1 stycznia 1929 r. na mocy decyzji ówczesnego ordynariusza diecezji łódzkiej - bp. Wincentego Tymienieckiego powstała parafia pw. Najświętszego Serca Jezusowego i św. Michała Archanioła. Kościół-kaplica,
który został oddany do użytku wiernych dwa lata później był wówczas poświęcony, ale nie konsekrowany i tak pozostało do dzisiaj. W założeniach organizatorów życia parafialnego powstały kościół miał mieć
charakter tymczasowy i służyć wiernym do momentu wybudowania świątyni na działce (2 ha tzw. „ziemi plebańskiej”) należącej do parafii. Ks. Antoni Machnikowski - pierwszy proboszcz parafii
miał niezwykle trudne zadanie stworzenia wspólnoty na terenie zamieszkałym przez przedstawicieli innych narodów i religii. Ze spisu duchowieństwa i parafii z roku 1930 wynika bowiem, że mieszkało w tej
okolicy poza katolikami ok. 70 rodzin protestanckich, 3 rodziny sabatystyczne i 80 rodzin żydowskich. Specyfika terenu polegała także na tym, że rozwijał się tu największy tomaszowski zakład - fabryka
sztucznego jedwabiu „Wistom”. O ile u swych początków parafia liczyła ponad 12 tys. wiernych, tak w przeddzień II wojny światowej było ich już 15 tys. O rozwoju parafii świadczą księgi metrykalne,
które mówią o ponad pięciuset chrztach rocznie i blisko 150 ślubach. Z każdym rokiem wzrastała zatem potrzeba budowy nowego kościoła, jednak działania wojenne pokrzyżowały wszystkie plany. O staraniach,
zmierzających do wybudowania dużej świątyni, świadczą projekty i makiety - do dziś znajdujące się w archiwach parafialnych. Pierwszy proboszcz - ks. Antoni Machnikowski został wywieziony do
obozu w Dachau i tam go zamordowano w roku 1942. Wojna nie naruszyła murów świątyni. Jej kolejni administratorzy, zwłaszcza ci już po wojnie, wracali do tematu budowy nowego kościoła, lecz nigdy nie dochodziło
do realizacji tych planów. Przez lata świątynia była upiększana i modernizowana. Swój obecny kształt i wystrój zawdzięcza w dużej mierze proboszczowi ks. kan. Kazimierzowi Gadzinowskiemu. Wydaje się,
że plany wybudowania dużego kościoła minęły bezpowrotnie, a sprawę tę przypieczętował fakt powstania w 1984 r. nowej parafii (pw. św. Jadwigi) na tomaszowskim Niebrowie, która powstała w ogromnej
mierze z terenów należących do parafii Najświętszego Serca Jezusowego. W ten sposób, licząca 20 tys. parafia, stała się najmniejszą w Tomaszowie i liczy obecnie ok. 4500 wiernych. Obecny proboszcz ks.
Ryszard Stanek zaplanował w roku jubileuszowym szereg uroczystości.
4 stycznia br. uroczystą Sumą celebrowaną przez bp. Ireneusza Pękalskiego zainaugurowano obchody 75-lecia parafii. W bogatym programie jubileuszowym w ciągu całego roku odbędą się m.in. następujące
wydarzenia: festyn z okazji Dnia Matki, misje święte, wizytacja kanoniczna, parafialny dzień sportu i wiele innych. 1 lutego br. miała miejsce uroczystość także wpisana w parafialne świętowanie. W tym
dniu, na frontonie kościoła, została poświęcona tablica upamiętniająca piętnastą rocznicę śmierci byłego proboszcza parafii ks. kan. Piotra Beściaka. Odbyło się to z inicjatywy wychowanków tego czcigodnego
kapłana, wśród których jest także Biskup Ireneusz. Należy podkreślić, że w czasie, gdy proboszczem parafii był ks. Beściak wstąpiło do seminarium i zostało wyświęconych pięciu kapłanów.
Boże Serce od 75 lat czuwa w małym kościółku na Spalskiej. W tym roku łaski u Pana szczególnego charakteru nabierają słowa nowenny, która odprawiana jest w każdy piątek: „Oto parafia nasza,
Tobie w opiekę specjalnie oddana, staje dziś, jakby na apel, aby ślubować Ci swą wierność na wieczność całą...”
Tegoroczne pierwsze piątki nabiorą dodatkowo nadzwyczajnego charakteru, bowiem Msze św. będą sprawować kapłani, którzy na przestrzeni lat pracowali w tej parafii. Nowenna, poprzedzona wystawieniem
Najświętszego Sakramentu i Koronką do Miłosierdzia Bożego zakończy się konferencją jubileuszową. Każdy, kto choć raz znalazł się w tym kościele, pragnie do niego powrócić, by u stóp Boskiego Serca dziękować
za otrzymane łaski i wypraszać błogosławieństwa. Niezwykle wymowne słowa nowenny, którą wprowadził ks. Kazimierz Gadzinowski zapadają na długo w pamięci. Niech zatem jej słowa towarzyszą duszpasterzom
parafii i wiernym w ciągu całego jubileuszowego roku. „Stajemy przed Tobą, o Boskie Serce, i ofiarujemy Ci nasze serca. Składamy je na ołtarzu Twojej miłości”.
Pomóż w rozwoju naszego portalu