Wyniesiony na ołtarze 4 października 1986 r. przez Jana Pawła
II bł. Antoni Chevrier (1826-79), jest mało w Polsce znany. Jest
to kapłan francuski, założyciel wspólnoty kapłańskiej, znanej pod
nazwą Instytut Prado, który w 1995 r. liczył 1231 kapłanów z 44 krajów
oraz ponad 30 osób świeckich.
Nieliczne wzmianki o życiu i dziele bł. Antoniego znajdują
się m.in. w książkach: Proboszcz niezwykłej parafii autorstwa ks.
J. Pałygi i Fascynacje duszpasterskie ks. M. Paciuszkiewicza SJ oraz
na łamach Niedzieli (4 maja 1997 r.). Obecnie staraniem wydawnictwa "
Polihymnia" ukazało się polskie tłumaczenie książki bp. Alfreda Ancela
Świadek Jezusa. Prado - duchowość apostolska błogosławionego ks.
Chevriera. Książka otrzymała staranne przygotowanie naukowe dzięki
współpracy ks. prof. Marka Chmielewskiego z Instytutu Duchowości
Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Dowiadujemy się z niej wiele
o czasach, w których rodziła się idea "ubogich księży" jako formy "
bycia uczniem Jezusa", naśladowania Go w tajemnicy żłóbka, Kalwarii
i tabernakulum, życia we wspólnocie, by z niej czerpać siły do apostolatu
i na drodze do świętości. Ponieważ działo się to w czasach rodzącego
się nowoczesnego kapitalizmu, łatwo dostrzec polskie analogie przełomu
XX i XXI w. Zwraca zresztą na nie uwagę w słowie wstępnym abp Józef
Życiński, wyrażając nadzieję, że książka bp. Ancela o bł. Antonim "
będzie wprowadzeniem w ten styl ewangelicznej prostoty, którego poszukuje
współcześnie tak wiele osób, wyrażających sprzeciw wobec cywilizacji
celebrującej ´nieznośną lekkość bytu´".
Z kolei ks. Edward Brzostowski, orędownik i popularyzator
Instytutu Prado w Polsce, żyjący od 1962 r. w Japonii, zauważa pokrewieństwo
duchowe między bł. Antonim i polskim kapłanem - ks. Janem Zieją.
Oprócz podstawowych informacji o życiu bł. Antoniego czytelnik znajdzie
w tej książce zarys duchowości. Wielka to pomoc dla tych wszystkich,
dla których czytelność świadectwa ewangelicznego stanowi przedmiot
osobistej troski. Nawet jeśli nie poprowadzi go ona do wspólnoty
założonej przez bł. Antoniego, to z pewnością może stanowić gwiazdę
przewodnią realizacji swego powołania. Dotyczy to nie tylko duchownych,
ale także świeckich, dla których ideały ubogiego apostolatu mogą
ukształtować formę obecności w Kościele, dostosowaną do potrzeb parafii
czy diecezji.
Duchowość Instytutu Prado traktuje ubóstwo, gotowość
znoszenia cierpień, pogardy i odrzucenia nie jako cel, ale jako środek
opcji na rzecz ubogich. Ich zawsze Kościół będzie miał wśród siebie.
Komu wydaje się inaczej, ten nie doczytał do końca Ewangelii. Dlatego,
zdaniem bł. Antoniego, trzeba nam się rozsmakować w pracy dla ubogich. "
Jak dobrze jest pracować na biednych" - mówił założyciel Instytutu
Prado, który podczas audiencji u Piusa IX wyjednał specjalne błogosławieństwo
dla biednych, zarówno tych, do których synowie i córki bł. Antoniego
zostali posłani, jak i dla samych ubogich członków Prado. Czyż może
więc dziwić nas, Polaków, powtórzenie przez francuskiego kapłana
z XIX w. hasła, które wiążemy z bł. Bratem Albertem: "Bądźcie dobrzy
jak chleb"? Bł. Antoni umieścił je w centralnej dla Instytutu kaplicy
w Saint-Fons, tuż nad zachowanym symbolem żłóbka.
Nie ulega wątpliwości, że przyjęcie radykalizmu ewangelicznego
według formuły Instytutu Prado oznacza dla wielu tzw. współczesnych
katolików szaleństwo. Jest to jednak szaleństwo dla Chrystusa. "Niech
świat myśli, co chce, mało mnie to obchodzi; niech patrzy na mnie,
jak na szaleńca, mało mnie to obchodzi; należę do Jezusa Chrystusa.
Naśladuję Go. Idę Jego śladami" - wyznawał bł. Antoni, pozostawiając
tę regułę swoim uczniom. Ten sam ideał znajdujemy w pismach św. Benedykta,
św. Franciszka, Szymona Salos (zm. 550 r.), Andrzeja z Konstantynopola (zm. 956 r.) czy Izydora z Rostowa (zm. 1474 r.). Jest on więc wspólny
chrześcijaństwu zachodniemu i wschodniemu i dlatego tak ważny w perspektywie
ekumenicznego zbliżenia.
Ważnym rysem duchowości Instytutu Prado jest jego maryjność.
Na długo przed Soborem Watykańskim II bł. Antoni Chevrier wskazywał
na chrystocentryczne nastawienie kultu maryjnego. "Poprzez Maryję
ks. Chevrier zostaje wprowadzony w poznanie Jezusa Chrystusa, dzięki
tajemnicom Różańca". Ponadto ulubionym jego wezwaniem maryjnym było "
Maryjo, Matko Bolesna", bowiem widział Maryję w związku z cierpieniem
Jej Syna.
Na nadchodzące czasy warto poznać duchowość Instytutu
Prado, by w wymiarze indywidualnym i ogólnokościelnym móc przezwyciężyć
liberalną "nieznośną lekkość bytu".
Bp Alfred Ancel, "Świadek Jezusa. Prado - duchowość apostolska błogosławionego ks. Chevriera". Tł. A. Cieszkowska. Wydawnictwo " Polihymnia", Al. Róż 17, 20-809 Lublin, tel. (0-81) 746-97-17, Lublin 2000.
Pomóż w rozwoju naszego portalu