Reklama

Nawiedzenie Obrazu Jezusa Miłosiernego w Sarnakach

Miłosierdzie Pańskie wyśpiewywać będę na wieki

Pochmurne dni połowy listopada 2003 r. w dekanacie sarnackim rozjaśniły się w niebywały sposób. Po naszych parafiach peregrynował Król Królów, Jezus Chrystus w obrazie Swego Miłosierdzia. 12 listopada witały Go Serpelice, następnego dnia - Gnojno, skąd udał się do Horoszek Dużych. W sobotę 15 listopada w uroczystej procesji przybył do Sarnak, aby późnym niedzielnym popołudniem, również w asyście straży pożarnej i długiego sznura samochodów osobowych, udać się do Platerowa. Stamtąd droga wiodła do Chłopkowa, następnie do Ruskowa, by dotrzeć do parafii w Łysowie.

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Wszystkie trasy przejazdu samochodu - kaplicy mieniły się wielobarwnie i furkotały na wietrze chorągiewkami, flagami, balonikami, kwiatami; migotały i rozjarzały się światłem lampek. Przydrożne krzyże i kapliczki, wystrojone odświętnie w kwiaty i szarfy, głosiły chwałę Pana w okolicznych wioskach. W oknach domostw migotliwe światełka oświetlały wystawione obrazy i obrazki przedstawiające Jezusa Miłosiernego. Kościoły na tę niezwykłą wizytę zostały udekorowane przepięknymi kompozycjami kwiatowymi, głównie w kolorach białym i czerwonym oraz wstęgami i stosownymi elementami plastycznymi.
Bezpośrednie przygotowania do spotkania z Jezusem Miłosiernym miały miejsce przede wszystkim podczas rekolekcji, ale we wszystkich parafiach poprzedziły je różnorakie inicjatywy. I tak w centrum Platerowa, z inicjatywy proboszcza, ks. Jana Arseniuka, przy wielkim zaangażowaniu ludności, została wybudowana kapliczka Chrystusa Miłosiernego, którą poświęcił Ksiądz Biskup w dniu nawiedzenia tej parafii przez Obraz Miłosierdzia Bożego. W sarnackim kościele w trzecią niedzielę października młodzież gimnazjalna (przygotowana przez polonistki z miejscowego gimnazjum, Dorotę Szpurę i Agatę Wasilewską) przedstawiła montaż słowno-muzyczny poświęcony 25. rocznicy Pontyfikatu Jana Pawła II.
W Ruskowie jeszcze w sierpniu odbył się koncert ks. Jana Ceberka, znanego i popularnego wykonawcy pieśni i piosenek religijnych, na którym w niedzielne popołudnie zgromadziło się mnóstwo ludzi z okolicznych wsi i ludzi odpoczywających w tym pięknym zakątku Podlasia. Z kolei Serpelice przeżyły podniosłe chwile we wrześniu, gdy w niedzielę Podwyższenia Krzyża Świętego, podczas Diecezjalnego Dnia Młodzieży rozpoczęła się uroczysta peregrynacja Jezusa w Obrazie Miłosierdzia ze szczytu Kalwarii Podlaskiej.
W parafii Sarnaki mieszkańcy nadbużańskich wsi Klimczyce, Binduga, Kózki i Bużka już 12 listopada mogli pokłonić się Jezusowi, gdy samochód - kaplica zatrzymał się na moment przy ukwieconym krzyżu obok skrzyżowania w Kózkach, w drodze z Siemiatycz do Serpelic. W kilkanaście minut później również mieszkańcy Mierzwic powitali Pana Jezusa wśród szumiących sosen. Stamtąd przepiękną leśną drogą orszak udał się do urokliwego drewnianego kościółka, położonego na lesistej skarpie nieopodal Bugu w Serpelicach. Swoje chwile radości przeżywali też mieszkańcy Litewnik Nowych, gdy 18 listopada do ich kaplicy przybył na dwie godziny Obraz w drodze do Ruskowa. Trudno wyrazić słowami całe bogactwo uczuć i przeżyć, które były udziałem sarnackich parafian podczas tej doby - 15 i 16 listopada 2003 r., gdy w naszej skromnej, a tak bogato na tę okoliczność udekorowanej świątyni gościł sam Chrystus w Obrazie Miłosierdzia. Ani przez chwilę nie pozostawał sam.
Na uroczyste powitanie przyszło ponad półtora tysiąca osób. Ludzie gromadzili się w kościele już we wczesnych godzinach popołudniowych, wielu pojechało swymi samochodami do Hołowczyc, by tam, na granicy parafii, powitać niezwykłego Gościa. A kiedy zapadł już zmrok i zbliżała się niecierpliwie oczekiwana chwila, niemal wszyscy wyszli na zewnątrz świątyni, wypatrując w gęstniejącym mroku samochodowych świateł, zwiastujących przybycie Obrazu.
I wreszcie słychać syreny strażackich wozów, migają niebieskie światła sygnalizacyjne, sunie świecący korowód około dwustu aut, zbliża się uroczysta chwila. Przy bramie kościelnej biskup drohiczyński Antoni Dydycz i proboszcz parafii, ks. kan. Ryszard Iwaniuk w otoczeniu księży przybyłych na tę uroczystość, księża wikariusze: ks. Tadeusz Czyżak i ks. Adam Bogdanowicz, dalej ministranci, młodzież, dorośli. Formuje się procesja. Obraz Jezusa Miłosiernego na ramionach młodzieży powoli płynie wśród ludzi przed główny ołtarz. Czeka tu już przygotowane miejsce obok stołu ofiarnego.
Serca zaczynają trochę trzepotać z emocji. Oto już tu, z nami jest. Stoi tuż obok, wyciąga błogosławiącą dłoń… Jak do Niego przemówić, gdy coś ściska za gardło?
Ks. Ryszard Deniziak, proboszcz parafii Horoszki, przekazuje Obraz Sarnakom. Proboszcz parafii Sarnaki, ks. Ryszard Iwaniuk wita Miłosiernego Jezusa w progach naszej parafialnej świątyni. Potem dzieci z drugiej klasy, Angelika Bobińska i Maciek Jaszczuk, recytują wdzięcznie wierszowane powitanie. W imieniu młodzieży przemawiają gimnazjaliści, Natalia Jakubowska i Arkadiusz Czarnooki.
Wójt gminy Sarnaki, Marian Waszczuk, witając wraz z Barbarą Sołtan Króla Królów w imieniu władz samorządowych, wypowiada słowa przywoływane potem w homilii o północy: „Nieraz zawiedli mnie ludzie, zawiodły instytucje, ale Ty, Panie, nigdy nie zawiodłeś”. Z kolei reprezentanci chóru parafialnego, Agata Wasilewska i Marian Wasiluk, występujący jako przedstawiciele rodzin, przemówili następująco: „Panie Jezu! Witamy Cię w wizerunku Twojego Miłosierdzia tu, w naszej sarnackiej świątyni. Czekaliśmy na Ciebie, Panie, a dzisiaj z radością, ufnością i wiarą stajemy przed Tobą: dzieci, młodzież, dorośli. Cieszymy się, że oto każdy z nas może Ci się pokłonić i podziękować za wszystkie łaski, jakie spłynęły na nas i na nasze rodziny z Twego Miłosiernego Serca. Dziękujemy Ci, Jezu, że nas nie opuszczasz i nie odtrącasz, chociaż tak wiele razy upadamy; że cały czas na nas czekasz ze swoją niewyczerpaną miłością i zapominasz nam nasze winy, jeśli o to prosimy w sakramencie pokuty i pojednania.. Jezu, ufamy Tobie”.
Mszę św. sprawował bp Antoni Dydycz, ordynariusz diecezji drohiczyńskiej, w koncelebrze z emerytowanym proboszczem parafii Sarnaki, ks. prał. Zdzisławem Borkowskim i w asyście ks. prał. Bogusława Kiszko, dziekana z Siemiatycz. Przed Obrazem honorową wartę trzymali strażacy ochotniczych jednostek straży pożarnej z Sarnak, Chlebczyna, Hołowczyc, Lipna i Rzewuszek. Obok nich przedstawiciele młodzieży. Dwugodzinna uroczystość, transmitowana bezpośrednio przez Radio Podlasie, minęła jak jena chwila.
Po Mszy św. rozpoczęła się adoracja Najświętszego Sakramentu przez chór parafialny. W pustoszejącym kościele rozbrzmiewały słowa pieśni i rozważań o miłosierdziu Bożym.
Przez całą noc parafianie czuwali przy Jezusie i adorowali Go. Przed i po Mszy św. o północy, odprawianej przez księży pochodzących z naszej parafii: ks. Wojciecha Demianiuka (obecnie w Białymstoku) i ks. Romana Jodłowskiego (obecnie w Świętej Lipce) miała swoją adorację młodzież gimnazjalna i licealna. Oprócz śpiewu i rozważań przygotowali oni małą, ale wielce wymowną scenkę dramową o kryzysie wartości wśród współczesnej młodzieży i uzdrawiającej miłości Jezusa.
Wielu trwało na modlitwie i kontemplacjach przez całą noc. Niektórzy wracali do domów dopiero około 6.00 rano, gdy kościół od nowa zapełniał się wiernymi. Mimo to pozostał pewien niedosyt modlitwy i tego bezpośredniego kontaktu z Jezusem Miłosiernym. Na co dzień nie zawsze potrafimy oderwać się od swoich problemów i chociaż zwracamy się do Boga w modlitwie dziękczynnej, a jeszcze częściej błagalnej - zdarza się, że nie potrafimy zaufać do końca. A przecież dla Boga nie ma rzeczy niemożliwych, miałam okazję (jak na pewno wielu z nas) przekonać się tym. Dlatego też chwile spędzone przed obliczem Miłosiernego minęły zbyt szybko.
W niedzielę już od wczesnego ranka trwała adoracja przez poszczególne wioski należące do parafii - modlitwa wspólna i indywidualna, śpiewy i rozważania - aż do 16.00, kiedy rozpoczęła się Msza św. pożegnalna, koncelebrowana, podobnie jak dnia poprzedniego, przez bp. Antoniego Dydycza i ks. prał. Zdzisława Borkowskiego. Kościół znowu wypełniony po brzegi, ludzie stoją także na dworze. Ksiądz Proboszcz w swej mowie pożegnalnej podziękował za wszystkie łaski, jakie spłynęły na każdego z nas i dodał, że ich działanie będzie widoczne dopiero w bliższej lub dalszej przyszłości. Zawierzył też parafię Miłosiernemu Jezusowi. Podkreślił, że liczna obecność parafian w kościele jest wymownym i najprostszym świadectwem naszego zawierzenia.
W imieniu dzieci Obraz Chrystusa żegnali Ilonka Pióro i Paweł Steleżuk, a w imieniu młodzieży - gimnazjaliści Agnieszka Prokopiuk i Mateusz Kacprowski. Natomiast jako przedstawiciele rodzin wystąpili sadownicy: Maria Oreszczuk z Bindugi i Andrzej Wasiluk z Lipna.
W ciszę jesiennego wieczora popłynęły słowa pożegnalnej pieśni i Obraz w licznej asyście udał się w drogę do sąsiedniej parafii. Odprowadzały go tłumy ludzi i sznur samochodów. Cała droga z Sarnak do Platerowa oświetlona była stojącymi wzdłuż trasy zniczami. Malowniczo przedstawiały się grupki mieszkańców okolicznych miejscowości z płonącymi lampionami. Dźwięk strażackich syren jeszcze przez długi czas rozchodził się w powietrzu.
Jak wspomniał Ksiądz Proboszcz, owoce nawiedzenia będą odczuwalne dopiero za jakiś czas. Każdy z nas osobiście doświadczy, jeśli Bóg pozwoli, takich łask, jakich mu potrzeba. Ażeby umocnić postawy ludzi, ustalono, iż w każdej parafii odbywać się będzie nawiedzenie rodzin przez Jezusa Miłosiernego w Jego wizerunku. W niektórych parafiach (np. w Ruskowie) ma to miejsce od razu po nawiedzeniu kościoła parafialnego. W naszej parafii peregrynację Obrazu zaplanowano po świętach Wielkanocnych.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2003-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Gietrzwałd: spotkanie rzeczników diecezjalnych

2024-04-24 11:09

[ TEMATY ]

rzecznik

BP KEP

W dniach 22-24 kwietnia br. w Gietrzwałdzie, w archidiecezji warmińskiej, spotkali się rzecznicy diecezjalni. Głównym tematem spotkania była dyskusja nad tworzeniem informacji o Kościele dla mediów oraz sposobem reagowania na aktualne wyzwania Kościoła w Polsce.

Sesje robocze dotyczyły przede wszystkim sposobu reagowania na aktualne wyzwania Kościoła w Polsce w zakresie komunikacji medialnej. Rzecznicy mieli również okazję zapoznać się szerzej z przepisami prawa prasowego dzięki ekspertom z tej dziedziny. Obrady odbywały się w Domu Rekolekcyjnym „Domus Mariae” w Gietrzwałdzie, przy Sanktuarium Matki Bożej Gietrzwałdzkiej.

CZYTAJ DALEJ

Marcin Zieliński: Znam Kościół, który żyje

2024-04-24 07:11

[ TEMATY ]

książka

Marcin Zieliński

Materiał promocyjny

Marcin Zieliński to jeden z liderów grup charyzmatycznych w Polsce. Jego spotkania modlitewne gromadzą dziesiątki tysięcy osób. W rozmowie z Renatą Czerwicką Zieliński dzieli się wizją żywego Kościoła, w którym ważną rolę odgrywają świeccy. Opowiada o młodych ludziach, którzy są gotyowi do działania.

Renata Czerwicka: Dlaczego tak mocno skupiłeś się na modlitwie o uzdrowienie? Nie ma ważniejszych tematów w Kościele?

Marcin Zieliński: Jeśli mam głosić Pana Jezusa, który, jak czytam w Piśmie Świętym, jest taki sam wczoraj i dzisiaj, i zawsze, to muszę Go naśladować. Bo pojawia się pytanie, czemu ludzie szli za Jezusem. I jest prosta odpowiedź w Ewangelii, dwuskładnikowa, że szli za Nim, żeby, po pierwsze, słuchać słowa, bo mówił tak, że dotykało to ludzkich serc i przemieniało ich życie. Mówił tak, że rzeczy się działy, i jestem pewien, że ludzie wracali zupełnie odmienieni nauczaniem Jezusa. A po drugie, chodzili za Nim, żeby znaleźć uzdrowienie z chorób. Więc kiedy myślę dzisiaj o głoszeniu Ewangelii, te dwa czynniki muszą iść w parze.

Wielu ewangelizatorów w ogóle się tym nie zajmuje.

To prawda.

A Zieliński się uparł.

Uparł się, bo przeczytał Ewangelię i w nią wierzy. I uważa, że gdyby się na tym nie skupiał, to by nie był posłuszny Ewangelii. Jezus powiedział, że nie tylko On będzie działał cuda, ale że większe znaki będą czynić ci, którzy pójdą za Nim. Powiedział: „Idźcie i głoście Ewangelię”. I nigdy na tym nie skończył. Wielu kaznodziejów na tym kończy, na „głoście, nauczajcie”, ale Jezus zawsze, kiedy posyłał, mówił: „Róbcie to z mocą”. I w każdej z tych obietnic dodawał: „Uzdrawiajcie chorych, wskrzeszajcie umarłych, oczyszczajcie trędowatych” (por. Mt 10, 7–8). Zawsze to mówił.

Przecież inni czytali tę samą Ewangelię, skąd taka różnica w punktach skupienia?

To trzeba innych spytać. Ja jestem bardzo prosty. Mnie nie trzeba było jakiejś wielkiej teologii. Kiedy miałem piętnaście lat i po swoim nawróceniu przeczytałem Ewangelię, od razu stwierdziłem, że skoro Jezus tak powiedział, to trzeba za tym iść. Wiedziałem, że należy to robić, bo przecież przeczytałem o tym w Biblii. No i robiłem. Zacząłem się modlić za chorych, bez efektu na początku, ale po paru latach, po którejś swojej tysięcznej modlitwie nad kimś, kiedy położyłem na kogoś ręce, bo Pan Jezus mówi, żebyśmy kładli ręce na chorych w Jego imię, a oni odzyskają zdrowie, zobaczyłem, jak Pan Bóg uzdrowił w szkole panią woźną z jej problemów z kręgosłupem.

Wiem, że wiele razy o tym mówiłeś, ale opowiedz, jak to było, kiedy pierwszy raz po tylu latach w końcu zobaczyłeś owoce swojego działania.

To było frustrujące chodzić po ulicach i zaczepiać ludzi, zwłaszcza gdy się jest nieśmiałym chłopakiem, bo taki byłem. Wystąpienia publiczne to była najbardziej znienawidzona rzecz w moim życiu. Nie występowałem w szkole, nawet w teatrzykach, mimo że wszyscy występowali. Po tamtym spotkaniu z Panem Jezusem, tym pierwszym prawdziwym, miałem pragnienie, aby wszyscy tego doświadczyli. I otrzymałem odwagę, która nie była moją własną. Przeczytałem w Ewangelii o tym, że mamy głosić i uzdrawiać, więc zacząłem modlić się za chorych wszędzie, gdzie akurat byłem. To nie było tak, że ktoś mnie dokądś zapraszał, bo niby dokąd miał mnie ktoś zaprosić.

Na początku pewnie nikt nie wiedział, że jakiś chłopak chodzi po mieście i modli się za chorych…

Do tego dzieciak. Chodziłem więc po szpitalach i modliłem się, czasami na zakupach, kiedy widziałem, że ktoś kuleje, zaczepiałem go i mówiłem, że wierzę, że Pan Jezus może go uzdrowić, i pytałem, czy mogę się za niego pomodlić. Wiele osób mówiło mi, że to było niesamowite, iż mając te naście lat, robiłem to przez cztery czy nawet pięć lat bez efektu i mimo wszystko nie odpuszczałem. Też mi się dziś wydaje, że to jest dość niezwykłe, ale dla mnie to dowód, że to nie mogło wychodzić tylko ode mnie. Gdyby było ode mnie, dawno bym to zostawił.

FRAGMENT KSIĄŻKI "Znam Kościół, który żyje". CAŁOŚĆ DO KUPIENIA W NASZEJ KSIĘGARNI!

CZYTAJ DALEJ

Norman Davies z Wykładem Mistrzowskim w Łodzi

2024-04-25 13:57

Archidiecezja Łódzka

W środę 8 maja br. o godz. 19:00 w auli Wyższego Seminarium Duchownego w Łodzi odbędzie się kolejne spotkanie z cyklu „Wykład Mistrzowski”. Tym razem – kard. Grzegorz Ryś – zaprosił do Łodzi Ivora Normana Richarda Daviesa.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję