczy 10% mieszkańców; w czasie
rekolekcji 60% parafian przyjmuje Komunię św. (od powstania parafii
roczne przystępowanie do Komunii św. zwiększyło się o ponad 100%)
. Parafianie dbają także o "swój kościół" - co tydzień inna rodzina
dba o czystość świątyni, przybiera ją kwiatami i jeśli zaistnieje
taka potrzeba tworzy odpowiednią dekorację.
Podobnych parafii jest więcej. Na pewno nie omijają ich
różne problemy i trudności, lecz trzeba zauważyć to, co jest odpowiedzią
na postawiony problem. Oby powstawały nowe kościoły i nowe parafie!
Wszędzie tam, gdzie następuje "współpraca w różnorodności" można
więcej dokonać. Tam, gdzie ludzie tworzą wspólnoty oparte na wartościach
uniwersalnych będzie miejsce dla duszpasterza i Kościoła. Dzięki
integralnemu ubogacaniu się i rozwojowi człowieka - jednostki i wspólnoty
można będzie "wypłynąć na głębię", aby przez postawę otwartości i
odpowiedzialności stawiać czoła współczesnym problemom, zostawiając
jednocześnie po sobie trwały materialny znak owocu ludzkiej pracy
oraz duchowego dziedzictwa.
Pomóż w rozwoju naszego portalu