Mimo upływu lat harcerstwo cieszy się nadal sporą popularnością. W ostatnim czasie nawet przeżywa pewien renesans.

Bez wątpienia skauting jest sposobem na życie. Jego idea i jej zasadnicze metody pozostają bez zmian, gdyż psychika ludzka, problemy duchowe człowieka i misja chrześcijańska, z którą od początku ruch jest związany, są wciąż takie same. Inne są tylko sytuacje i trudności, na jakie człowiek napotyka. O sile harcerstwa świadczy również i to, że z niego się nie wyrasta. Harcerzem można być przez całe życie, bo przecież myślą przewodnią ruchu stworzonego przez Roberta Baden-Powella jest służba Bogu, ojczyźnie i bliźnim. To nic innego jak praktyczna realizacja chrześcijańskiej koncepcji rozwoju człowieka. Do religijności twórca skautingu przywiązuje wielką wagę, podkreśla to w następujących słowach: "Religia jest fundamentalnym czynnikiem skautingu. Jeśli skauting miałby istnieć bez Boga, lepiej, żeby go wcale nie było... Skaut jest przede wszystkim człowiekiem wierzącym (...)".

Bez harcerstwa nie wyobraża sobie życia ks. kan. Władysław Golis, związany z ideałami skautingu od 60 lat. W jego ślady podąża ks. Grzegorz Nalepa, prowadzący I Sosnowiecką Drużynę Harcerską ZHR. " Zarówno przyrzeczenie, jak i prawo harcerskie oparte jest na wartościach ewangelicznych, wobec tego życie według wspomnianych ideałów jest świadczeniem o Bogu. Ta świadomość w dużym stopniu formowała moje powołanie do kapłaństwa, czyli do służby Ewangelii Chrystusowej. Ale nie tylko moje powołanie czerpało ze skarbca wartości, jakim jest ruch skautowski. Harcerzami byli przecież ks. Franciszek Blachnicki, twórca Ruchu Światło-Życie czy Prymas Tysiąclecia kard. Stefan Wyszyński, by wspomnieć tylko tych dwóch wielkich Polaków" - podkreśla ks. Golis.

Metody wychowania skautowego oparte są na dwóch fundamentalnych zasadach, które realizuje się w oparciu o prawo harcerskie. Po pierwsze należy tak zainteresować młodzież, by skupiła się na własnych pragnieniach i pomysłach. Po drugie należy stworzyć takie warunki, w których młodzi ludzie sami wychowywaliby się, bez zbędnego pouczania ze strony instruktora. Na tych zasadach oparte są konkretne formy metody skautowej, a mianowicie - zastęp, współżycie z przyrodą, gra, obóz, stopnie i sprawności. Gry i zabawy oraz zdobywanie stopni i sprawności dostosowane są oczywiście do odpowiednich etapów życia. Dla przykładu - obcowanie z przyrodą uczy zaradności życiowej. Obozy skautowe rozwijają uzdolnienia, kształtują postawy moralne, umożliwiają poznanie podopiecznych. Zdobywanie stopni i sprawności pobudza do wysiłku, wzmacnia poczucie własnej wartości, wreszcie motywuje do samodoskonalenia się, uczy odpowiedzialności i porządku.

Nie da się jednak ideałów harcerskich realizować samotnie. I tu wyrasta kolejna wspaniała cecha skautingu - solidarność, potrzeba bycia i działania z bliźnimi. Dlatego tworzone są zastępy, drużyny i hufce. Tak też jest w przypadku drużyn ZHR z naszej diecezji. Działają w trzech środowiskach: Sosnowcu, Czeladzi i Sławkowie. "Obecnie wchodzimy w skład Hufca Górnośląskiego. Ale są czynione starania, by powstał Hufiec Zagłębiowski. Do jego utworzenia potrzebne jest minimum 5 drużyn. Tylu na razie nie ma, więc wstępnie złożyliśmy prośbę do Hufca Górnośląskiego o powołanie Zagłębiowskiego Związku Drużyn, co na pewno usprawniłoby pracę organizacyjną. Zwracamy się także z apelem do wszystkich instruktorów harcerstwa o pomoc w odbudowaniu struktur. Doświadczenie i umiejętności starszych harcerzy są nam bardzo potrzebne, dlatego cieszymy się z każdego odnalezionego instruktora" - powiedział Niedzieli ks. Grzegorz Nalepa.

Zbliżają się wakacje. Harcerze i harcerki (bo jest także żeńska drużyna) z Sosnowca wyjadą na obóz w okolice Opola. Tam poznają nowych znajomych, zdobędą nowe stopnie i sprawności, a nade wszystko lepiej poznają siebie i swoje możliwości. A wszystko to w oparciu o Ewangelię i prawo harcerskie.