Parafia Narodzenia Najświętszej Maryi Panny
ul. Parkowa 5, 97-319 Będków
tel. proboszcz: +48 (44) 719 70 22

Obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem pochodzi z końca XV wieku, suknia i korony srebrne pochodzą z XVIII wieku. Obraz został ogłoszony jako słynący łaskami dekretem z dnia 22 września 1771 roku. Kult obrazu obejmuje swym zasięgiem najbliższy region. W ciągu roku najważniejsze uroczystości odbywają się w sanktuarium z okazji święta Narodzenia Najświętszej Maryi Panny 8 września oraz w niedzielę Zesłania Ducha Świętego. W "Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego" z roku 1880 na temat Będkowa czytamy: "osada, przedtem miasteczko, nad rzeką Wolbórką, powiat brzeziński, o 9 wiorst od stacyi kolejowej i poczty w Rokicinach. W XV wieku był własnością rodziny Spinków herbu Prus, którzy w 1462 r. podnieśli go do rzędu miast i wznieśli piękny kościół parafialny, murowany, w stylu ostrołukowym. Znajdują się tu jeszcze ruiny niewykończonego gmachu, który jeden z dziedziców Będkowa, Aleksy Dembowski, zamierzył na giełdę kupiecką wystawić, w mniemaniu, że ta mieścina stać się może jednym ze środkowych punktów handlu krajowego. Parafia Będków dekanatu brzezińskiego, ma 1580 dusz". Według innych zapisków historycznych, Będków jako wieś będąca własnością najpierw biskupów włocławskich, potem kasztelana wolborskiego, wzmiankowana jest już w XII wieku,. Jak przekazuje tradycja, jej nazwa pochodzi także z wieku XII i związana jest z rycerzem zwanym Bandem (Band - obręcz żelazna). Przydomek ten otrzymał za mężne walki z Niemcami. Być może rycerz Band pochodził z Będkowa albo tę wieś otrzymał w nagrodę za męstwo. W 1239 roku książę mazowiecki Konrad, zwrócił ją biskupom włocławskim. Król Kazimierz Wielki w roku 1358 wyniósł Będków do godności miasta. Wkrótce stał się własnością rodziny Spinków vel Wspinków herbu Prus. W 1462 r. król Kazimierz Jagiellończyk na prośbę Piotra, Franciszka i Mikołaja Spinków, powiększył jego przywilej lokacyjny, dzięki czemu Będków wspaniale rozwinął się pod względem gospodarczym. W dużym stopniu przyczyniło się do tego jego usytuowanie - rozwidlenie dróg z Piotrkowa do Brzezin i Ujazdu wytyczonych traktami: dawniejszym ze Śląska przez Piotrków na Ruś Czerwoną i późniejszym, zwanym pruskim - z Węgier do Gdańska. Ponadto wielkie zasługi dla rozwoju gospodarczego miasta miał biskup sufragan w Kamieńcu Podolskim - Jan Dembowski (Dębowski), który w 1759 r. nabył Będków na własność i gdzie miał też prywatną rezydencję. Według "Encyklopedii Powszechnej" z 1860 r. miasto Będków na przestrzeni historii miało różnych właścicieli - po Spinkach (Wspinkach) należało do rodziny Gliszczyńskich, następnie Dembowskich i Bielińskich. Ostatnim właścicielem był pułkownik Łazarew. W 1869 roku - na skutek represji popowstaniowych - Będków utracił prawa miejskie i podobnie jak pobliski Wolbórz stał się osadą. Początkowo Będków terytorialnie należał do nieistniejącej dziś parafii w miejscowości Rosocha, dlatego, że przed 1300 rokiem - w tej wsi - wystawiono kościół św. Zygmunta i Wszystkich Świętych, który do 22 listopada 1523 był dla okolicznych miejscowości (w tym także dla Będkowa) pełnił funkcję kościoła parafialnego.
23 listopada 1523 roku arcybiskup gnieźnieński Jan Łaski herbu Korab, na prośbę właścicieli miasta erygował w Będkowie - przy istniejącym od 1462 r. kościele Narodzenia Najświętszej Maryi Panny - parafię, a świątynię w Rososze uczynił jej filią. I taki stan rzeczy trwa po dzień dzisiejszy. Kościół Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Będkowie, murowany, wybudowany w stylu gotyckim, ufundował ks. Piotr Spinek, kanonik gnieźnieński i poznański, prepozyt krakowski, proboszcz wolborski oraz jego bracia - Franciszek i Mikołaj.
W XVIII wieku został gruntownie przebudowany - wystawiono wtedy kaplicę Pana Jezusa oraz miedzy innymi usunięto istniejący pod sklepieniem kaplicy św. Anny balkon oraz przedłużono kruchtę skierowaną na zachód. Ponownie restaurowany był w XIX wieku oraz w 1914 roku.
Jest to kościół orientowany (tzn. główny ołtarz ma skierowany na wschód), jednonawowy, otoczony ogrodzeniem murowanym, wystawionym po 1783 roku. Przy jego prezbiterium od strony północnej znajduje się zakrystia a od strony południowej - skarbczyk. Przy nawie od strony południowej znajduje się kaplica św. Anny a przy niej wysokie pomieszczenie, które dawniej pełniło funkcję kruchty. Natomiast od strony północnej znajduje się kaplica Pana Jezusa pochodząca z drugiej połowy XVIII wieku. Na kościele znajduje się wysoka, smukła, kwadratowa wieża, zapewne przerabiana, zwieńczona barokowym chełmem. Do zabytków stanowiących własność parafii należą: tablica fundacyjna Piotra, Franciszka i Mikołaja Spinków z herbami - Habdank, Prus i Jastrzębiec oraz data budowy kościoła lub jej zakończenia - 1462. Zabytkiem jest także ołtarz główny, późnobarokowy, z końca XVIII wieku z rzeźbami św. Jana Nepomucena i św. Jana Kantego oraz obrazami - Matki Boskiej z Dzieciątkiem, św. Piotra i św. Pawła. Do zabytków należą także dwa ołtarze boczne z końca XVIII wieku, z krucyfiksem i rzeźbami Matki Boskiej Bolesnej i św. Jana oraz obrazami św. Anny i Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. Zabytkami stanowiącymi własność miejscowej parafii są także m. in.- tron biskupi, krucyfiks późnobarokowy, dwie monstrancje i dwa świeczniki oraz tablica nagrobna Zofii Spinkówny a także epitafia Jana Szyllera i jego córki Anieli Pawłowskiej, Wincentego Pawłowskiego i Jana Basińskiego. Wśród wymienionych zabytków, w sposób szczególny warto zwrócić uwagę na wzmiankowany wcześniej obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem - który znajduje się w głównym ołtarzu i uważany jest za łaskami słynący. Liczne uzdrowienia przy nim doznawane spowodowały, że miejscowy proboszcz - ks. Szymon Żuchowski - wniósł dnia 22 września 1770 r. do arcybiskupa gnieźnieńskiego prośbę o przysłanie komisji dla zbadania prawdziwości tych łask. Dnia 7 września delegowana przez abp. Gabriela Jana Podoskiego komisja w składzie: kanonik łowicki i sędzia konsystorski - ks. Jakub Rybiński, dziekan łowicki i łęczycki - ks. Stanisław Kaszowski, kanonik łęczycki - ks. Karol Godaszewski oraz prepozyt kolegiaty wolborskiej - ks. Joachim Brzostowski, przybyła do Będkowa i zbadała 79 świadków, którzy złożyli świadectwo o doznanych cudach. Na podstawie tych zeznań abp. Podoski dekretem z dnia 22 września 1771 r. ogłosił obraz za słynący łaskami. Przy kościele znajduje się nieczynny już cmentarz parafialny. Zabytkowym obiektem - jak już wcześniej wspomniano - jest także filialny kościół św. Zygmunta, znajdujący się we wsi Rosocha. Jest to już druga świątynia stojąca w tym samym miejscu. Pierwsza - która przez pewien czas pełniła funkcję kościoła parafialnego - została rozebrana w połowie XVIII wieku. Corocznie w tym kościele odprawiane jest nabożeństwo odpustowe w niedzielę po uroczystości św. Zygmunta.