Jezus jadał z celnikami
I rozmawiał z grzesznikami.
Martwił tym faryzeuszy.
Ci mówili sobie w duszy:
Jak On może z nimi jadać!
To Rabbiemu nie wypada.
Opowiedział im przypowieść:
- Każdy z was gdy ma sto owiec,
Kiedy jedna Mu się zgubi,
Zaraz się ogromnie trudzi,
Aby zaginioną znaleźć.
Szuka, bracia, jej wytrwale.
A gdy znajdzie się zgubiona,
Bierze owcę na ramiona
I do swego domu wraca.
Tam przyjaciół swych zaprasza
Na obfity poczęstunek.
„Bardzo dzisiaj się raduję
I wy też się ze mną cieszcie,
Bo znalazłem owcę wreszcie,
Która przecież zaginęła.
Zatem już kłopotu nie mam
I jak dobrze wszyscy wiecie,
Moje owce są w komplecie.
Radość moja niesłychana,
Bawmy teraz się do rana!”.
Tutaj jeszcze coś dopowiem.
Wyobraźcie, proszę, sobie
Pewną starszą już kobietę,
Która jedną swą monetę
W swoim domu gdzieś zgubiła.
Choć majętna bardzo była,
Meble w kąt poodsuwała
I starannie jej szukała.
Gdy pieniążek się już znalazł,
To sąsiadki przyszły zaraz.
I jak między sąsiadkami
Tylko o tym rozmawiały.
Wszystkie bardzo się cieszyły,
Jadły ciastka, kawę piły,
A że radość była spora,
Gaworzyły do wieczora.
Czy zdajecie sobie sprawę,
Czemu wam to powiedziałem?
Kiedy grzesznik się nawraca,
Pan Bóg swych aniołów sprasza.
Wszyscy cieszą się, radują
I przepięknie wyśpiewują:
„Chwała Bogu Najwyższemu!
Bo to właśnie dzięki Niemu
Ktoś na zawsze zmienił siebie
I już odtąd będzie w niebie”.
Każdy musi się nawracać.
Czy to, dzieci, łatwa praca?