Reklama

U Matki Pięknej Miłości

Niedziela warszawska 21/2002

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Choć w kościele Matki Bożej Pięknej Miłości w Tarchominie - Porajach akustyka jest lepsza niż w niejednej sali koncertowej, a z orkiestrą i chórem był tu sam mistrz Penderecki, to jednak największą radością dla ks. prał. Tadeusza Olaczka, budowniczego świątyni i miejscowego proboszcza jest to, że tak wielu parafian regularnie przystępuje do spowiedzi św. Cieszy się on też, że udało się doprowadzić do ołtarza kilkadziesiąt par żyjących wcześniej w związkach niesakramentalnych.

Zaczęło się za Prymasa Tysiąclecia

Dzieje drugiej parafii w Tarchominie sięgają czerwca 1980 r., kiedy to kard. Stefan Wyszyński zlecił ks. Marianowi Paziowi pracę duszpasterską i wybudowanie kościoła na liczącym wówczas dwa tysiące mieszkańców osiedlu Tarchomin. Miejsce wspólnej modlitwy i sprawowania Najświętszej Ofiary było początkowo przy krzyżu przydrożnym przy ul. Świderskiej. Następnym miejscem kultu był plac przed pawilonem handlowym, przy którym ustawiono prowizoryczny ołtarz. We wrześniu 1981 r. w domu przy Śreniawitów 5, ks. Marian Paź zorganizował katechizację dla młodzieży. Nieustannie też ponawiana była prośba do władz o zezwolenie na budowę nowego kościoła. Pod gołym niebem tłumy wiernych gościły tu 16 grudnia 1981 r. Matkę Bożą peregrynującą w łaskami słynącym Obrazie Nawiedzenia. W styczniu 1982 r. komisarz stanu wojennego wskazał miejsce na nowy kościół. Szybko zmontowano tymczasową drewnianą kaplicę przeniesioną z Anina. W czerwcu 1982 r. w parafii rozpoczął posługę duszpasterską jako wikariusz ks. Kazimierz Jacek Bazarnik. 15 sierpnia 1982 r. kard. J. Glemp specjalnym dekretem ustanowił ośrodek duszpasterski, nadając mu tytuł Najświętszej Maryi Panny Matki Pięknej Miłości i ustalając granice wydzielone z parafii św. Jakuba. 1 września 1982 r. odprawiona została pierwsza Msza św. w odrestaurowanym kościele. W 1987 r. ks. Paź na własną prośbę odszedł z Tarchomina. Jego następcą został współpracujący z nim ks. Bazarnik, który po erekcji parafii w marcu 1988 r. został jej pierwszym proboszczem. Funkcję tę pełnił przez ponad cztery lata.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Reklama

Przełamywać lody

W 1992 r. proboszczem został ks. prał. Tadeusz Olaczek, który wcześniej był sześć lat proboszczem i budowniczym kościoła w parafii Matki Bożej Wspomożenia Wiernych w Kutnie - Dybowie. Gdy przyszedł do Tarchomina, pod kościół założone były jedynie fundamenty, a pół plebanii było zbudowane w stanie surowym. Nie mógł jednak rozpocząć budowy, gdyż najpierw trzeba było zmienić plany architektoniczne świątyni. Pierwotny projekt Jana Fiszera, choć ciekawy architektonicznie, okazał się niemożliwy do realizacji. Przyjęto, że świątynia musi być skromniejsza, bardziej funkcjonalna, aby była jak najlepszym miejscem do religijnego przeżycia i skupienia. Chodziło też o koszty, co nie było bez znaczenia dla będących na dorobku wielu miejscowych parafian. Nowy projekt zaproponował znany Księdzu Proboszczowi architekt Józef Żołądkiewicz, który wcześniej zaprojektował mu kościół w Kutnie - Dybowie. - W pierwszym roku podczas kolędy sam przeszedłem całą parafię. Chciałem szybko poznać wiernych, a nie dopiero po trzech latach. Zależało mi też na tym, aby i wierni również mnie poznali i wiedzieli, jakiego dostali proboszcza. Do każdego mieszkańca, bez względu na to, czy jest wierzący czy niewierzący, napisałem list z zapewnieniem o modlitwie. Podczas kolędy poszedłem do każdego kto tylko otworzył mieszkanie. Starałem się przełamywać lody - wspomina dziś po latach ks. Olaczek.

W czerwcu 1993 r. rozpoczęła się budowa. 5 grudnia 1995 r. można już było wprowadzić się do nowej świątyni. W cztery dni później bp Kazimierz Romaniuk pobłogosławił tabernakulum, krzyż i ołtarz oraz mury kościoła. Konsekrował też trzy dzwony. Budowę wspomagały finansowo parafie - Matki Bożej Anielskiej z Radości oraz Chrystusa Króla z Targówka. Dużą życzliwość wykazywała gmina Warszawa Białołęka, która do największego na jej terenie kościoła doprowadziła chodnik i ufundowała jeden z witraży, dedykowany Patronce świątyni Matce Pięknej Miłości i przedstawiający herb Białołęki.

Reklama

Dawać nadzieję

Dziś parafia liczy 16 tys. wiernych; większość z nich to ludzie młodzi i w średnim wieku. Gdy w 1980 r. rozpoczynała się budowa osiedla Tarchomin, sprowadzały się tu młode małżeństwa z małymi dziećmi. Dziś ich dzieci zakładają już własne rodziny. - Jest bardzo budujące, jak bardzo dużo ludzi, także młodych, przystępuje u nas do spowiedzi. Ci co przychodzą, są systematyczni, mają świadomość swego uczestnictwa we Mszy św., pięknie się modlą - mówi Ksiądz Proboszcz. W ostatnią Wielką Sobotę spowiadaliśmy wiernych cały dzień od godz. 7.00 do liturgii wieczornej, a nawet po niej. W duszpasterstwie kładziemy nieustannie nacisk na Eucharystię, na spowiedź, na Mszę św. - mówi Ksiądz Proboszcz.

Chętnie nawiązuje do swoich wizyt duszpasterskich po kolędzie. - Zawsze powiadamiamy mieszkańców bloków przez ministrantów, kiedy przyjedziemy, podając w przybliżeniu godzinę. W parafii są bloki, w których księdza przyjmuje nawet 100% mieszkańców.

Z wizytami po kolędzie wiąże się kontakt z małżeństwami niesakramentalnymi. Ksiądz Proboszcz nie omija ich mieszkań. - Trzeba im dawać nadzieję; póki żyjecie macie szansę - mówię przy tej okazji. Przy każdej okazji dajemy ogłoszenia o rekolekcjach dla nich i często pada z ich strony pytanie: "A czy będziemy mogli się wyspowiadać?" . Jest więc wśród nich tęsknota za Bogiem. Co roku po wizycie duszpasterskiej 4-5 par udaje mi się przekonać. W ciągu dziesięciu lat mojego tu pobytu kilkadziesiąt małżeństw niesakramentalnych udało mi się doprowadzić do ołtarza. Najczęściej są to małżeństwa w starszym wieku - mówi ks. Olaczek.

Jedną z ostatnich inicjatyw Księdza Proboszcza jest budowa groty Matki Bożej z Lourdes. - Będziemy tu organizowali nabożeństwa różańcowe z lampionami. Chcemy też umieścić Drogę Krzyżową. Już teraz wielkopiątkowa Droga Krzyżowa organizowana ulicami osiedla cieszy się bardzo dużą frekwencją wiernych.

W kościele w specjalnej kaplicy jest czczona Matka Boża Pięknej Miłości. Jej obraz znajdował się poprzednio w ołtarzu głównym kościółka drewnianego. Na terenie parafii szanowany jest bardzo krzyż przy Świderskiej, przy którym - gdy nie było jeszcze kościoła - odprawiane były nabożeństwa.

W parafii działa Żywy Różaniec (pięć róż), Rodziny Nazaretańskie, grupa oazowa, biblijna, AA oraz Caritas. Wszystkimi ruchami opiekują się księża. Na wysokim poziomie artystycznym są schole. Schola młodzieżowa zdobyła pierwsze miejsce na ogólnopolskim festiwalu piosenki misyjnej, a także na przeglądzie piosenki religijnej w Legionowie. Są w parafii ministranci i lektorzy.

Stałą troską duszpasterze parafii otaczają chorych. W każdą pierwszą sobotę miesiąca kapłani udają się do ponad dwudziestu z nich.

W parafii istnieje problem sekt, głównie ze strony świadków Jehowy.

Radością parafii są zawsze powołania kapłańskie. Z parafii pochodzi ks. Krzysztof Filipowicz, a w tym roku będzie święcony dk. Mariusz Czyżewski. W seminarium duchownym mamy też jednego kleryka.

Parafianie lubią pielgrzymować. Wkrótce młodzi pojadą do Lednicy, wcześniej byli w Rzymie na Światowym Dniu Młodzieży. Starsi wyjeżdżali do Wilna, Lichenia i Częstochowy.

Przed kościołem ministranci sprzedają prasę katolicką. Jest Niedziela, Powściągliwość i praca, Miejsca święte, prasa misyjna.

Latem parafię odwiedza wielu działkowiczów i gości. Warto więc dodać, że w niedzielę i święta jest sześć Mszy św. Odprawiane są one o godz. 7.00, 9.00, 10.15, 11.30, 13.00 i 18.00. W dni powszednie są Msze św. koncelebrowane o godz. 7.00 i 18.00.

Marzenia Księdza Prałata

- Moim największym marzeniem jest zwiększenie liczby księży w parafii - mówi ks. prał. Olaczek. Wtedy moglibyśmy rozpocząć tygodniową adorację w kaplicy Matki Bożej Pięknej Miłości. Chcemy też przenieść dzieci przygotowujące się do I Komunii św. z kościoła do kaplicy w domu katechetycznym. Tam powinna być Msza św. dla dzieci przygotowujących się do I Komunii św., a także dzieci jeszcze młodszych. Ale żeby odprawiać Msze św. w kaplicy musimy brać pod uwagę również rodziców. Kapłan musi być nie tylko przy ołtarzu, ale także w konfesjonale.

Chcemy wybudować wspomnianą grotę Matki Bożej. Ale najbardziej zależy mi na ożywieniu parafii od strony duchowej. A może w nie najdłuższym czasie bp Kazimierz Romaniuk przychyli się do naszej prośby i ogłosi naszą świątynię sanktuarium Matki Bożej Pięknej Miłości? Na pewno zasługuje na to - mówi Ksiądz Proboszcz.

Tak się złożyło, że wszyscy dotychczasowi kapłani odpowiedzialni za duszpasterstwo w Tarchominie - Porajach to koledzy kursowi sługi Bożego ks. Jerzego Popiełuszki. Z pewnością Kapłan Męczennik będzie wspomagał także i tę warszawską parafię, za którą odpowiedzialny przed Bogiem jest jego kolega kursowy.

2002-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

R. Czarnecki: Najbardziej ideologiczna kadencja europarlamentu od czasu wstąpienia Polski do UE

2024-04-24 09:01

[ TEMATY ]

polityka

Unia Europejska

parlament europejski

Łukasz Brodzik

Ryszard Czarnecki

Artur Stelmasiak

Ryszard Henryk Czarnecki

Ryszard Henryk Czarnecki

Zbliżają się wybory do europarlamentu. Nie ulega wątpliwości, że ostatnia kadencja była nadzwyczajna ze względu nie tylko na pandemię i wojnę na Ukrainie, ale także wielość spraw ideologicznych forsowanych przez Komisję Europejską.

Czym zajmowali się europosłowie przez ostatnie 5 lat? Czy nastąpią zmiany po wyborach? Czy prawicowe ugrupowania powiększą swój stan posiadania? I czy przyszły parlament wycofa się z tak krytykowanego Zielonego Ładu, czy paktu migracyjnego? O tym z Ryszardem Czarneckim, europosłem Prawa i Sprawiedliwości rozmawia Łukasz Brodzik.

CZYTAJ DALEJ

Marcin Zieliński: Znam Kościół, który żyje

2024-04-24 07:11

[ TEMATY ]

książka

Marcin Zieliński

Materiał promocyjny

Marcin Zieliński to jeden z liderów grup charyzmatycznych w Polsce. Jego spotkania modlitewne gromadzą dziesiątki tysięcy osób. W rozmowie z Renatą Czerwicką Zieliński dzieli się wizją żywego Kościoła, w którym ważną rolę odgrywają świeccy. Opowiada o młodych ludziach, którzy są gotyowi do działania.

Renata Czerwicka: Dlaczego tak mocno skupiłeś się na modlitwie o uzdrowienie? Nie ma ważniejszych tematów w Kościele?

Marcin Zieliński: Jeśli mam głosić Pana Jezusa, który, jak czytam w Piśmie Świętym, jest taki sam wczoraj i dzisiaj, i zawsze, to muszę Go naśladować. Bo pojawia się pytanie, czemu ludzie szli za Jezusem. I jest prosta odpowiedź w Ewangelii, dwuskładnikowa, że szli za Nim, żeby, po pierwsze, słuchać słowa, bo mówił tak, że dotykało to ludzkich serc i przemieniało ich życie. Mówił tak, że rzeczy się działy, i jestem pewien, że ludzie wracali zupełnie odmienieni nauczaniem Jezusa. A po drugie, chodzili za Nim, żeby znaleźć uzdrowienie z chorób. Więc kiedy myślę dzisiaj o głoszeniu Ewangelii, te dwa czynniki muszą iść w parze.

Wielu ewangelizatorów w ogóle się tym nie zajmuje.

To prawda.

A Zieliński się uparł.

Uparł się, bo przeczytał Ewangelię i w nią wierzy. I uważa, że gdyby się na tym nie skupiał, to by nie był posłuszny Ewangelii. Jezus powiedział, że nie tylko On będzie działał cuda, ale że większe znaki będą czynić ci, którzy pójdą za Nim. Powiedział: „Idźcie i głoście Ewangelię”. I nigdy na tym nie skończył. Wielu kaznodziejów na tym kończy, na „głoście, nauczajcie”, ale Jezus zawsze, kiedy posyłał, mówił: „Róbcie to z mocą”. I w każdej z tych obietnic dodawał: „Uzdrawiajcie chorych, wskrzeszajcie umarłych, oczyszczajcie trędowatych” (por. Mt 10, 7–8). Zawsze to mówił.

Przecież inni czytali tę samą Ewangelię, skąd taka różnica w punktach skupienia?

To trzeba innych spytać. Ja jestem bardzo prosty. Mnie nie trzeba było jakiejś wielkiej teologii. Kiedy miałem piętnaście lat i po swoim nawróceniu przeczytałem Ewangelię, od razu stwierdziłem, że skoro Jezus tak powiedział, to trzeba za tym iść. Wiedziałem, że należy to robić, bo przecież przeczytałem o tym w Biblii. No i robiłem. Zacząłem się modlić za chorych, bez efektu na początku, ale po paru latach, po którejś swojej tysięcznej modlitwie nad kimś, kiedy położyłem na kogoś ręce, bo Pan Jezus mówi, żebyśmy kładli ręce na chorych w Jego imię, a oni odzyskają zdrowie, zobaczyłem, jak Pan Bóg uzdrowił w szkole panią woźną z jej problemów z kręgosłupem.

Wiem, że wiele razy o tym mówiłeś, ale opowiedz, jak to było, kiedy pierwszy raz po tylu latach w końcu zobaczyłeś owoce swojego działania.

To było frustrujące chodzić po ulicach i zaczepiać ludzi, zwłaszcza gdy się jest nieśmiałym chłopakiem, bo taki byłem. Wystąpienia publiczne to była najbardziej znienawidzona rzecz w moim życiu. Nie występowałem w szkole, nawet w teatrzykach, mimo że wszyscy występowali. Po tamtym spotkaniu z Panem Jezusem, tym pierwszym prawdziwym, miałem pragnienie, aby wszyscy tego doświadczyli. I otrzymałem odwagę, która nie była moją własną. Przeczytałem w Ewangelii o tym, że mamy głosić i uzdrawiać, więc zacząłem modlić się za chorych wszędzie, gdzie akurat byłem. To nie było tak, że ktoś mnie dokądś zapraszał, bo niby dokąd miał mnie ktoś zaprosić.

Na początku pewnie nikt nie wiedział, że jakiś chłopak chodzi po mieście i modli się za chorych…

Do tego dzieciak. Chodziłem więc po szpitalach i modliłem się, czasami na zakupach, kiedy widziałem, że ktoś kuleje, zaczepiałem go i mówiłem, że wierzę, że Pan Jezus może go uzdrowić, i pytałem, czy mogę się za niego pomodlić. Wiele osób mówiło mi, że to było niesamowite, iż mając te naście lat, robiłem to przez cztery czy nawet pięć lat bez efektu i mimo wszystko nie odpuszczałem. Też mi się dziś wydaje, że to jest dość niezwykłe, ale dla mnie to dowód, że to nie mogło wychodzić tylko ode mnie. Gdyby było ode mnie, dawno bym to zostawił.

FRAGMENT KSIĄŻKI "Znam Kościół, który żyje". CAŁOŚĆ DO KUPIENIA W NASZEJ KSIĘGARNI!

CZYTAJ DALEJ

XV Jubileuszowy Konkurs Artystyczny im. Włodzimierza Pietrzaka rozstrzygnięty

2024-04-24 13:04

[ TEMATY ]

konkurs

konkurs plastyczny

konkurs literacki

konkurs fotograficzny

Szymon Ratajczyk/ mat. prasowy

XV Jubileuszowy Konkurs Artystyczny im. Włodzimierza Pietrzaka rozstrzygnięty. Laura Królak z I Liceum Ogólnokształcącego w Kaliszu z nagrodą Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, Andrzeja Dudy.

Do historii przeszedł już XV Jubileuszowy Międzynarodowy Konkurs Artystyczny im. Włodzimierza Pietrzaka pt. Całej ziemi jednym objąć nie można uściskiem. Liczba uczestników pokazuje, że konkurs wciąż się cieszy dużym zainteresowaniem. Przez XV lat w konkursie wzięło udział 15 tysięcy 739 uczestników z Polski, Australii, Austrii, Belgii, Białorusi, Chin, Czech, Hiszpanii, Holandii, Grecji, Kazachstanu, Libanu, Litwy, Mołdawii, Niemiec, Norwegii, RPA, Stanów Zjednoczonych, Ukrainy, Wielkiej Brytanii i Włoch. Honorowy Patronat nad konkursem objął Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej, Andrzej Duda. Organizowany przez Fundację Pro Arte Christiana konkurs skierowany jest do dzieci i młodzieży od 3 do 20 lat i podzielony na trzy edycje artystyczne: plastyka, fotografia i recytacja wierszy Włodzimierza Pietrzaka. Konkurs w tym roku zgromadził 673 uczestników z Polski, Belgii, Hiszpanii, Holandii, Litwy, Mołdawii, Ukrainy i Stanów Zjednoczonych.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję