Chałupki Dębniańskie to przysiółek wsi Dębno, położony na nadbrzeżnej
równinie Wisłoka. Od północy sąsiaduje z Dębnem. Przez teren przysiółka
prowadzi tor kolejowy z Przeworska do Rozwadowa. Na terenie Chałupek
znajduje się stacja kolejowa Grodzisko Dolne.
Przed II wojną światową Dębno zamieszkiwała w większości
ludność ukraińska (1707 osób), która należała do samodzielnej parafii.
Ludności polskiej było w Dębnie około 200 osób. Należała ona do
oddalonej o 10 km parafii w Leżajsku. Jeszcze w połowie XIX wieku,
jak wynika z ksiąg metrykalnych, połowę mieszkańców wsi stanowili
Polacy, którzy z powodu odległości do kościoła przeszli na obrządek
greckokatolicki stając się Ukraińcami. Rutenizacji usiłował zapobiec
proboszcz parafii w Leżajsku - ks. Czesław Broda. Ufundował on w
Dębnie ochronkę prowadzoną przez Siostry Służebniczki. Kapłan ten
w czasie II wojny światowej został aresztowany i wywieziony do obozu
w Dachau, gdzie zginął.
Miejscowość Chałupki zamieszkiwała ludność polska, w
liczbie 350 osób, należąca do parafii w Grodzisku Dolnym. Wśród Polaków
w Chałupkach mieszkało ok. 30 osób obrządku greckokatolickiego, należących
do parafii w Dębnie.
9 grudnia 1929 r. mieszkańcy Chałupek skierowali specjalne
pismo do Kurii Biskupiej w Przemyślu prosząc o wyrażenie zgody na
budowę kaplicy, w której mogłaby być odprawiana niedzielna Msza św.
Sygnatariusze listu argumentowali prośbę znaczną odległością od kościoła
parafialnego w Grodzisku Dolnym oraz realnym niebezpieczeństwem rutenizacji
ludności polskiej. Jednocześnie zawiązał się komitet budowy kaplicy.
Na jego czele stanął jeden z inicjatorów pomysłu - naczelnik stacji
kolejowej Jan Ząbkiewicz. Jeden z gospodarzy ofiarował bezinteresownie
plac pod kaplicę, a mieszkańcy wioski zobowiązali się wesprzeć budowę
kościoła. Do budowy przyczynili się miejscowi kolejarze. W efekcie
wybudowano kaplicę o długości 22 m, szerokości 11 m i wysokości 16
m. Świątynia ta została poświęcona w 1936 r. przez ks. Piotra Szpilę
pod wezwaniem św. Andrzeja Apostoła. Do kościółka dojeżdżali księża
z Grodziska Dolnego odprawiając w niej niedzielną Mszę św.
Po wojnie, w związku z wysiedleniem ludności ukraińskiej
w Dębnie powstała samodzielna placówka duszpasterska. Do tej parafii
należała miejscowość Chałupki. Kościół w Chałupkach służył jako dojazdowy.
W 1963 r. przy kościele zamieszkał rezydent - ks. Kazimierz Węgłowski.
W 1967 r. ks. Węgłowski otrzymał uprawnienia wikariusza - współpracownika
ekspozytury Dębno odnośnie do błogosławienia małżeństw w kościele
rektorskim w Chałupkach. Formalne erygowanie samodzielnej placówki
w Chałupkach Dębniańskich miało miejsce w grudniu 1970 r.
W 1973 r. ks. Węgłowski zrezygnował z funkcji duszpasterza
w Chałupkach, zamieszkał w Leżajsku, gdzie zmarł 5 listopada 1974
r. Jego następcą został ks. Józef Stopyra. Po nim funkcję proboszcza
pełnił ks. Tadeusz Wyskiel.
Obecny ks. proboszcz Jan Szczepaniak, który obowiązki
proboszcza przejął w 1990 r., podjął się trudu budowy nowej świątyni.
Dotychczasowy kościółek okazał się zbyt mały dla liczącej ponad 1700
osób wspólnoty parafialnej. Postanowiono realizować projekt prof.
Adama Lisika z Chorzowa. Powierzchnia użytkowa kościoła sięga 700
m kw. Kamień węgielny do budującego się kościoła poświęcił Jan Paweł
II podczas pamiętnego pobytu w Rzeszowie 2 czerwca 1991 r. Wspólnym
wysiłkiem duszpasterza i parafian oraz dobroczyńców spoza parafii
wzniesiono nową, piękną świątynię, której poświęcenie odbyło się
9 kwietnia 2000 r. Aktu poświęcenia dokonał metropolita przemyski
abp Józef Michalik.
Pomóż w rozwoju naszego portalu