Na lubelską uroczystość, która rozpoczęła się o godz. 10.00, przybyło ponad 80 księży. Wśród nich był bp Artur Miziński, który przez kilka lat mieszkał w parafii św. Antoniego, oraz przedstawiciele Metropolitalnego Seminarium Duchownego z rektorem, ks. prał. Tadeuszem Kądziołką. Obecnych było wielu kleryków, a także członkowie rodzin wyświęcanych diakonów i wierni z różnych parafii.
Na wstępie Metropolita, witając wszystkich przybyłych, mówił o posłudze diakona. Dokonał też prezentacji bp. Artura Mizińskiego. Po Ewangelii prorektor, ks. dr Janusz Stępniak przedstawił kandydatów na diakonów. Każdy z nich podchodził do abp. Józefa Życińskiego i wypowiadając słowo „jestem” wyrażał gotowość przyjęcia święceń. Ksiądz Rektor zaświadczył, że kandydaci zostali uznani za godnych święceń.
W homilii Ksiądz Arcybiskup mówił o przykładzie św. Stanisława, który w obronie wiary przelał swoją krew. Na wzór Chrystusa był dobrym pasterzem. „O takie pasterzowanie prosimy Boga dla naszych kandydatów na diakonów” - powiedział Metropolita. „Modlimy się, aby wśród gwałtownych przemian, które ogarniają świat, potrafili służyć Kościołowi w stylu św. Stanisława, w stylu wielkich pasterzy Kościoła” - dodał. Takich pasterzy potrzebuje współczesny świat, w którym dominuje obojętność, mrok i apatia. Dziś nikt nie walczy ze świętymi, nie krytykuje ich, bo świat staje się obojętny na takie wartości i postawy. Może to doprowadzić do zobojętnienia religijnego. „Dziś kilkanaście Bożych świateł zostaje zapalonych Boską diakonią, ażeby pełnić tę funkcję, którą zawierza im sam Jezus Chrystus, prowadząc na szlak swojego pasterzowania. Życzę Wam, Drodzy Przyjaciele, którzy za chwilę będziecie składać śluby, abyście byli dla świata czytelnym znakiem Bożego światła niosącego nadzieję, ażeby Wasze słowa ślubujące posłuszeństwo rozbrzmiewały wyraźnie w świecie indywidualistów, którzy chcą realizować własne „ja”. Ażeby Wasze życie w czystości było odpowiedzią na obsesje współczesnego świata i było zapowiedzią życia tych, którzy w Królestwie Niebieskim będą żyć Bożą Miłością” - mówił abp Życiński.
Po homilii kandydaci na diakonów wyrazili gotowość przyjęcia święceń, złożyli przyrzeczenia celibatu i posłuszeństwa. Następnie, leżąc krzyżem, swoją postawą nawiązali do modlitwy Jezusa w Ogrójcu. W tym czasie śpiewana była Litania do Wszystkich Świętych. Potem kandydaci kolejno podchodzili do Arcybiskupa, który każdemu z nich włożył ręce na głowę, przekazując w apostolskim geście udział w świętej władzy Kościoła. W modlitwie konsekracyjnej Metropolita przywoływał moc Ducha Świętego, który ma upodobnić kandydatów do Chrystusa, by przedłużali Jego posługę przez świętą służbę diakońską. Nowi diakoni otrzymali stułę i dalmatykę. Arcybiskup wręczył im Księgę Pisma Świętego, ukazując, że stali się głosicielami Słowa Bożego. Zachęcił też, by wypełniali to, czego będą nauczać. Potem udzielił im pocałunku pokoju, znaku wywodzącego się ze starożytnej tradycji chrześcijańskiej, stanowiącego głębsze wejście wyświęconych we wspólnotę Kościoła i znak ojcowskiego przyjęcia do grona duchowieństwa.
Po wyznaniu wiary rozpoczęła się Liturgia Eucharystii. Na zakończenie Mszy św. abp Józef Życiński dziękował wszystkim za udział w uroczystości. Przedstawił także ks. lic. Adama Kaczora, który objął obowiązki Wicekanclerza Kurii Metropolitalnej w Lublinie. Nie zabrakło też ciepłych, serdecznych podziękowań i kwiatów ze strony diakonów. Wśród obdarowanych był gospodarz miejsca, proboszcz parafii św. Antoniego, obchodzący w tym dniu imieniny - ks. Stanisław Róg.
Wielu parafian po raz pierwszy uczestniczyło w uroczystości wyświęcania diakonów. Było to dla nich nowe doświadczenie i szczególne przeżycie, zwłaszcza, że w gronie diakonów jest rodak wywodzący się z tej parafii - Marcin Pidek. Wszystkim diakonom życzymy ciągłego umacniania w powołaniu, obfitości łask Bożych i troskliwej opieki Tej, którą szczególnie czcimy w maju, Najświętszej Maryi Panny.

Diakoni, umocnieni łaską sakramentalną, służą Ludowi Bożemu w posłudze liturgii, słowa i miłości, w łączności z biskupem i jego prezbiterami. Zadaniem diakona, stosownie do tego, co wyznaczy mu kompetentna władza, jest uroczyste udzielanie chrztu, przechowywanie i rozdzielanie Eucharystii, asystowanie i błogosławienie w imieniu Kościoła związków małżeńskich, zanoszenie Wiatyku umierającym, proklamowanie wiernym Słowa Bożego, pouczanie i zachęcanie ludu, udzielanie sakramentaliów, przewodniczenie nabożeństwom, obrzędom żałobnym i pogrzebowym.