Choć wielkie centra handlowe wprowadzają przedświąteczny nastrój wnet po uroczystości Wszystkich Świętych, Kościół katolicki okres adwentowy rozpoczyna cztery tygodnie przed Bożym Narodzeniem. Znakiem jest nie tylko adwentowa dekoracja świątyni i fioletowy kolor szat liturgicznych, ale nade wszystko wspólnie śpiewane podczas Mszy św. adwentowe pieśni, jak np. „Spuśćcie nam na ziemskie niwy” czy „Archanioł Boży Gabryel”.
Do częstych motywów dekoracyjnych kościołów należy wybrażenie schodzącego po stopniach do żłobka Dzieciątka Jezus. Od niedawna w wielu kościołach przyjmuje się także wywodzącą się z Niemiec tradycję umieszczania obok ołtarza adwentowego wieńca z czterema świecami. Umieszcza się go także w wielu rodzinach, a domownicy w poszczególne niedziele Adwentu, śpiewając adwentową pieśń, zapalają na wieńcu kolejne świece jako znak pamięci o pierwszym przyjściu Jezusa i oczekiwaniu na Jego drugie nadejście.
Do najbardziej znamiennych polskich adwentowych zwyczajów należy udział w tzw. roratnich Mszach św. Niegdyś odprawiane wczesnym rankiem, gromadzą wciąż liczne grupy starszych i młodszych parafian. Zmieniające się uwarunkowania życia i pracy spowodowały przeniesienie tych Mszy św. na godziny wieczorne. Zdążający na nie czy wracający z nich uczestnicy, niosąc zapalone lampiony, są zarówno na miejskich uliczkach, jak i wiejskich drogach wymownym znakiem obecności ludzi adwentowego czuwania.
Z krajów niemieckich przyszedł do nas także kalendarz adwentowy. Kiedyś kalendarze takie budowano misternie w kształcie minimakiety zamków z wieloma zakamarkami, w których ukryte były słodycze. Dziś jest to rodzaj bombonierki z oznaczonymi datą „okienkami”, w których umieszczone są czekoladki. W krajach kultury niemieckiej popularne są Weihnachtsmarkty – kiermasze przedświąteczne. Można na nich kupić choinkowe ozdoby, figurki do domowej szopki, posłuchać pieśni adwentowych i bożonarodzeniowych.
Także we Włoszech w licznych miastach urządzane są takie kiermasze. Przede wszystkim królują na stoiskach różnorakiej wielkości i stylu figurki do stajenki betlejemskiej, która (a nie choinka) obowiązkowo winna się znaleźć i powiększać co roku o nowe postaci w domu każdej włoskiej rodziny. Odwiedzając w tym czasie Rzym, można na Piazza Navona przeżyć specyficzną atmosferę włoskiego adwentowego kiermaszu.
W Skandynawii pięknym adwentowym zwyczajem jest stawianie w oknie o zmroku zapalonej świecy. Jej światło ma przypominać o Światłości, która zajaśniała w Betlejem.
W Polsce coraz bardziej powszechnym zwyczajem adwentowym jest nabywanie świecy Wigilijnego Dzieła Pomocy Dzieciom i umieszczanie jej na świątecznym stole. Fundusze zebrane przez trzy charytatywne organizacje z największych polskich kościołów (Caritas Kościoła rzymskokatolickiego, Diakonia Kościoła ewangelicko-augsburskiego i Eleos Kościoła prawosławnego) przeznaczone są na pomoc dzieciom z ubogich rodzin.
Nadal w Polsce przestrzegana jest tradycja nieurządzania w okresie Adwentu publicznych zabaw. Niestety, dyskoteki wyłamują się z tej tradycji i bynajmniej nie narzekają na brak uczestników. Także surowy niegdyś adwentowy post zaniknął już prawie całkowicie.
Najowocniejszym jednak momentem przeżycia przez katolików Adwentu jest ich liczny udział w kilkudniowych rekolekcjach. Wysłuchanie podczas Mszy św. refleksji kaznodziei oraz przystąpienie do sakramentu pokuty i pojednania z Bogiem należą do najważniejszych przeżyć adwentowych wiernych Kościoła katolickiego.
Pomóż w rozwoju naszego portalu