Każdy, kto obserwując dzisiejsze życie artystyczne chciałby mieć nadzieję, że sztuka żyje, znajdzie ją w przepięknym malarstwie Mariana Gromady. Artysta jest znany w Częstochowie m.in. ze stałego uczestnictwa w tutejszym Triennale "Sacrum", gdzie pokazywał swe subtelne i pełne mistycznego przeżycia, świetliste "Ukrzyżowania" czy wizje Zmartwychwstałego. Ostatnio, w czerwcu br., miał dużą indywidualną wystawę w krakowskiej Galerii "Krypta u Pijarów". Pokazał tam przede wszystkim rozedrgane tkanką koloru i światła pejzaże, a także obrazy z cyklu Modlitwy poranne, modlitwy wieczorne, urzekające psychologiczną trafnością portrety etc.
Marian Gromada, mieszkający na Podhalu, żyje metafizycznym pięknem swojego regionu, w którym wizje wysokich gór unoszą duszę do Boga. Przede wszystkim jednak potrafi to oddać w swych obrazach, malowanych niezwykle pracowicie i czule. Zwłaszcza istną feerią koloru i światła są bliskie abstrakcji obrazy, inspirowane przełomem Dunajca - miejscem wyjątkowo ulubionym przez malarza. Nieraz rozmawialiśmy o późnym impresjonizmie, z którym wiele wydaje się go łączyć. Ale p. Marian zawsze protestuje, przypomina, że impresjonizm pokazywał doczesność, a to, co on maluje, dąży do pokazania wieczności. I tak jest naprawdę. W tym właśnie tkwi jego wielkość jako malarza. I niezwykłe, oryginalne piękno tego malarstwa.
Ostatnio Marian Gromada namalował cztery obrazy do nowo wzniesionego kościoła św. Brata Alberta Chmielowskiego "na Niwie" pod Nowym Targiem; w tym - niezwykle piękny i oryginalny, monumentalny obraz ołtarzowy. Patron kościoła, który nie jest tu bynajmniej postacią najważniejszą - pochyla się ku stopom siedzącej staruszki, które obmywa i całuje. Nad nimi góruje promienisty Chrystus - sens całej sytuacji i dominująca postać w obrazie.