- Patrzył prosto w kamerę i mówił wprost do ludzi. Franciszek naprawdę wie, jak do nich przemawiać. Mówi rzeczy proste, a jednocześnie głębokie, dlatego ludzie go kochają i za nim idą. To był jeden z najważniejszych momentów mojego życia - wyznał Wenders.

Podkreślił, że nie chciał zrobić filmu o papieżu jako człowieku. - To nie jest biografia papieża Franciszka, to jest biografia jego idei, a te idee są bardzo bliskie mojemu sercu - stwierdził twórca takich filmów fabularnych, jak: „Paryż, Teksas”, „Niebo nad Berlinem”, „Lisbon Story” czy „Buena Vista Social Club”.

W wywiadzie dla włoskiej TV2000 ujawnił, że przygotowywał swój film od dwóch lat. „Szkielet” scenariusza powstał jeszcze zanim Wenders osobiście poznał Franciszka. Pierwsza rozmowa z papieżem trwała dwie godziny.

- Byłem bardzo przejęty, ale od chwili, kiedy wszedł do pokoju, zrozumiałem, że nie było po temu powodu. Był bardzo otwarty i uprzejmy (...). Szybko zrozumiałem, że jest człowiekiem o mocnej obecności i zdolnym do tego, by zająć centralne miejsce w sercach ludzi. Po dwóch minutach wszyscy pozbyliśmy się zdenerwowania i mieliśmy tylko chęć do przeżywania tej chwili. Nie było tam żadnych telefonów, ani nic nas nie rozpraszało. Były to dwie szczególne godziny i od tej pory nie mogliśmy się doczekać, by znowu móc go spotkać - wspominał reżyser własne wrażenia i swojej ekipy.

Przyznał, że „festiwal w Cannes nie jest wydarzeniem religijnym”. - Jest tu światowość, są ludzie bogaci i wiele [poruszanych tu] tematów stoi dokładnie w sprzeczności z tym, co mówi papież Franciszek. Dlatego ważne jest, by ten film był tu wyświetlony. Jest jakby przeciwieństwem tylu innych filmów festiwalu - uważa Wenders.

- Nigdy nie zapomnę jego oczu, sposobu, w jaki papież Franciszek do ciebie mówi i sposobu, w jaki czujesz się [przy nim] dobrze i komfortowo. Kiedy na ciebie patrzy, szybko tworzy się prawdziwa, bezpośrednia więź między ludźmi i tylko to się naprawdę liczy: jak patrzymy na siebie nawzajem. Jego przesłanie jest proste, jasne i bezpośrednie. Jeśli nie traktujemy naszego bliźniego z szacunkiem, nie możemy wymagać, by inni darzyli nim nas. W nieskończoność powtarza w filmie: wszyscy należymy do jednej rodziny i jedynym sposobem przeżycia i stawiania czoła trudnościom jest zrobić to razem, jako rodzina rodzaju ludzkiego - opowiada Wenders.

Jego zdaniem papież „mówi rzeczy fundamentalne”, gdy chodzi o migrantów. Podkreśla, że „nie mają oni prawdziwego i właściwego międzynarodowego statusu prawnego, a powinni być chronieni normami prawa międzynarodowego”. Przede wszystkim jednak przypomina nam, że „wszyscy w Europie jesteśmy migrantami”. - W moim kraju, w Niemczech, miliony ludzi doświadczyło rzeczywistości migracji po II wojnie światowej. Uczy to nas, że zjawisko migracji jest częścią człowieczeństwa - zauważył reżyser.

Według niego papież przypomina nam także, że możemy żyć razem, o ile z czegoś zrezygnujemy. - Jeśli myślimy tylko wzroście i gromadzeniu, czy to w Europie, Ameryce, Chinach, czy Rosji, oznacza to, że zostawiamy naszych bliźnich. Zostawiamy za sobą setki tysięcy ludzi. Papież przypomina nam, byśmy nie wykluczali ludzi, ale przeciwnie - byśmy martwili się o to, jak ich włączyć. Wszyscy możemy to zrobić rezygnując z czegoś, choćby stopniowo. Naszemu bliźniemu może to sprawić różnicę - mówił Wenders.

Podkreślił, że „papież Franciszek przypomina nam, iż Bóg nas wszystkich kocha”, nawet „jeśli my nie kochamy Boga” albo należymy do innych religii. - Ten człowiek przywraca nam nadzieję. Jego pozytywne myślenie, jego optymizm uwalnia nas od trucizn naszych czasów - podkreślił niespełna 73-letni filmowiec.