Basia wyjechała do Niemiec osiem lat temu. Miała wtedy zaledwie 19 lat. Rodziców nie stać było na ufundowanie jej studiów i musiała szukać pracy. W jej domu zawsze troszczono się o sprawy Pana Boga. Od swoich rodziców nauczyła się prawdziwej modlitwy i przywiązania do Kościoła. Wtedy właśnie poznała Zygfryda, bogatego Niemca, którego marzeniem było znaleźć młodą żonę w Polsce. Między nimi było prawie dwadzieścia lat różnicy. Basię uwiodła jednak wizja życia zabezpieczonego pod względem finansowym, no i sama perspektywa życia na Zachodzie. Oczywiście, nie wzięli ślubu kościelnego. Basia jakoś to sobie wytłumaczyła. Gorzej było z jej rodzicami. Musiała ich okłamać, że ślub odbędzie się za parę lat, jak się nauczy niemieckiego i będzie mogła swobodnie ślubować swojemu mężowi w jego ojczystym języku. Zygfryd stanął jednak na wysokości zadania i tak zadbał o teściów, że ci zmiękli, jeśli chodzi o sprawy wiary. Wystarczyło, że przyszły zięć pokazał się w wiosce swoim srebrnym mercedesem i prosząc ich o rękę Basi, ofiarował nowiusieńki niemiecki telewizor.

Dla Basi zaczęła się prawdziwa droga przez mękę. Najpierw poczucie samotności w obcym kraju, potem odkrycie całego mnóstwa nieprzyjemnych niespodzianek. Jak się okazało, była już piątą "żoną" swojego "męża", dla którego kobieta była jedynie przedmiotem zaspokajania erotycznych pożądań. Byli razem dwa lata. Potem, żądny nowych doznań Zygfryd, zostawił Basię i wyruszył na poszukiwanie następnej ofiary. Nie była jednak głupią gęsią, którą można by łatwiutko wystawić do wiatru. Postarała się wcześniej o dziecko, aby tym samym przynajmniej prawnie związać ze sobą Zygfryda. Mimo iż ją zostawił, musiał płacić alimenty i zatroszczyć się o jej utrzymanie. Zygfryd z łatwością znalazł rozwiązanie. Sam wyniósł się ze swojego małego domku w dużym niemieckim mieście i ofiarował go na własność Basi i jej maleńkiej córeczce.

Teraz musiała sobie radzić sama. Dużo się modliła. Dawała zawsze na Mszę św. i znała wszystkich kapłanów w okolicy, włączając ich do modlitwy w jej intencjach. Znała już niemiecki, miała własny dom, musiała jeszcze tylko znaleźć źródło utrzymania. Przypadkowo poznała Sonię i Nataszę, dwie rosyjskie dziewczyny, które przyjechały do Niemiec bez żadnego punktu zaczepienia i szans na znalezienie pracy. Basia zaprosiła je kiedyś do siebie i w trójkę zdecydowały, że muszą sobie wzajemnie pomóc. Jedyne, co miały, to swoje własne ciała. Basi ani przez myśl nie przeszło, że mogłaby się sprzedawać za pieniądze. Dziewczyny jednak zapropo-

nowały "uczciwe" warunki. Ona pozwoli im rozwinąć interes na parterze jej domku, a one zorganizują resztę, czyli mały lokalik z pokazem erotyzującego tańca.

I tak się zaczęły trzy tłuste lata. Mały lokalik przynosił wcale niemałe dochody. Wkrótce dziewczyny przeniosły się do większego. Interes kwitł. Początkowo Basia nie widziała w tym, co robi, nic złego. Ona była szefową firmy, a dziewczyny same robiły, co chciały, z klientami lokalu. W któreś wakacje zaprosiła do siebie rodziców z Polski. Początkowo byli zachwyceni samodzielnością i dobrobytem córki. Basia pokazała im wspaniałe, czyściutkie kościoły i wszędzie była kimś znanym. Czar prysł, gdy ojciec wywęszył źródło powodzenia. " Moja noga tu więcej nie stanie - warknął zdenerwowany. - To największy ból w moim życiu, żeby moja rodzona córka prowadziła dom rozpusty" . Basia zaczęła się tłumaczyć, że to wszystko wcale tak źle nie wygląda, że ona przecież jest uczciwą i wierzącą kobietą, że dzięki lokalowi pomogła młodym dziewczynom z Rosji. Ojciec był nieprzejednany. Mama ciągle płakała i zażywała jakieś leki na uspokojenie. W jednej chwili Basia zobaczyła całe zło, w które dała się wcisnąć. "No, przecież tyle się modliłam i tyle prosiłam Boga o pomoc, myślałam, że to wszystko, co robię, to właśnie dzięki Niemu!" - usprawiedliwiała siebie samą. " Tam, gdzie jest grzech, choćby było dużo gadania o Bogu, nie będzie nic dobrego, stwierdził definitywnie ojciec. Basia dopiero teraz zrozumiała, że zatrzymała w swoim życiu pozory wiary, a wyrzuciła z niego Chrystusa.