Reklama

Refleksje chicagowskie

Karaimi krymscy

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

„Mieszkańcy jaskiń” - tak nazywano społeczność karaimską, która osiedliła się na Krymie w Czufut-Kale. Karaimi przechowywali swe księgi w jaskiniach, chcąc w ten sposób uniemożliwić swym przeciwnikom łatwy do nich dostęp. Grupa „mieszkańców jaskiń” powstała w VIII w. wśród Żydów zamieszkujących kraje Wschodu. Sami członkowie tej żydowskiej sekty nazywali się często Karaimami (Karaitami) z hebrajskiego: karai - czyli czytać Biblię. Słowem Karaim określano także człowieka, który trzymał się jedynie nauki Pisma Świętego, a nie miał na uwadze tradycji rabinistycznej. Karaici nie uznawali czynionych przez rabinów komentarzy do konkretnego fragmentu Bibli. Karaimizm, jako ruch religijny prawowiernego judaizmu, powstał w opozycji do judaizmu rabinistycznego. Karaimi odrzucali Talmud i tradycję żydowską, głosząc uniwersalizm Biblii. Nazwy „Karaimi” użył po raz pierwszy Benjamin Nahawendi w IX w.
W drugiej połowie IX w., w czasie wielkiego exodusu żydów z Hiszpanii, Karaimi znaleźli schronienie, już jako zmienione wyznanie mojżeszowe, w państwie Chazarów nad Wołgą. Po rozbiciu państwa Chazarów przez księcia kijowskiego Światosława ludność tureckiego pochodzenia, w tym Karaimi, rozeszła się po całym wschodzie Europy i Azji. Część z nich przybyła na Krym, zakładając miasto Czufut-Kale. Niektórzy historycy, poszukujący genezy powstania tego ruchu, sięgają do czasów zburzenia drugiej świątyni jerozolimskiej w 70 r. i buntu niektórych ugrupowań saduceuszy przeciw faryzeuszom. Po zburzeniu świątyni frakcja faryzejska odrzuciła tradycje saducejskie, które służyły utrzymaniu uprzywilejowanej pozycji religijnej kapłanów. Cały korpus prawa, czyli Tora, został więc dopasowany tak, aby był zgodny z poglądami faryzeuszy. Jednak nie wszyscy faryzeusze przystali na te zmiany i pozostali wierni prawodawstwu wcześniejszemu, zawartemu w Biblii. Żydzi wierni jedynie Biblii żyli w odosobnieniu i ukrywali swoje księgi w jaskiniach - byli „mieszkańcami jaskiń”. Prowadzili życie wspólne, budując całe swoje osiedla.
Odkrycia w Qumran (1948 r.) mówią o istnieniu sekty żydowskiej Esseńczyków już od II w. przed Chr. Porównując wierzenia tej jaskniowej sekty z doktryną karaimską, znajdziemy ich wspólne elementy, takie jak: badanie Biblii w poszukiwaniu wskazówek postępowania, odrzucenie tradycji ustnej przekazu Biblii, poszukiwanie w piśmie „końca dni” i oczekiwanie na przyjście Mesjasza w Dolinie Jozafata, której ruiny możemy do dziś oglądać w Czufut-Kale na Krymie. Doktryna karaimska opiera się na zasadzie, że Bóg przez Mojżesza przekazał Torę (prawo pisane), która zawiera prawdę doskonałą, nie wymagającą uzupełnień i zmian, jakie dokonywali rabini. Karaimi wierzyli, że wszystkie prawdy znajdują się w Biblii, dlatego literalne rozumienie tekstu jest jedyną właściwą interpretacją objawienia. W karaimizmie nie było jednak interpretacji obowiązującej, dlatego każdy uczony mógł jej dokonywać indywidualnie, co z kolei prowadziło do indywidualistycznego podejścia do Biblii. Takie podejście prowadziło do polemiki i rozbieżności między judaizmem rabinistycznym a karaimizmem, które dotyczyły np. zasad kalendarza religijnego, obchodzenia świąt lub szabatu. Wiele praktyk w życiu religijnym Karaimów wywodziło się z islamu i z jego interpretacji Koranu, zwłaszcza wśród ludności karaimskiej pochodzenia tureckiego w rejonie Morza Czarnego. Do dziś najczęściej posługuje się ona Biblią w j. tatarskim, który uważany jest za jej język ojczysty.
W XV w. książę Witold sprowadził na Litwę Karaimów z Krymu. Osiedlili się oni w Trokach, które stanowiły wówczas prawdziwą mozaikę różnych wyznań. Obok stojącej nad jeziorem Kenessah karaimskiej świątyni stał tam tatarski meczet, kościół katolicki i unicki klasztor. Kiedy w Trokach pod koniec XVI w. pojawili się antytrynitarze, zaprzeczający istnieniu Trójcy Świętej, uczeni karaimscy włączyli się mocno w nurt dyskusji teologicznych. Przy pomocy swojej doktryny literalnego interpretowania Biblii obalali katolicką tradycję biblijną. W tym czasie Troki litewskie stały się „wylęgarnią” różnych radykalnych nowinek biblijnych, do których lgnęły sekty z różnych wyznań. Najwybitniejszym teologiem karaimskim był wtedy Izaak ben Abraham z Trok (1525-86). W dziele swojego życia pt. Bastion wiary obalał prawdy wiary chrześcijańskiej. W 1681 r. dzieło to zostało przełożone na j. łaciński, później na francuski i angielski. Bastion wiary służył jako narzędzie do ideologicznej walki z chrześcijaństwem, prowadzonej przez humanistów wieku oświecenia, a szczególnie do walki z francuskim Kościołem katolickim. Wiadomo, że z podręcznika Bastion wiary korzystał w bardzo szerokim zakresie Voltaire i inni francuscy encyklopedyści oraz angielscy deiści, udowadniając swoje ateistyczne poglądy. Bastion wiary zaliczany jest do podstawowych tekstów dla europejskiego oświecenia i dla The Age of Reason Thomasa Paine’a.
W epoce oświecenia ubóstwianie rozumu spowodowało odrzucenie Boga osobowego i postawiło na jego miejscu ludzkość, która w pozytywizmie utożsamiana już była z Najwyższym Bytem. Społeczeństwo uznawane było wtedy za Boga, a nauka o społeczeństwie, czyli socjologia, stała się z jednej strony religią, z drugiej - wszechwiedzą. Do takich wniosków doszedł August Comte, uznając chrześcijaństwo za fakt historyczno-socjologiczny, traktujący Jezusa jako fikcję stworzoną przez Apostołów. Traktowanie Biblii jako Księgi wiedzy boskiej, w której można znaleźć wiedzę na wszystkie tematy, fałszowało jej przesłanie, jakie miała od początku i to zarówno w tradycji żydowskiej, jak i chrześcijańskiej.
Dla chrześcijan Biblia nie jest jedynie Księgą wiedzy, ale Księgą wiary. Jest ona Objawieniem się Boga człowiekowi w jego historii. Stary Testament, przekazywany najpierw przez tradycję ustną, został spisany przez natchnionych autorów jako Księga Objawienia Boga Jahwe. Dopiero pełnia Objawienia dokonała się w Jezusie Chrystusie Synu Bożym. Stary i Nowy Testament jest mową Boga do człowieka spisaną przez człowieka pod wpływem Ducha Świętego. Odpowiedzią człowieka na wezwanie Boga jest jego wiara i miłość, które objawiają się w czynach ludzkich. Jeśli czytanie i studiowanie Bibli nie prowadzi do wiary w Boga osobowego i ufności w Jego przebaczające Miłosierdzie, to znaczy, że dla „uczonych” nie spełnia ona swego zadania.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2004-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Triduum Paschalne - trzy najważniejsze dni w roku

Niedziela legnicka 16/2006

Karol Porwich/Niedziela

Monika Łukaszów: - Wielkanoc to największe święto w Kościele, wszyscy o tym wiemy, a jednak wielu większą wagę przywiązuje do świąt Narodzenia Pańskiego. Z czego to wynika?

CZYTAJ DALEJ

Ponad 50 tysięcy widzów w polskich kinach na pokazach 4. sezonu "The Chosen"

2024-03-28 11:39

[ TEMATY ]

„The Chosen”

Materiały promocyjne/thechosen.pl

Serial o Jezusie z kolejnym sukcesem. W polskich kinach 4. sezon zebrał ponad 50 000 widzów, a licznik wciąż rośnie. Kolejne odcinki serialu, co stało się całkowitym fenomenem w branży filmowej, wciąż wyświetlane są w kinach.

Poza repertuarowym wyświetlaniem w kinach, również społeczność ambasadorów serialu organizuje w całej Polsce pokazy grupowe, które nierzadko mają sale zajęte do ostatnich miejsc. W wielu miejscowościach można wybrać się na taki pokaz czy to do kina sieciowego, lokalnego czy domu kultury. Kina widząc ogromne zainteresowanie same wstawiają do repertuaru kolejne odcinki lub powtarzają wyświetlanie od 1 odcinka. Już pojawiają się pierwsze całodzienne maratony z 4. sezonem.

CZYTAJ DALEJ

Bp Wątroba: postawić Chrystusa w centrum swojego życia, a nie gdzieś na peryferiach

2024-03-28 16:27

[ TEMATY ]

kapłaństwo

bp Jan Wątroba

Msza Krzyżma

Karol Porwich/Niedziela

Bp Jan Wątroba

Bp Jan Wątroba

„Dziś jest kapłańskie święto. To szczególny dzień kapłańskiej refleksji, dziękczynienia za dar powołania, a zarazem kapłańskiej prośby o sprostanie zadaniom i prośby o siłę, by udźwignąć konsekwencje wypowiedzianego kiedyś przez Panem 'tak'” - mówił bp Jan Wątroba podczas Mszy Krzyżma odprawionej w katedrze rzeszowskiej w Wielki Czwartek, 28 marca 2024 r. Podczas liturgii prezbiterzy odnowili przyrzeczenia składane w dniu święceń kapłańskich. Poświęcono również krzyżmo, olej chorych oraz olej katechumenów, które będą używane przy udzielaniu sakramentów przez cały rok.

Mszy Krzyżma w Wielki Czwartek w kościele katedralnym w Rzeszowie przewodniczył bp Jan Wątroba, zaś w koncelebrze wzięli udział bp Kazimierz Górny, bp Edward Białogłowski oraz ok. 200 kapłanów z całej diecezji. W Eucharystii licznie wzięli udział również ministranci, lektorzy, animatorzy, ceremoniarze, członkowie scholi parafialnych i dziewczęcej służby maryjnej, którzy odbywają doroczną pielgrzymkę do katedry rzeszowskiej.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję