Od 28 listopada do 3 grudnia miała miejsce w Watykanie wizyta ad limina Apostolorum, czyli pielgrzymka do progów Apostołów, drugiej grupy biskupów polskich. Obowiązek składania takiej wizyty raz na 5 lat w Stolicy Apostolskiej i przedstawiania sprawozdania o stanie diecezji nakłada na biskupów diecezjalnych Kodeks Prawa Kanonicznego (kan. 399/1; kan. 400/1 i 2). Sprawozdanie, które zawiera najistotniejsze informacje dotyczące diecezji, sporządza się według ustalonego watykańskiego obszernego kwestionariusza i przesyła Stolicy Apostolskiej z odpowiednim wyprzedzeniem, tak aby przed wizytą ad limina wszystkie zainteresowane urzędy Kurii Rzymskiej mogły się z nim zapoznać i przygotować odpowiednie wnioski dla Papieża.
Celem tej wizyty jest spotkanie biskupa diecezjalnego i jego współpracowników - biskupów pomocniczych, względnie innych jeszcze hierarchów, z Następcą św. Piotra, umocnienie z nim kolegialnej jedności, przybliżenie problemów, którymi żyje Kościół w diecezji i w kraju oraz pogłębienie wiary.
Wypełniając ten obowiązek pasterski, do Rzymu udał się także biskup diecezji zamojsko-lubaczowskiej Jan Śrutwa wraz ze swym biskupem pomocniczym Mariuszem Leszczyńskim, w gronie ok. 30 biskupów ordynariuszy i biskupów pomocniczych z 5 metropolii (Częstochowy, Katowic, Krakowa, Łodzi i Przemyśla) i 15 diecezji. Grupie tej przewodniczył abp Stanisław Dziwisz, metropolita krakowski. Prawie wszyscy biskupi zamieszkali w „Domus Romana Sacerdotalis” (Casa del clero), w pobliżu Watykanu, co ogromnie ułatwiało wypełnianie codziennych czynności.
W tygodniowym programie wizyty biskupów były spotkania (kilka w każdym dniu) w poszczególnych kongregacjach i innych urzędach Kurii Rzymskiej. Wizyty rozpoczynały się zwykle o godz. 9.30 i każda z nich trwała od 1 do 1,5 godziny. Na wstępie abp S. Dziwisz lub abp Józef Michalik, przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski, przedstawiali grupę przybyłych gości przedstawicielom dykasterii, po czym jeden z biskupów polskich wygłaszał krótkie sprawozdanie z pracy Kościoła w Polsce w dziedzinie, którą zajmuje się dana dykasteria.
Tematyka rozmów dotyczyła szerokiej panoramy problemów i spraw, które są istotne dla Kościoła w Polsce, zwłaszcza w obliczu wyraźnego zeświecczenia życia w naszym kraju i na kontynencie. Mówiono więc m.in. o trudnej sytuacji moralnej i materialnej wielu polskich rodzin; o braku akceptacji norm moralnych przez znaczącą część młodego pokolenia; o ubóstwie i bezrobociu panującym w różnych regionach kraju, a co się z tym wiąże, o wzrastającym poczuciu beznadziei. Rozmowy dotyczyły też stanu szkolnictwa katolickiego, jakości nauczania na wydziałach teologicznych, obecności chrześcijan w kulturze oraz formacji kapłanów i sytuacji w dziedzinie powołań.
Niezwykle ważna dla biskupów była wizyta w Papieskiej Radzie ds. Świeckich, której przewodniczącym jest abp Stanisław Ryłko. Przedmiotem spotkania była m.in. kwestia zaangażowania katolików świeckich w życiu Kościoła i w dziedzinie społecznej. Na wstępie biskup pomocniczy z Kielc Marian Florczyk przedłożył sprawozdanie, w którym mówił o ruchu katolików świeckich w Kościele w Polsce, o stowarzyszeniach kościelnych, w tym o Akcji Katolickiej. Zwrócił uwagę na bardzo pozytywne zjawisko, jakim jest przynależność kilkudziesięciu parlamentarzystów do różnych zrzeszeń kościelnych. Stwierdził jednak, że, niestety, część katolików świeckich jest obojętna na istotne sprawy swojego kraju i dystansuje się od zaangażowania w dziedzinie społecznej. W odpowiedzi abp S. Ryłko zachęcał biskupów, aby uwrażliwiali katolicki laikat na potrzebę zaangażowania społecznego. Przypomniał w tym miejscu niektóre ważne dokumenty kościelne poświęcone tym zagadnieniom: dekret o apostolstwie świeckich Apostolicam actuositatem (7 XII 1965), konstytucję dogmatyczną o Kościele Lumen gentium (rozdział 4), konstytucję duszpasterską o Kościele Gaudium et spes Soboru Watykańskiego II oraz posynodalną adhortację apostolskę Jana Pawła II Christifideles laici - o powołaniu i misji świeckich w Kościele i w świecie (30 XII 1988).
Przewodniczący Rady mówił również o tym, aby biskupi w swoich diecezjach szerzyli kult Eucharystii, która jest „barometrem wiary” i źródłem mocy apostolskiej dla wiernych świeckich. „Nadszedł czas powrotu do spraw istotnych w Kościele” - podkreślił Ksiądz Arcybiskup.
W dyskusji wiele miejsca poświęcono także sprawie inicjacji i tożsamości chrześcijańskiej ochrzczonych. Arcybiskup S. Ryłko powiedział: „W chrzcie św. mamy kod genetyczny naszego chrześcijaństwa (...). Naszym celem powinno być budowanie mocnej i spójnej tożsamości chrześcijańskiej ludzi świeckich (...). Tożsamość to znaczy: wiem, kim jestem i biorę za to odpowiedzialność. To dziś sprawa podstawowa. Świat bowiem dąży do zatarcia tożsamości chrześcijańskiej i zredukowania wiary do sfery prywatnej”. Prosił równocześnie biskupów, aby we współpracy ze swymi kapłanami i wiernymi świeckimi znajdowali skuteczne sposoby przeciwdziałania presji kultury postmodernistycznej. W tym celu radził angażować różne stowarzyszenia i ruchy kościelne, a zwłaszcza Akcję Katolicką, gdyż organizacje te są darem Ducha Świętego i znakiem nadziei dla Kościoła. Ich członkowie powinni podjąć odważnie zadania apostolskie i wspierać Kościół hierarchiczny w jego misji ewangelizacyjnej w świecie, bowiem sens działań apostolskich tych zrzeszeń jest następujący: „Do Chrystusa idzie się poprzez ludzi, którzy się z Nim spotkali” - stwierdził abp S. Ryłko. W tej misji znaczącą rolę powinna odegrać Akcja Katolicka, która ze względu na swój charyzmat jest szczególną „odpowiedzią na dzisiejsze potrzeby Kościoła”.
Miejscem, gdzie powinny rozwijać się zrzeszenia i ruchy kościelne, jest parafia. „Aby jednak mogły one tam zaistnieć i działać, duszpasterze muszą dostrzec w nich dar, uznać ich niezbędność, wspierać ich działanie, gwarantując im pewną przestrzeń wolności. I gdy tak się stanie, parafia będzie środowiskiem intensywnej formacji wiernych, autoformacji kapłanów i źródłem nowych powołań kapłańskich” - powiedział abp S. Ryłko. Na koniec debaty sformułowano niezwykle ważny wniosek: „Trzeba jeszcze bardziej niż dotąd zabiegać o czynną obecność w Kościele i świecie katolików świeckich, którzy mogą postawić skuteczną tamę postępującej laicyzacji, także w naszym społeczeństwie. Zadania te trzeba więc podjąć niezwłocznie, a przy tym z ufnością i wiarą, gdyż „dzieje Kościoła znają już »przypływy i odpływy« akceptacji nie tylko dla jego nauki moralnej, ale wobec całego chrześcijańskiego depozytu” - powiedział bp Jan Śrutwa („Wiadomości KAI”, 2005, nr 49, s. 11).
W Papieskiej Radzie ds. Dialogu Międzyreligijnego zachęcano biskupów do żywych i serdecznych kontaktów z innymi religiami; w Papieskiej Radzie Popierania Jedności Chrześcijan mówiono o relacjach z prawosławiem, a w Kongregacji Kościołów Wschodnich wyrażono radość, że Kościół w Polsce zachowuje dobre relacje z chrześcijanami innych obrządków i religii. Z kolei w Papieskiej Radzie „Cor Unum” (Jedno Serce), która koordynuje działalność charytatywną Kościoła, zachęcano hierarchów, aby w swych diecezjach rozwijali działalność dobroczynną. Podczas spotkania w Sekretariacie Stanu abp Giovanni Lajolo mówił o relacjach Stolicy Apostolskiej z niektórymi państwami, zwłaszcza z Rosją, a także o problemach dialogu ekumenicznego z rosyjskim Kościołem prawosławnym. W Kongregacji Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów, której przewodniczy kard. Francis Arinze, mówiono o niektórych kwestiach liturgicznych i przypomniano aktualne instrukcje i zasady dotyczące celebrowania Mszy św. i przyjmowania Komunii św. W Papieskiej Radzie ds. Kultury w imieniu biskupów polskich przemawiał bp Jan Śrutwa.

Cdn.