1."Panie, do kogóż pójdziemy? Ty masz słowa życia wiecznego"! (
J 6, 68).
Najdroższa Młodzieży Ukrainy, apostoł Piotr skierował
te słowa do Jezusa, który przedstawił się tłumom jako chleb, który
z nieba zstąpił, aby ludziom dać życie wieczne (por. J 6, 58). Dzisiaj
z radością powtarzam te słowa pośród Was, co więcej, powtarzam je
w Waszym imieniu i wraz z Wami.
Dzisiaj Chrystus Wam stawia pytanie, które wówczas postawił
Apostołom: "Czyż i wy chcecie odejść?". A Wy, młodzi ludzie Ukrainy,
co odpowiecie? Jestem pewien, że wraz ze mną również Wy powtórzycie
te słowa Piotra: "Panie, do kogóż pójdziemy? Ty masz słowa życia
wiecznego".
Kiedy widzę Was tak licznych i rozentuzjazmowanych, powracam
myślą do Światowego Dnia Młodzieży, który odbył się w Rzymie w sierpniu
ub. r., a w którym uczestniczyło także wielu z Was. Tam wezwałem
młodych całego świata do otwarcia wielkiego "laboratorium wiary",
w którym można by badać i zgłębiać motywy naśladowania Chrystusa
Zbawiciela. Dzisiaj doświadczamy szczególnego momentu tego "laboratorium
wiary", tutaj, na Waszej ziemi, dokąd przed ponad tysiącem lat dotarło
głoszenie Ewangelii. Ponownie na początku trzeciego tysiąclecia Chrystus
powtarza Wam: "Za kogo Mnie uważacie?" (Mt 16, 15). Najdrożsi, Papież
przybył do Was, aby zachęcić do odpowiedzi: "Ty jesteś Mesjasz, Syn
Boga żywego" (Mt 16, 16); "Ty masz słowa życia wiecznego" (J 6, 68)
.
2.Tak, Najdrożsi Młodzi, Chrystus ma "słowa życia
wiecznego". Jego słowa trwają wiecznie, a nade wszystko otwierają
nam bramy życia wiecznego. Kiedy Bóg mówi, Jego słowa dają życie,
powołują do istnienia, ukazują drogę, odradzają rozczarowane i zabłąkane
serca i wlewają w nie nową nadzieję.Kiedy czytamy Biblię, od pierwszych
jej stron odkrywamy, że mówi do nas Bóg. Mówi, dając stworzeniu życie.
Niebo, ziemia, światło, wody, żywe istoty, mężczyzna i kobieta -
wszystko istnieje dzięki Jego słowu. Jego słowo nadaje sens wszystkim
rzeczom, wydobywając je z chaosu. Dlatego przyroda jest olbrzymią
księgą, w której ze zdumieniem możemy znajdywać coraz to nowe ślady
Boskiego piękna!
Jeszcze bardziej aniżeli w stworzeniu Bóg przemawia w
historii ludzkości. Raz po raz ukazuje swoją obecność w losach świata,
rozpoczynając dialog z ludźmi stworzonymi na swój obraz, chcąc z
każdym tworzyć komunię życia i miłości. historia staje się w ten
sposób drogą wzajemnego poznania między Stwórcą a istotą ludzką,
dialogiem, którego ostatecznym celem jest wyprowadzenie nas z niewoli
grzechu do wolności i miłości.
3.Drodzy Młodzi, przeżywana w ten sposób historia
staje się drogą do wolności. Czy chcecie podążać tą drogą? Czy chcecie
również Wy uczestniczyć w tej przygodzie? Przyszłość Ukrainy i Kościoła
w tym kraju zależy także od tej właśnie odpowiedzi. Na tej drodze
nie jesteście sami. Należycie do wielkiego ludu wierzących, który
odwołuje się do starożytnego patriarchy Abrahama. On usłuchał wołania
Pana i wyruszył, stając się dla nas "ojcem w wierze", ponieważ uwierzył
i zaufał Panu, który obiecał mu ziemię i liczne potomstwo.
Z jego wiary pochodzi naród wybrany, który pod przewodnictwem
Mojżesza podejmuje się wyjścia z Egiptu, ku wolności ziemi obiecanej.
W centrum wyjścia jest Przymierze na Synaju, oparte na dziesięciu
słowach: Dekalogu, Dziesięciu Przykazaniach. Są to "słowa życia wiecznego",
ponieważ są zawsze obowiązujące i zapewniają życie tym, którzy ich
przestrzegają.
4.Drodzy Przyjaciele! Pewnego dnia bardzo bogaty
młodzieniec zapytał Jezusa: "Nauczycielu, co dobrego mam czynić,
aby otrzymać życie wieczne?" (Mt 19, 16). A Jezus mu odpowiedział: "
Jeśli chcesz osiągnąć życie, zachowaj przykazania" (Mt 19, 17). Chrystus
nie przyszedł obalić Pierwszego Przymierza, lecz je dopełnić. Dziesięć
Przykazań ma wieczną wartość, ponieważ one stanowią podstawowe prawo
ludzkości, wypisane w sumieniu każdego człowieka. Stanowią one pierwszy
krok ku wolności i życiu wiecznemu, ponieważ człowiek, przestrzegając
ich, nawiązuje właściwy kontakt z Bogiem i bliźnim. One "wyjaśniają
z kolei odpowiedź miłości, do której udzielenia wobec Boga jest powołany
człowiek" (Katechizm Kościoła Katolickiego, 2083). To słowo wypisane
jest naturalnie w sercu każdej istoty ludzkiej i należy go wiernie
słuchać i przestrzegać. Winno ono być normą naszej codziennej egzystencji.
W dzisiejszym świecie dokonują się głębokie i nagłe przemiany
społeczne i ulegają osłabieniu liczne punkty odniesienia moralnego,
rzucając ludzi w chaos, a nieraz w rozpacz. Dekalog jest jak kompas
na burzliwym morzu, który umożliwia nam trzymanie kursu i dopłynięcie
do lądu. Dlatego dzisiaj, Młodzi Ukrainy, pragnę na nowo przedstawić
Wam Dziesięć Przykazań w sposób symboliczny, ażeby one były Waszym "
kompasem", solidnym punktem odniesienia w budowaniu Waszej teraźniejszości
i przyszłości.
5."Będziesz miłował Pana Boga twego". Musimy
dać Bogu pierwsze miejsce w swoim życiu. Dlatego pierwsze trzy przykazania
dotyczą naszego związku z Bogiem. On zasługuje na to, byśmy Go kochali
całym naszym sercem, całą naszą duszą i wszystkimi naszymi siłami (
por. Pwt 6, 5). Bóg jest jeden i nie można Go zamienić fałszywymi
bożkami. Również do Was, Drodzy Młodzi, On powiada: "Jam jest Pan
Bóg Wasz. Ja chcę zaprowadzić Was do pełni życia: nie zastępujcie
Mnie niczym". Dzisiaj istnieje silny nacisk na to, aby prawdziwego
Boga zastąpić fałszywymi i złudnymi bożkami. Dzisiejszymi bożkami
są rzeczy materialne. Winniśmy ich poszukiwać, o nie zabiegać i posługiwać
się nimi jako środkami i narzędziami dobra, mają one nam pomagać.
Nigdy jednak nie powinny one zajmować pierwszego miejsca w sercu
człowieka,
tym bardziej w sercu młodych ludzi, którzy są wezwani do
wznoszenia się wysoko ku najpiękniejszym i najszlachetniejszym ideałom.
Imieniem Boga jest Ojciec, Miłość, Wierność, Miłosierdzie. Jakże
nie pragnąć, ażeby wszyscy Go znali i kochali? Jego dzień - szabat,
którym dla nas, chrześcijan, jest niedziela, dzień Pańskiego Zmartwychwstania
- jest przedsmakiem ziemi obiecanej. Jakże moglibyśmy go nie święcić
uczestnicząc w Eucharystii, w radosnym spotkaniu chrześcijańskiej
wspólnoty?
6."Kochaj bliźniego Twego". Dalsze siedem przykazań
odnosi się do naszych stosunków z bliźnimi. Ukazują nam one drogę
umożliwiającą nawiązanie stosunków z innymi istotami ludzkimi, nacechowanych
szacunkiem i miłością, opartych na prawdzie i sprawiedliwości. Ci,
którzy praktykują to Boże Prawo, często bywają zmuszeni iść pod prąd.
Młodzi Ukrainy, Chrystus domaga się od Was, byście szli pod prąd.
Domaga się, abyście byli obrońcami Jego Prawa i abyście przekładali
je na konsekwentne postępowanie w codziennym życiu. To starożytne
i zawsze aktualne prawo znajduje swoje doskonałe wypełnienie w Ewangelii.
Miłość ożywia egzystencję, a prawdziwa, głęboka miłość prowadzi do
wiernego przestrzegania Dziesięciorga Przykazań. Mając to Boskie
Prawo, mocno zakorzenione w Waszych sercach, nie powinniście się
lękać: w pełni zrealizujecie siebie samych i przyczynicie się do
zbudowania bardziej solidarnego i sprawiedliwego świata.
7.Drodzy Młodzi, Wasz naród przeżywa trudne i
złożone przejście od reżimu totalitarnego, który przez tyle lat go
uciskał, do wreszcie wolnego i demokratycznego społeczeństwa. Wolność
jednak wymaga mocnych, odpowiedzialnych sumień. Wolność jest wymagająca
i w pewnym sensie trudniejsza niż niewola!
Dlatego, obejmując Was jak ojciec, powiadam Wam: obierzcie
słuszną drogę, którą wskazuje Wam Bóg w swoich przykazaniach. Są
to słowa prawdy i życia. Często droga, która wydaje się szeroka i
wygodna, okazuje się potem złudna i błędna. Nie przechodźcie z niewoli
reżimu komunistycznego do niewoli konsumizmu, innej formy materializmu,
który nawet nie odrzucając Boga, faktycznie Go neguje, wyłączając
Go z życia. Bez Boga nie można niczego dobrego uczynić. Z Jego natomiast
pomocą potraficie podjąć wszystkie wyzwania chwili obecnej. Potraficie
dokonać zobowiązujących wyborów, idąc pod prąd, np. decydując się
pozostać wiernymi Ojczyźnie, nie ulegając mirażom łatwych fortun
za granicą. Jesteście potrzebni tutaj, Wy, Młodzi, gotowi do wniesienia
wkładu w poprawę stosunków społecznych, kulturalnych, gospodarczych
i politycznych w kraju. Tu potrzeba talentów, w które jesteście bogaci,
dla przyszłości tej Waszej ziemi, która ma za sobą chwalebną przeszłość.
Przyszłość Ukrainy zależy w dużej mierze od Was i od
odpowiedzialności, którą potraficie wziąć na siebie. Bóg będzie błogosławił
Waszym wysiłkom, jeżeli swoje życie oddacie wielkodusznie służbie
dla rodziny i społeczeństwa, przedkładając dobro wspólne nad interesy
prywatne. Ukraina potrzebuje mężczyzn i kobiet, którzy by się oddali
służbie społeczeństwu, mając na celu prawa człowieka i dobrobyt wszystkich,
poczynając od najsłabszych i wydziedziczonych. Taka jest logika Ewangelii,
ale jest to także logika wzrostu wspólnoty obywatelskiej. Prawdziwej
cywilizacji bowiem nie mierzy się jedynie postępem gospodarczym,
lecz przede wszystkim ludzkim, moralnym i duchowym rozwojem narodu.
8.Najdrożsi Młodzi! Dziękuję Bogu, iż pozwolił
mi spotkać się z Wami. Zanim Was opuszczę, chciałbym dodać ostatnie
słowo: Kochajcie Kościół! On jest Waszą rodziną i duchową budowlą,
której macie być żywymi kamieniami. Ukazuje on tutaj szczególnie
fascynujące oblicze dzięki różnym tradycjom, które go wzbogacają.
Trwajcie w duchu braterstwa i wzrastajcie zjednoczeni jak dzisiaj,
aby różne tradycje nie były powodem podziału, lecz raczej bodźcem
do wzajemnego poznania i szacunku.
Niech na tej drodze towarzyszy Wam Dziewica Maryja, tak
bardzo czczona tu, na ziemi ukraińskiej.
Kochajcie Ją i słuchajcie Jej. Ona Was nauczy, jak macie
uczynić z siebie szczery i wielkoduszny dar dla Boga i braci. Pobudzi
Was do szukania w Chrystusie pełni życia i radości. Będziecie w ten
sposób w Kościele nowym pokoleniem świętych Waszej ziemi, wiernymi
Bogu i człowiekowi apostołami Ewangelii, przede wszystkim wśród Waszych
rówieśników.
Waszym duchowym pokarmem niech będzie Chleb Eucharystyczny!
Nakarmieni Nim w Eucharystii, wytrwacie zawsze w Jego miłości i przyniesiecie
obfity owoc. A jeżeli droga okaże się stroma, jeżeli droga wierności
Ewangelii okaże się bardzo wymagająca, ponieważ będzie wymagać ofiar
i odważnych decyzji, przypomnijcie sobie to nasze spotkanie. W ten
sposób będziecie mogli na nowo przeżyć entuzjazm wyznania wiary,
które dzisiaj złożyliśmy: "Panie, do kogóż pójdziemy? Ty masz słowa
życia wiecznego". Powtarzajcie je i nie lękajcie się! Chrystus będzie
Waszą mocą i Waszą radością.
Dziękuję, Drodzy Przyjaciele! Papież Was kocha i patrzy
na Was jak na stróżów nowego poranka nadziei. Wielbi on Boga za Waszą
wielkoduszność i serdecznie modli się za Was z miłością, i błogosławi
Wam.
Pomóż w rozwoju naszego portalu