"Gdyby nie było kapłanów, którzy wzywają ludzi świeckich do wypełnienia ich zadań w Kościele i świecie, którzy pomagają w formacji świeckich do apostolatu, podtrzymując ich w tym trudnym powołaniu, brakowałoby zasadniczego świadectwa w życiu Kościoła". Jan Paweł II
Dla każdego kapłana sakrament święceń stanowi dar największy,
jest bowiem szczególnym powołaniem do uczestniczenia w tajemnicy
Chrystusa, który daje jedyną i niepowtarzalną możliwość głoszenia
słowa Bożego i działania w Jego imieniu. Najpełniej jest to widoczne
w pełnym pokory i głębokiej wdzięczności sprawowaniu Eucharystii,
która "poszerza ludzkie człowieczeństwo do ostatecznych granic".
Skłania to więc każdego kapłana do składania dziękczynienia Bogu
za dar wybrania i powołania, do oddawania czci za uczestniczenie
w tylu różnych drogach życia, tylu radościach i cierpieniach, tylu
zawodach i nadziejach wielu osób, którym zobowiązany jest ukazywać
zawsze i wszędzie Boga. Dziękczynne Te Deum może więc kapłan wyśpiewywać
w Wielki Czwartek - w dniu upamiętniającym ustanowienie kapłaństwa
i Eucharystii. W naszej diecezji ma taką możliwość także podczas
pielgrzymki kapłanów, która podkreśla wspólnotowy wymiar łączności
biskupa ze swoimi prezbiterami, aby poprzez świętą liturgię pozwolić
działać w sobie Duchowi Świętemu i napełniać się pełnią Bożej mocy.
Tegoroczna pielgrzymka kapłanów do katedry włocławskiej,
mająca miejsce 17 kwietnia, pozostawała w związku z 100. rocznicą
śmierci bp. Aleksandra Bereśniewicza oraz także 100. rocznicą ingresu
bp. Stanisława Zdzitowieckiego. Odbywała się w dwóch turach - pierwsza
o godz. 11.00, druga natomiast o godz. 15.00 Każde ze spotkań rozpoczynało
się konferencjami przygotowanymi przez bp. Romana Andrzejewskiego
i ks. Dariusza Lewandowskiego. Ksiądz Biskup przedstawił szkic do
duchowego portretu księdza włocławskiego. Wspomniał czynniki wpływające
na formację kapłańską - obraz rodzinnego domu, poczucie patriotyzmu,
wydarzenie II Soboru Watykańskiego, pontyfikat Jana Pawła II, związek
z katedrą, Seminarium, Biskupami. Bardzo mocno podkreślał działalność
kapłanów - społeczników, męczenników II wojny światowej, ofiar systemu
stalinowskiego, kapłanów będących wykładowcami Seminarium oraz tworzącymi
środowisko Ateneum Kapłańskiego. Zdaniem bp. R. Andrzejewskiego,
wszystkie te czynniki każą wskazywać na specyficzną duchowość kapłana
włocławskiego.
Referat ks. D. Lewandowskiego dotyczył regotyzacji katedry
włocławskiej przez bp. A. Bereśniewicza, która miała miejsce pod
koniec XIX w. Prelegent akcentował, że w konserwacji najważniejsze
jest chronienie zabytków, a nie szkodzenie im. Nie można bowiem z
historycznego obiektu wyrzucać historii w imię własnych ambicji.
Niestety, w przypadku naszej katedrywielokrotnie ambicja architekta
brała górę nad historią.
Punktem kulminacyjnym każdego ze spotkań była Eucharystia,
której przewodniczył bp Bronisław Dembowski. W celebracjach Mszy
św. uczestniczyło ok. 100 kapłanów oraz alumni Seminarium. Biskup
Włocławski w swojej homilii wskazał na analogię pomiędzy męczeństwem
św. Szczepana a śmiercią Jezusa na krzyżu. Uwypuklił, że prześladowanie
może dokonywać się w dwóch płaszczyznach - dla imienia Jezus i z
powodu własnych grzechów. Na zakończenie wezwał do pokornej modlitwy,
aby posługa kapłańska była zawsze dawaniem świadectwa Chrystusowi,
aby to świadectwo życia kapłańskiego kierowało ludzi ku Bogu, ku
Jezusowi, który obiecuje życie wieczne.
Pomóż w rozwoju naszego portalu