W siedzibie Klubu Inteligencji Katolickiej w Łowiczu, członkowie
i sympatycy już po raz 71. mogli spotkać się na comiesięcznej prelekcji.
Tym razem Jadwiga Kowalik wygłosiła referat na temat: "Błogosławiona
Bolesława Lament, córka Księstwa Łowickiego". Zgromadziła się liczna
grupa słuchaczy zainteresowanych tematem.
Po powitaniu Jadwiga Kowalik powiedziała, że w referacie
swoim uwzględni przede wszystkim związki bł. Bolesławy Lament z Łowiczem
oraz nakreśli sylwetkę i duchowość Matki Bolesławy, wykorzystując
następujące opracowania monograficzne: s. Adrianny Teresy Gronkiewicz
Życie i działalność Bolesławy Marii Lament (Warszawa 1999 r.), s.
Jadwigi Stabińskiej OSB Szukać i zbawiać. Posłannictwo Bolesławy
Lament (Warszawa 1991 r.), Bolesławy Marii Lament Bym Cię kochała
coraz goręcej. Myśli wybrane do druku przygotowała s. Joanna Mieczysława
Babińska MSF (Warszawa 1997 r.), Święci słuchają naszych próśb -
świadectwa o łaskach otrzymanych za przyczyną błogosławionej Bolesławy
Lament (Zgromadzenie Sióstr Misjonarek Świętej Rodziny, Warszawa
2000 r.).
Następnie słuchacze zapoznani zostali z kilkoma ważniejszymi
datami z życia bł. B. Lament. Bolesława Lament urodziła się w Łowiczu
z Marcina i Łucji z Cyganowskich Lament dnia 3 lipca 1862 r. Chrzest
św. przyjęła 17 lipca 1862 r. w kościele parafialnym pw. Świętego
Ducha. W roku 1905 założyła Zgromadzenie Sióstr Misjonarek w Mohylewie
nad Dnieprem. W 1921 r. opuściła Petersburg przenosząc się do Polski.
Przez 30 lat ofiarnie spełniała obowiązek przełożonej generalnej
Zgromadzenia. W roku 1935 przyjechała z Ratowa do Białegostoku, gdzie
pozostała do śmierci, organizując liczne Domy Zakonne związane z
różnorodną działalnością Zgromadzenia. Umarła w Białymstoku 29 stycznia
1946 r. Pochowana została w podziemiach kościoła św. Antoniego w
Ratowie. W 1991 r. Ojciec Święty Jan Paweł II dokonał beatyfikacji
Matki Bolesławy. Wspomnienie liturgiczne bł. B. Lament obchodzimy
29 stycznia, a sanktuarium błogosławionej znajduje się w Białymstoku.
Z kolei Jadwiga Kowalik przedstawiła bardziej szczegółowo
drogę życia Bolesławy Lament. Opisując warunki życia w Łowiczu końca
XIX w. wspomniała, że Bolesława zdobyła wykształcenie pedagogiczne,
a następnie po wyjeździe do Warszawy, w 18. roku życia, także krawieckie.
W latach 1884-91 przebywała w Warszawie w Zgromadzeniu Sióstr Rodziny
Maryi, gdzie w 1886 r. złożyła śluby czasowe. Mimo że ceniła życie
zakonne, nie zdecydowała się jednak na złożenie ślubów wieczystych.
Za radą spowiednika opuściła Zgromadzenie Rodziny Maryi z zamiarem
wstąpienia do zakonu klauzurowego. Po podjęciu tej decyzji powróciła
do Łowicza, gdzie odprawiła rekolekcje prowadzone przez ks. Zygmunta
Mścichowskiego. Usłyszała wówczas od rekolekcjonisty polecenie zaniechania
zamiaru wstąpienia do klasztoru klauzurowego i prośbę o podjęcie
pracy z dziećmi i młodzieżą narażoną na utratę wiary i katolickiego
ducha. Decyzję spowiednika Bolesława potraktowała jako wolę Bożą,
której zawsze pragnęła być posłuszna. Wyjechała więc do Warszawy,
gdzie na Pradze, słynącej z ubóstwa materialnego i moralnego, objęła
prowadzenie społecznego domu noclegowego. W 1902 r. podjęła decyzję
wyjazdu na Białoruś, a w 1903 r. opuściła Warszawę, udając się do
Mohylewa nad Dnieprem, by zająć się zorganizowaniem i prowadzeniem
placówki wychowawczej dla młodzieży polskiej, zagrożonej utratą wiary
i wynarodowieniem. Podczas pobytu w Mohylewie skrystalizowało się
powołanie życiowe Bolesławy - założenia nowego Zgromadzenia. Tak
więc początki Zgromadzenia Misjonarek Świętej Rodziny przypadają
na lata 1905-1907 w Mohylewie. Zaczynają powstawać nowe placówki,
a Matka Bolesława przenosi się do Petersburga, w którym pracuje w
latach 1907-1921. Prowadzi tam działalność wychowawczo-oświatową,
religijną, kulturalno-patriotyczną oraz dobroczynną. Po odzyskaniu
przez Polskę niepodległości w 1921 r. powraca do kraju. Do roku 1935
pełni funkcję Przełożonej Generalnej nowo powstałego Zgromadzenia.
W myśl ideałów bł. Bolesławy Lament, Zgromadzenie Sióstr Misjonarek
pragnie żyć jak Jezus, Maryja, Józef i nieść tą nazaretańską atmosferę
całemu światu. Szczególną troską zgromadzenia jest przyczynianie
się modlitwą, ofiarą i pracą do zjednoczenia chrześcijan. Obecnie
Zgromadzenie wypełnia swą misję w różnych krajach: Polsce, Ukrainie,
Białorusi, Rosji, Kenii, Zambii, USA i Włoszech. W pamięci sióstr
Bolesława Lament pozostała jako wzór żywej wiary, rozmodlenia, posłuszeństwa
wobec woli Bożej i troski o zbawienie dusz ludzkich.
Powstało wiele pięknych wierszy o Błogosławionej. Prowadząca
wykład na zakończenie swojego wystąpienia odczytała kilka z nich.
Po wysłuchaniu ciekawej prelekcji zebrani mogli zapoznać się z bogatą
literaturą a także podzielić się swoimi uwagami.
Pomóż w rozwoju naszego portalu