Reklama

Korespondencja z Białorusi

5. rocznica utworzenia diecezji witebskiej

Niedziela włocławska 18/2004

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Kochani Przyjaciele!

Chrystus zmartwychwstał! Prawdziwie zmartwychwstał!
Wpatrując się z wiarą i miłością w Zwycięzcę Śmierci, życzę Wam głębokiej radości i pokoju, jaki tylko On dać może. Krew Chrystusa oczyszcza nas z wszelkiego grzechu, daje nam nowe życie w łączności z Bogiem.
Do nowego życia zmartwychwstaje też obficie zroszona krwią męczenników białoruska ziemia - Diecezja Witebska. Krew męczenników jest posiewem Kościoła - dziś z radością mogę wypowiedzieć słowa, że rozpoczęła się u nas „wiosna Kościoła”. Jest to możliwe dzięki mocy Bożej miłości, wstawiennictwu Świętych, pracy misjonarzy i Waszej, Drodzy Przyjaciele, modlitwie i trosce. Tak, również dzięki Wam możemy coraz lepiej służyć Chrystusowi i tak bardzo doświadczonym w przeszłości naszym braciom.
W tym roku przypada 5. rocznica utworzenia Diecezji Witebskiej. Każdy miesiąc roku 2004 będzie dla nas szczególną „stacją rocznicową”. 23 lutego br. w Lepielu uroczyście obchodziliśmy 400-lecie parafii, 27 marca br., z okazji 100-lecia powstania kościoła w Parafianowie, gościliśmy tam bp. Ryszarda Karpińskiego, który z ramienia Episkopatu Polski sprawuje pieczę nad Polonią rozproszoną po całym świecie.
Centralne uroczystości jubileuszowe odbędą się 26 czerwca br. w Widzach, gdzie będzie miała miejsce rekonsekracja kościoła z udziałem Episkopatu Białorusi z kard. Kazimierzem Świątkiem i nuncjuszem apostolskim Iwanem Jurkowiczem na czele.
W sierpniu br. odbędą się diecezjalne Dni Skupienia dla młodzieży i uroczystości odpustowe ku czci Matki Bożej Królowej Jezior w Brasławiu z udziałem abp Tadeusza Kondrusiewicza z Moskwy. 9 października br. w Uszaczach, na uroczystej rekonsekracji wzniesionego z ruin kościoła św. Wawrzyńca, patrona tego miasta, gościć będziemy przedstawicieli Stolicy Apostolskiej. Kościół ów miał już możliwość funkcjonowania, to przez 11 lat brakowało tu pełniącego posługę kapłana...
Pięć lat temu, 20 listopada 1999 r. otrzymałem w katedrze witebskiej sakrę biskupią. 16 listopada br. dokonam poświęcenia kościoła Matki Bożej Ostrobramskiej w Bieriezowce, gdzie wraz z kapłanami i siostrami zakonnymi będę dziękował Bogu za dar powołania.
Chcę jeszcze przypomnieć o Sanktuarium Matki Bożej Fatimskiej w Szumilinie. Ufam, że z Bożą pomocą prace budowlane zakończą się do jesieni i we wrześniu sanktuarium poświęci Prymas Polski kard. Józef Glemp. Gdy nadejdzie Adwent, przeżyjemy tradycyjne spotkanie opłatkowe w Nowopołocku.
Moją wielką radością jest wspaniale rozwijająca się wspólnota parafii św. Antoniego w Witebsku. Dzięki pomocy wielu ludzi dobrej woli wyremontowaliśmy i urządziliśmy piękną kaplicę. Przygotowane również zostało mieszkanie dla pracującego w parafii księdza. Liturgię ubogaca śpiew nowopowstałego chóru parafialnego.
Niech Miłość Boża rozlana w sercach naszych przez Ducha Świętego umacnia się każdego dnia, niech się rozlewa na wszystkich ludzi. Z całego serca dziękuję Wam, moi Krajanie z Diecezji Włocławskiej, za Waszą miłość, modlitwę, nadzieję.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2004-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Św. Wojciech, Biskup, Męczennik - Patron Polski

Niedziela podlaska 16/2002

Obok Matki Bożej Królowej Polski i św. Stanisława, św. Wojciech jest patronem Polski oraz patronem archidiecezji gnieźnieńskiej, gdańskiej i warmińskiej; diecezji elbląskiej i koszalińsko-kołobrzeskiej. Jego wizerunek widnieje również w herbach miast. W Gnieźnie, co roku, w uroczystość św. Wojciecha zbiera się cały Episkopat Polski.

Urodził się ok. 956 r. w czeskich Libicach. Ojciec jego, Sławnik, był głową możnego rodu, panującego wówczas w Niemczech. Matka św. Wojciecha, Strzyżewska, pochodziła z nie mniej znakomitej rodziny. Wojciech był przedostatnim z siedmiu synów. Ks. Piotr Skarga w Żywotach Świętych tak opisuje małego Wojciecha: "Będąc niemowlęciem gdy zachorował, żałość niemałą rodzicom uczynił, którzy pragnąc zdrowia jego, P. Bogu go poślubili, woląc raczej żywym go między sługami kościelnymi widząc, niż na śmierć jego patrzeć. Gdy zanieśli na pół umarłego do ołtarza Przeczystej Matki Bożej, prosząc, aby ona na służbę Synowi Swemu nowego a maluczkiego sługę zaleciła, a zdrowie mu do tego zjednała, wnet dzieciątko ozdrowiało". Był to zwyczaj upraszania u Pana Boga zdrowia dla dziecka, z zobowiązaniem oddania go na służbę Bożą.

Św. Wojciech kształcił się w Magdeburgu pod opieką tamtejszego arcybiskupa Adalbertusa. Ku jego czci przyjął w czasie bierzmowania imię Adalbertus i pod nim znany jest w średniowiecznej literaturze łacińskiej oraz na Zachodzie. Z Magdeburga jako dwudziestopięcioletni subdiakon wrócił do Czech, przyjął pozostałe święcenia, 3 czerwca 983 r. otrzymał pastorał, a pod koniec tego miesiąca został konsekrowany na drugiego biskupa Pragi.

Wbrew przyjętemu zwyczajowi nie objął diecezji w paradzie, ale boso. Skromne dobra biskupie dzielił na utrzymanie budynków i sprzętu kościelnego, na ubogich i więźniów, których sam odwiedzał. Szczególnie dużo uwagi poświęcił sprawie wykupu niewolników - chrześcijan. Po kilku latach, rozdał wszystko, co posiadał i udał się do Rzymu. Za radą papieża Jana XV wstąpił do klasztoru benedyktynów. Tu zaznał spokoju wewnętrznego, oddając się żarliwej modlitwie.

Przychylając się do prośby papieża, wiosną 992 r. wrócił do Pragi i zajął się sprawami kościelnymi w Czechach. Ale stosunki wewnętrzne się zaostrzyły, a zatarg z księciem Bolesławem II zmusił go do powtórnego opuszczenia kraju. Znowu wrócił do Włoch, gdzie zaczął snuć plany działalności misyjnej. Jego celem misyjnym była Polska. Tu podsunięto mu myśl o pogańskich Prusach, nękających granice Bolesława Chrobrego.

W porozumieniu z Księciem popłynął łodzią do Gdańska, stamtąd zaś morzem w kierunku ujścia Pregoły. Towarzyszem tej podróży był prezbiter Benedykt Bogusz i brat Radzim Gaudent. Od początku spotkał się z wrogością, a kiedy mimo to próbował rozpocząć pracę misyjną, został zabity przez pogańskiego kapłana. Zabito go strzałami z łuku, odcięto mu głowę i wbito na żerdź. Cudem uratowali się jego dwaj towarzysze, którzy zdali w Gnieźnie relację o męczeńskiej śmierci św. Wojciecha. Bolesław Chrobry wykupił jego ciało i pochował z należytymi honorami. Zginął w wieku 40 lat.

Św. Wojciech jest współpatronem Polski, której wedle legendy miał także dać jej pierwszy hymn Bogurodzica Dziewica. Po dziś dzień śpiewa się go uroczyście w katedrze gnieźnieńskiej. W 999 r. papież Sylwester II wpisał go w poczet świętych. Staraniem Bolesława Chrobrego, papież utworzył w Gnieźnie metropolię, której patronem został św. Wojciech. Około 1127 r. powstały słynne "drzwi gnieźnieńskie", na których zostało utrwalonych rzeźbą w spiżu 18 scen z życia św. Wojciecha. W 1928 r. na prośbę ówczesnego Prymasa Polski - Augusta Kardynała Hlonda, relikwie z Rzymu przeniesiono do skarbca katedry gnieźnieńskiej. W 1980 r. diecezja warmińska otrzymała, ufundowany przez ówczesnego biskupa warmińskiego Józefa Glempa, relikwiarz św. Wojciecha.

W diecezji drohiczyńskiej jest także kościół pod wezwaniem św. Wojciecha w Skibniewie (dekanat sterdyński), gdzie proboszczem jest obecnie ks. Franciszek Szulak. 4 kwietnia 1997 r. do tej parafii sprowadzono z Gniezna relikwie św. Wojciecha. 20 kwietnia tegoż roku odbyły się w parafii diecezjalne obchody tysiąclecia śmierci św. Wojciecha.

CZYTAJ DALEJ

Będzie radośnie i kolorowo

2024-04-22 12:35

[ TEMATY ]

dzieci

Caritas

Dzień Dziecka

Caritas Diecezji Zielonogórsko‑Gorzowskiej

Rokitno sanktuarium

materiały organizatora

Dzień Dziecka w Rokitnie odbędzie się już po raz XII

Dzień Dziecka w Rokitnie odbędzie się już po raz XII

Caritas zaprasza dzieci z całej diecezji na XII Dzień Dziecka w Rokitnie.

Dzień Dziecka „Bądźmy razem” to już tradycja. 1 czerwca przy sanktuarium Matki Bożej Cierpliwie Słuchającej po raz kolejny pojawi się mnóstwo atrakcji dla najmłodszych. Będzie radośnie i kolorowo.

CZYTAJ DALEJ

W szkole miłości małżeńskiej i miłosiernej

2024-04-23 09:16

Ks. Wojciech Kania/Niedziela

W trzecim dniu peregrynacji relikwie bł. Rodziny Ulmów nawiedziły janowskie sanktuarium, gdzie modlili się wierni z trzech dekanatów: modliborzyckiego, janowskiego i zaklikowskiego.

- Na trasie peregrynacji relikwii błogosławionej Rodziny Ulmów, staje dzisiaj janowska świątynia. To tutaj, jak w domu w Nazarecie, Maryja przyjmuje nas i błogosławionych Józefa i Wiktorię wraz z ich dziećmi, których Kościół wyniósł do chwały ołtarza za heroiczność ich życia, niezłomność wiary i męczeństwo poniesione w imię miłości Boga i bliźniego. Świętość małżonków Józefa i Wiktorii była pokornym i wiernym wypełnianiem powołania małżeńskiego w dziele wzajemnego uświęcania, przekazania życia, wychowania dzieci i bezinteresownej miłości wobec potrzebujących – podkreślał ks. Tomasz Lis, proboszcz janowskiego sanktuarium.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję