W czwartek 26 sierpnia br. w parafii pw. Świętej Rodziny w Rokicinach miała miejsce podniosła uroczystość konsekracji miejscowej świątyni. Obrzędu poświęcenia i namaszczenia murów Domu Bożego dokonał abp Władysław Ziółek, metropolita łódzki wraz z proboszczem miejsca ks. Kazimierzem Gawrońskim oraz ks. kan. Tadeuszem Nosalem, dziekanem kurowickim. Obecni byli także ks. prał. Bogdan Nowacki - poprzedni proboszcz parafii i budowniczy kościoła, ks. kan. Józef Janiec - dyrektor Wydawnictwa Archidiecezjalnego, ks. kan. Bogumił Walczak - dziekan brzeziński oraz proboszczowie: ks. kan. Marcin Sokołowski z Dobronia, ks. kan. Józef Świerczyński z Ujazdu, ks. kan. Stanisław Mendel z Łaznowa, ks. Franciszek Czarnota z Woli Rakowej, ks. Dariusz Burski z Justynowa. Służbę liturgiczną przy ołtarzu pełnili alumni wraz z kilkudziesięcioosobowym gronem ministrantów. Wśród bardzo licznie przybyłych na uroczystość wiernych nie zabrakło jedynej jak dotąd siostry zakonnej pochodzącej z parafii w Rokicinach, nazaretanki - s. Agnieszki Musiał.
Liturgii Mszy św. sprawowanej w intencji parafii przewodniczył i kazanie wygłosił abp Władysław Ziółek. Pierwsza część kazania nawiązywała do Matki Bożej Częstochowskiej, „danej narodowi polskiemu jako obrona”. Drugie wezwanie parafii w Rokicinach poświęcone jest Matce i Królowej z Jasnej Góry, stąd też wybór daty obrzędu konsekracji parafialnego kościoła. W dalszym ciągu okolicznościowej katechezy, Ksiądz Arcybiskup porównał wymowę obrzędu uroczystego poświęcenia świątyni do obrzędu chrztu św., który przez podobne liturgiczne czynności wprowadza katechumena do wspólnoty Kościoła. W obrzędzie konsekracji materialne mury i wnętrze świątyni stają się w pełni Domem Bożym, w którym oddaje się cześć Stwórcy i w sposób szczególny wielbi Jego obecność wśród ludzi. W obu obrzędach liturgicznych występują te same symbole: woda - znak oczyszczenia i uświęcenia, oleje - znak mocy, światło - znak obecności Boga oraz biała szata (obrus) - znak świętości. W obu też obrzędach Celebrans zanosi do Boga szczególnie uroczyste prośby, aby przez te symbole obficie działała Jego łaska.
Abp Władysław Ziółek złożył wyrazy wdzięczności poprzedniemu proboszczowi ks. prał. Bogdanowi Nowackiemu, który przez dwadzieścia lat swej oddanej posługi zbudował w Rokicinach prawdziwą rodzinę parafialną i wraz z wiernymi zatroszczył się o powstanie nowej, pięknej świątyni. Ks. Kazimierzowi Gawrońskiemu, który pełni funkcję proboszcza od 8 lat, Arcybiskup Łódzki podziękował serdecznie za jego pracę i zorganizowanie konsekracji świątyni. Całej wspólnocie wierzących Arcypasterz życzył łaski głębszego wnikania w sens chrześcijańskiego życia i nieustannego rozpoznawania drogi, która prowadzi do wzrostu duchowego i budowania Chrystusowego Królestwa na ziemi.

Krótkie dzieje świątyni w Rokicinach

Wzrost liczby ludności parafii Łaznów w końcu XIX i na początku XX w. zrodził potrzebę powołania do życia parafii w Rokicinach. Zamiar ten zrealizowany został dopiero po odzyskaniu przez Polskę niepodległości i wprowadzeniu nowego podziały administracji kościelnej w 1925 r.
Jednym z warunków powstania nowej parafii była budowa kościoła. Przystąpiono do realizacji tego zadania w 1927 r. Powołano wówczas społeczny komitet budowy w składzie: J. Kulbat (prezes), L. Kundzierz (skarbnik), S. Nadsolski (sekretarz) oraz delegaci wsi mających tworzyć nową parafię. Niecały rok trwała budowa drewnianej świątyni, którą poświęcił bp Wincenty Tymieniecki 15 lipca 1928 r. Była to świątynia jednonawowa z wyodrębnioną niższą częścią prezbiterium, do którego przylegała nieduża zakrystia. Dwuspadowy dach kościoła wieńczyła niewielka wieżyczka drewniana z sygnaturką. Wnętrze wyłożone było pomalowanymi płytami. W ołtarzu głównym mieścił się obraz Matki Bożej Częstochowskiej, przesłaniany niekiedy obrazem Świętej Rodziny z Nazaretu.
Świątynia budowana jako tymczasowa, przetrwała do lat dziewięćdziesiątych ub. wieku w niemal niezmienionym kształcie. Przez ponad dwadzieścia ostatnich lat swego funkcjonowania nie była w stanie pomieścić wiernych przybywających na nabożeństwa. Nie można było jednak otrzymać od ówczesnych władz zgody na budowę nowego kościoła. Dopiero usilne starania proboszcza ks. Bogdana Nowackiego doprowadziły w maju 1982 r. do pozyskania stosowanych zezwoleń. W kwietniu 1984 r. ruszyła budowa. Kult zaczęto sprawować w nowym kościele parafialnym od 1990 r.
Autorami projektu kościoła są architekci Mirosław Rybak i Marek Grymin. Budowla stanowi bryłę opartą na planie sześciokąta. Dach tworzą cztery kaskadowo ułożone trójkątne połacie pokryte miedzianą blachą. Nad nim góruje 26-metrowa wieża zwieńczona 7-metrowym podświetlanym krzyżem. Wnętrze jest przestronne i doskonale przystosowane do sprawowania posoborowej Liturgii. Nawa w kształcie trapezu zapewnia bardzo dobry kontakt celebransa z wiernymi zasiadającymi w licznych ławkach. W skrzydłach bocznych znajdują się kaplice Matki Bożej i św. Kazimierza. W prezbiterium dominuje ogromny krzyż zdobiony stułą z obrazem Matki Bożej Częstochowskiej umieszczonym w jego dolnej części. Tabernakulum jest dwustronne, wykorzystywane zarówno od strony nawy głównej, jak i kaplicy Matki Bożej.