Reklama

Muminki są wśród nas, czyli moja barwna historia o Ruchu „Wiara i Światło”

Niedziela podlaska 47/2003

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Zadziwiające są ścieżki prowadzące do Boga. Spotykamy na nich współczesnych mędrców, pomagających nam zgłębiać tajemnicę Stwórcy, dostrzegamy innych współwyznawców poszukujących Prawdy. Czasem łączymy się z nimi we wspólnoty, by razem kroczyć ku dojrzałości religijnej. Dróg jest wiele.
Na terenie naszej diecezji młodzież ma szansę zaangażowania się w kilka istniejących wspólnot, tj. Odnowę w Duchu Świętym, Ruch Światło-Życie, Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży. Budują one pewne fundamenty dobrze pojętej religijności. Jednak wiele osób, w tym również ja, odczuwało pewną nieumiejętność przeniesienia teorii w praktykę, słów w czyny. Pokłady dobrych chęci i postanowień, domagające się realizacji, ginęły w świecie wzniosłych idei.
Poszukiwałam tej praktycznej realizacji w środowisku akademickim. Istnieje w nim wiele wspólnot - uprzednio wymienione, istniejące w naszej diecezji - oraz nowe - tj. Grupa Misyjna, Grupa Pomocy Potrzebującym, Wspólnota Życia Chrześcijańskiego czy wreszcie Ruch „Wiara i Światło”. Możliwości były duże. Przychodziłam, poznawałam, odchodziłam. Na dobre zostałam w ostatniej, będącej finalizacją poszukiwań ścisłego połączenia teorii z praktyką.
Ruch „Wiara i Światło” został założony we Francji przez byłego oficera marynarki i filozofa - Jeana Vaniera. Zwrócił on uwagę na ludzi niepełnosprawnych psychicznie, na ich wręcz nieludzkie traktowanie. Efektem przeciwstawienia się temu stanowi rzeczy było założenie Arki - domu, w którym osoby sprawne, rezygnujące z założenia własnych rodzin, zamieszkują z ludźmi niepełnosprawnymi psychicznie. Sam J. Vanier opiekował się współmieszkańcami swojej Arki. Szybko jednak zauważył morze potrzeb w stosunku do miejsc w zakładanych placówkach. To spostrzeżenie doprowadziło do stworzenia drugiego skrzydła działalności - powołania do życia Ruchu „Wiara i Światło”.
Na czym tutaj polega pomoc niesiona niepełnosprawnym? Ideą wspólnoty jest próba odnalezienia miejsca w społeczeństwie ludziom upośledzonym psychicznie. Upośledzonym, nie znaczy chorym umysłowo. Nie domagamy się wypuszczania z zakładów zamkniętych osób stanowiących jakiekolwiek zagrożenie, lecz wyprowadzamy z cienia ludzi zamkniętych w czterech ścianach własnych domów, często ukrywanych przez własną rodzinę, skazanych na samotność ze względu na niższy iloraz inteligencji.
By ujrzeć w nich prawdziwe arcydzieła Boga-Stwórcy, należy spojrzeć na te osoby oczyma wiary. Choć szefem (odpowiedzialnym) naszego ruchu jest osoba świecka, mamy też swojego kapelana, roztaczającego nad nami opiekę modlitewną, sprawującego Eucharystię podczas naszych spotkań. Realizacja przytoczonej wcześniej idei opiera się na spotkaniach niepełnosprawnych (zwanych Muminkami) z pełnosprawnymi (zwanych Paszczakami).
Zebrania Paszczaków odbywają się 2-3 razy w miesiącu, najczęściej w mieszkaniach prywatnych. Co na nich robimy? Rozpoczynamy je zapaleniem świecy symbolizującej obecność Chrystusa. Prosimy o cierpliwość, wytrwałość, radość służby, rozeznanie podejmowanych problemów. Następnie dzielimy się nurtującymi wątpliwościami, uwagami, spostrzeżeniami, obmyślamy plan działania, przydzielamy wykonanie prac.
Raz w miesiącu spotykamy się z Muminkami. To niedzielne święto inicjuje Msza św., w której Muminki uczestniczą na równi z Paszczakami - czytają, śpiewają psalm, odczytują modlitwy wiernych, niosą dary. Kapelan głosi naukę przystosowaną do percepcji wszystkich zebranych - prezentuje rekwizyty, włącza elementy bajek i opowieści z życia słuchaczy. Zazwyczaj reakcje są bardzo żywiołowe! Po Eucharystii nadchodzi czas świętowania, cieszenia się obecnością innych. Bawimy się, gramy w kalambury, odgadujemy zagadki, śpiewamy i tańczymy. Solenizanci i jubilaci, obchodzący swe święto w danym miesiącu, otrzymują serdeczne życzenia i drobne upominki.
Ponadto: organizujemy zabawę choinkową, bal przebierańców, trzydniowe rekolekcje bożonarodzeniowe i wielkanocne. Wychodzimy tłumnie do kina, oglądamy obrazy i zdjęcia w muzeach i galeriach. Delektujemy się wyśmienitymi ciastkami w dobrych cukierniach, wyjeżdżamy na majówki. Raz w roku wybieramy się na obóz rekreacyjny.
Na przełomie czerwca i lipca odpoczywaliśmy w Milanówku pod Warszawą. Chodziliśmy na spacery, korzystaliśmy z placu zabaw. Byliśmy w wesołym miasteczku, gdzie szaleliśmy w samochodzikach i na karuzeli. Dwa razy wyprawialiśmy się do stolicy - cały dzień spędziliśmy w ZOO, zaś innym razem zachwycaliśmy się pięknem Wilanowa. Każdy nasz obozowy dzień rozpoczynał się lub kończył Eucharystią.
Czasem odpowiedzi na ważne pytania religijne odnajduje się w mądrych księgach. Bywa, że istotę Boga-Stwórcy odkrywamy w Jego stworzeniu - przyglądając się złożoności nas samych i otaczających ludzi. Dla mnie prawdziwym odkryciem jest możliwość zobaczenia Boga w osobach uważanych za ułomne, niesamodzielne. Ich świat jest bogaty w radość z rzeczy małych, ciepło serdecznego uścisku, otwartość, akceptację inności, szczery uśmiech.
Warto odnaleźć swoją ścieżkę. Warto przełamać barierę, by wejść w ten barwny świat.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2003-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Triduum Paschalne - trzy najważniejsze dni w roku

Niedziela legnicka 16/2006

Karol Porwich/Niedziela

Monika Łukaszów: - Wielkanoc to największe święto w Kościele, wszyscy o tym wiemy, a jednak wielu większą wagę przywiązuje do świąt Narodzenia Pańskiego. Z czego to wynika?

CZYTAJ DALEJ

Dziś Wielki Czwartek – początek Triduum Paschalnego

[ TEMATY ]

Wielki Czwartek

Pio Si/pl.fotolia.com

Od Wielkiego Czwartku Kościół rozpoczyna uroczyste obchody Triduum Paschalnego, w czasie którego będzie wspominać mękę, śmierć i zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa. W Wielki Czwartek liturgia uobecnia Ostatnią Wieczerzę, ustanowienie przez Jezusa Eucharystii oraz kapłaństwa służebnego.

Wielki Czwartek jest szczególnym świętem kapłanów. Rankiem, jeszcze przed wieczornym rozpoczęciem Triduum Paschalnego, ma miejsce szczególna Msza św. Co roku we wszystkich kościołach katedralnych biskup diecezjalny wraz z kapłanami (nierzadko z całej diecezji) odprawia Mszę św. Krzyżma. Poświęca się wówczas krzyżmo oraz oleje chorych i katechumenów. Przez cały rok służą one przy udzielaniu sakramentów chrztu, święceń kapłańskich, namaszczenia chorych, oraz konsekracji kościołów i ołtarzy. Namaszczenie krzyżem świętym oznacza przyjęcie daru Ducha Świętego.. Krzyżmo (inaczej chryzma, od gr. chrio, czyli namaszczać, chrisis, czyli namaszczenie) to jasny olej z oliwek, który jest zmieszany z ciemnym balsamem.

CZYTAJ DALEJ

Groby Pańskie 2024 - Stwórz z nami galerię

2024-03-29 09:19

Marzena Cyfert

Parafia pw. Ducha Świetego we Wrocławiu

Parafia pw. Ducha Świetego we Wrocławiu

Piękną tradycją stało się budowanie w kościołach Grobu Pańskiego. Zapraszamy do przesyłania nam zdjęć z waszych kościołów i kaplic, a to pozwoli nam stworzyć piękną galerię. Czekamy na wasze zdjęcia, które możecie wysyłać na adres wroclaw@niedziela.pl

Prosimy, aby zdjęcia przesyłać do Niedzieli Zmartwychwstania.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję