Wystawa prezentuje zabytki współczesnej sztuki ludowej, których tematem jest praca na wsi. Zgromadzone obrazy i rzeźby są również okazją do przypomnienia dawnego, wiejskiego życia i tradycyjnego świata
wartości. Artyści przedstawiając dawne zajęcia i zanikające zawody, nie tylko powracali do przeszłości, lecz przywoływali wielorakie odniesienia do życia, które praca determinowała.
Tematem przewodnim wystawy jest uprawa ziemi, będącej centrum wszelkich działań. Ziemia i praca na niej warunkowały styl wiejskiego życia, dawały poczucie bezpieczeństwa i niezależności. W tradycyjnych
społecznościach wiejskich ziemię traktowano jako dar Boży, a jej sakralność podkreślano w sposobie uprawiania. Również rok rolniczy był silnie powiązany z kościelnym rokiem liturgicznym.
Wystawa, poza tematyką związaną z uprawą roli, prezentuje także zanikające wiejskie zawody, a ostatnia jej część odnosi się do pozarolniczych sposobów zdobywania pożywienia i innych dóbr.
Zgromadzone zabytki ukazują obraz nieistniejącej już wsi. Jest to wieś widziana oczyma artystów z Kujaw, z ziemi dobrzyńskiej, z Mazowsza, Pomorza i kielecczyzny. Niektórzy z nich uczestniczyli w
przedstawianej przez siebie rzeczywistości wiejskiej, inni pamiętają ją jedynie z opowiadań starszych próbując, na swój sposób, uchwycić jej osobliwy urok i klimat.
Wystawa czynna będzie do stycznia przyszłego roku. Napiszę o niej szerzej w jednym z kolejnych wydań „Ładu Bożego”.
Pomóż w rozwoju naszego portalu