Reklama

„Perełki” z nauczania św. Józefa Sebastiana Pelczara (42)

Niedziela przemyska 37/2004

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

24. Niedziela zwykła, rok „C” - Wj 32, 7-11. 13-14; 1 Tm 1, 12-17; Łk 15, 1-32.

„Powiadam wam: tak samo w niebie większa będzie radość z jednego grzesznika, który się nawraca, niż z dziewięćdziesięciu dziewięciu sprawiedliwych, którzy nie potrzebują nawrócenia” (Łk 15,7).

„Pan Jezus w przytoczonych przypowieściach odsłonił głębię Serca swego, przepełnionego litością nad grzesznikami i pragnieniem nawrócenia tychże, chcąc zawstydzić obłudnych faryzeuszów, którzy gorszyli się z tego, że On przyjmował celników i jadał z nimi.
W pierwszej przypowieści przedstawił to miłosierdzie swoje w obrazie dobrego pasterza, szukającego owcy zbłąkanej. On sam jest tym pasterzem, jak przepowiedział Izajasz: «Jak pasterz pasie On swą trzodę, gromadzi ją swoim ramieniem, jagnięta nosi na swej piersi, owce karmiące prowadzi łagodnie» (Iz 41, 11); owcą zaś zbłąkaną jest ród ludzki, który w praojcu Adamie odwrócił się od Boga i zabłąkał się na bezdrożach błędu i grzechu. Otóż Syn Boży, litując się nad tą owcą, nie tylko wskazał jej w nauce swojej zdrowe pastwiska, zamiast zatrutych, na których wcześniej się pasła, ale poranioną i schorowaną wziął na swe ramiona, zaniósł na Kalwarię, obmył we Krwi swojej i umieścił w swojej owczarni, to jest, w swoim Kościele. Odtąd hymn radości rozlega się w niebie i na ziemi. Czy nie dziękujesz za to Zbawcy?
Rozważ, że litościwym pasterzem okazuje się Pan Jezus i dla duszy grzesznej, która odbiegłszy od Niego niebacznie, dostała się na moczary i bagniska, to znowu między ciernie i głogi, albo na bezdroża, którędy wilki drapieżne się snują. Pan idzie za nią i ściga ją swoją łaską, miłościwy nawet wtenczas, gdy używa wyrzutów lub nawiedzeń, a znalazłszy ją, zamiast używać chłosty i karcenia, niesie ją na swych ramionach do szpitala pokuty, gdzie leczy jej choroby i rany. Co więcej, każe Aniołom i Świętym cieszyć się z takiej duszy nawróconej, ją zaś samą wielkimi nieraz darami i przywilejami obsypuje, jak to uczynił z Piotrem albo z Magdaleną.
(...) Czy i ciebie nie szukał Zbawiciel po bezdrożach, aż cię znalazł i nawet oblubienicą swoją uczynił? Rozważaj często, ile grzechów Pan ci przebaczył, z ilu niebezpieczeństw cię wyrwał, ilu łaskami i pociechami obdarzył, ile razy w Komunii św. do ciebie przyszedł; a przyjęta do żywego wdzięcznością, powtarzaj z Prorokiem: «Zmiłowania Pańskie na wieki wyśpiewywać będę».
A jakże się za to Panu wywdzięczysz? Oto nie tylko sama służ Mu odtąd wiernie, ale inne także dusze do Jego służby pociągaj; a gdy widzisz, że ktoś z twoich znajomych czy z tych, których pielęgnujesz w chorobie, nie chce pojednać się z Bogiem i biegnie do zguby, wołaj wtenczas do Boga: «Daj mi, Panie, tę duszę», pamiętając przy tym, że św. Monika przez 18 lat modliła się za swoim synem, a św. Klawer dopiero po 30 latach namowy skłonił do spowiedzi pewnego grzesznika. Z takiego nawrócenia pociecha wielka na ziemi i w niebie, tak że Aniołowie i Święci cieszą się stąd więcej, niż nad dziewięćdziesiąt i dziewięciu sprawiedliwych, nie potrzebujących pokuty, to jest, mają powód do nowej i wielkiej radości. Czyś nie doznała nigdy takiej radości?
Rozważ, że w przypowieści o drachmie przedstawił Pan Jezus wartość duszy, a w szczególności cenę łaski uświęcającej. Jeżeli niewiasta tak wielce ceniła sobie mały pieniążek, który była zagubiła, że zapaliła świecę i dom wymiotła, aby go znaleźć, znalazłszy zaś zwołała przyjaciółki swe i sąsiadki, by się z nią radowały; o ileż większe zabiegi podejmować powinien chrześcijanin, by zbawić jedną i jedyną, jaką ma duszę, a stąd by łaski poświęcającej nie utracić. Tymczasem wielu chrześcijan mniej sobie ceni tę łaskę, aniżeli grosz mizerny, albo chwilową rozkosz. Jakąż wartość u ciebie ma łaska poświęcająca i co czynisz, aby ją zachować?”.
(Św. Józef Sebastian Pelczar, Rozmyślania o życiu Pana naszego Jezusa Chrystusa, Kraków 1918, s. 425-427)

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2004-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Tak, proszę, Jezu Chryste, obmyj mnie

[ TEMATY ]

homilia

rozważania

Pio Si/pl.fotolia.com

Rozważania do Ewangelii J 13, 1-15.

Wielki Czwartek, 28 marca

CZYTAJ DALEJ

Wielki Piątek zostawia nas nagle samych na środku drogi... Zapada cisza

Agnieszka Bugała

Te godziny, które dzieliły świat od śmierci do zmartwychwstania musiały być czasem niepojętego napięcia...

Święte Triduum to dni wielkiej Obecności i... Nieobecności Jezusa. Tajemnica Wielkiego Czwartku – z ustanowieniem Eucharystii i kapłaństwa – wciąga nas w przepastną ciszę Ciemnicy. Wielki Piątek, po straszliwej Męce Pana, zostawia nas nagle samych na środku drogi. Zapada cisza, która gęstnieje. Mrok, w którym nie ma Światła. Wielka Sobota – serce nabrzmiewa od strachu, oczekiwanie zadaje ból fizyczny. Wróci? Przyjdzie? Czy dobrze to wszystko zrozumieliśmy? Święte Triduum – dni, których nie można przegapić. Dni, które trzeba nasączyć modlitwą i trwaniem przy Jezusie.

CZYTAJ DALEJ

Za mały mój rozum na tę Tajemnicę, milknę, by kontemplować

2024-03-29 06:20

[ TEMATY ]

Wielki Piątek

rozważanie

Adobe. Stock

W czasie Wielkiego Postu warto zatroszczyć się o szczególny czas z Panem Bogiem. Rozważania, które proponujemy na ten okres pomogą Ci znaleźć chwilę na refleksję w codziennym zabieganiu. To doskonała inspiracja i pomoc w przeżywaniu szczególnego czasu przechodzenia razem z Chrystusem ze śmierci do życia.

Dzisiaj nie ma Mszy św. w kościele, ale adorując krzyż, rozważamy miłość Boga posuniętą do ofiary Bożego Syna. Izajasz opisuje Jego cierpienie i nagrodę za podjęcie go (Iz 52, 13 – 53, 12). To cierpienie, poczynając od krwi ogrodu Oliwnego do śmierci na krzyżu, miało swoich świadków, choć żaden z nich nie miał pojęcia, że w tym momencie dzieją się rzeczy większe niż to, co widzą. „Podobnie, jak wielu patrzyło na niego ze zgrozą – tak zniekształcony, niepodobny do człowieka był jego wygląd i jego postać niepodobna do ludzi – tak też wprawi w zdumienie wiele narodów. Królowie zamkną przed nim swoje usta, bo ujrzą coś, o czym im nie mówiono, i zrozumieją coś, o czym nigdy nie słyszeli” (Iz 52, 14n). Krew Jezusa płynie jeszcze po Jego śmierci – z przebitego boku wylewa się zdrój miłosierdzia na cały świat. Za mały mój rozum na tę Tajemnicę, milknę, by kontemplować.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję