Reklama

Katechezy o Psalmach i Hymnach

Uroczyste zaproszenie do odnowienia przymierza

Niedziela Ogólnopolska 18/2002

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Ps 81 [80], 2-5, 14. 17. - z Jutrzni na czwartek II tygodnia

1. "Dmijcie w róg na nowiu, podczas pełni, w nasz dzień uroczysty!" (Ps 81 [80], 4).
Te słowa Psalmu 81 [80], przed chwilą odczytane, odnoszą się do nabożeństw liturgicznych starożytnego Izraela obchodzonych zgodnie z kalendarzem księżycowym. Trudno jest wskazać dokładnie święto, o którym mówi Psalm; pewne jest, że biblijny kalendarz liturgiczny, który opiera się na przemienności poszczególnych okresów roku, jest także mocno osadzony w historii zbawienia, w szczególności zaś odnosi się do wydarzenia wyjścia z niewoli egipskiej, związanego z pełnią księżyca pierwszego miesiąca (por. Wj 12, 2. 6; Kpł 23, 5). Tam bowiem Bóg objawił się jako wyzwoliciel i zbawiciel.
Sam Bóg, jak mówi to w formie poetyckiej wiersz 7 naszego Psalmu, uwolnił barki żydowskiego niewolnika w Egipcie od kosza pełnego cegieł, które służyły do budowy miast Pitom i Ramses (por. Wj 1, 11. 14). Sam Bóg stanął przy boku uciemiężonego ludu i swoją mocą objął go, wymazując gorzki znak niewoli - kosz cegieł prażonych na słońcu, symbolizujący niewolnicze prace, do których zmuszano synów Izraela.
2. Prześledzimy teraz rozwój tej pieśni liturgicznej Izraela. Otwiera się ona zaproszeniem do świętowania, do śpiewu i muzyki: jest to oficjalne zwołanie zgromadzenia liturgicznego, zgodne z dawnym przepisem kultowym, powstałym jeszcze na ziemi egipskiej w związku z wydarzeniem Paschy (por. Ps 81 [80], 2-6a). Po tym wezwaniu rozlega się głos samego Pana, zawarty w proroctwie kapłana w świątyni na Syjonie, i te Boże słowa stanowią resztę Psalmu (por. Ps 81 [80], 6-17).
Rozwinięty tu wywód jest prosty i dotyczy dwóch biegunów myślowych. Z jednej strony mamy Boży dar wolności, ofiarowany uciemiężonemu i nieszczęśliwemu Izraelowi: "W ucisku wołałeś, a Ja cię ratowałem" ( Ps 81 [80], 8). Mamy też odniesienie do pomocy, którą Pan okazywał Izraelowi podczas drogi na pustyni, pośród trudności i prób, tzn. do daru wody w Meriba.
3. Z drugiej jednak strony, obok daru Bożego Psalmista wprowadza inny ważny element. Religia biblijna nie jest samotnym monologiem Boga, Jego działaniem, które pozostanie nierozpoznane. Jest natomiast dialogiem, słowem, któremu towarzyszy odpowiedź, gestem miłości, który domaga się wierności. Dlatego też tak dużo miejsca zajmują tu wezwania skierowane przez Boga do Izraela.
Pan wzywa go przede wszystkim do wiernego zachowywania pierwszego przykazania, które jest fundamentem całego Dekalogu, tzn. do wiary w jedynego Pana i Zbawiciela oraz do odrzucenia kultu wszelkich bożków (por. Wj 20, 3-5). Mowa kapłana, w imieniu Boga, przeplatana jest słowem "słuchać", ważnym dla Księgi Powtórzonego Prawa, które wyraża posłuszne przylgnięcie do Prawa z Synaju i jest znakiem odpowiedzi Izraela na dar wolności. W naszym Psalmie słyszymy powtarzający się refren: "Słuchaj, mój ludu. (...) Izraelu, gdybyś mnie posłuchał! ( ...) Lecz mój lud nie posłuchał mego głosu: Izrael nie był Mi posłuszny ( ...) Gdyby mój lud Mnie posłuchał... !" (Ps 81 [80], 9. 12. 14).
Jedynie przez wierne słuchanie oraz posłuszeństwo lud wybrany może otrzymać w pełni dary Pana. Niestety, Bóg z przykrością musi odnotowywać niezliczone niewierności Izraela. Droga przez pustynię, do której nawiązuje Psalm, jest pełna buntu i kultu fałszywych bogów, co osiągnie swój szczyt w figurze złotego cielca (por. Wj 31, 2-14) .
4. Ostatnia część Psalmu (por. Ps 81 [80], 14-17) ma smutną wymowę. Bóg wyraża swoje pragnienie, które dotychczas nie było zaspokojone: "Gdyby mój lud Mnie posłuchał, a Izrael kroczył moimi drogami" (Ps 81 [80], 14).
Ta gorycz zrodzona jest z miłości i związana z żywym pragnieniem obdarowania ludu wybranego. Gdyby Izrael chodził po drogach Pana, mógłby zaraz odnieść zwycięstwo nad nieprzyjaciółmi (por. Ps 81 [80], 15) i karmiłby go "tłuszczem pszenicy" i sycił "miodem z opoki" (Ps 81 [80], 17). Byłaby to radosna uczta ze świeżym chlebem oraz miodem, który wypływa ze skały ziemi obiecanej, wskazując na obfitość i dobrobyt, jak często powtarza się to w Biblii (por. Pwt 6, 3; 11, 9; 26, 9. 15; 27, 3; 31, 20). Wraz z tą cudowną perspektywą Pan oczekuje nawrócenia swojego ludu, szczerej odpowiedzi miłości na swoją hojną miłość.
Boża propozycja znajduje swą pełnię w refleksji chrześcijańskiej. Orygenes daje nam taką interpretację: Pan "wprowadził ich do ziemi świętej; tam karmił nie manną, jak na pustyni, lecz ziarnem, które spadło do ziemi (por. J 12, 24-25), które zmartwychwstało. (...). Chrystus jest pożywieniem, On również jest skałą, która na pustyni napoiła wodą lud Izraela, żeby ci, którzy uwierzyli i spożyli ten pokarm, poczuli w swych ustach miód" (Omelia sul Salmo 81 [80], 17: Origene-Gerolamo, 74 Omelie sul Libro dei Salmi, Mediolan 1993, s. 204-205).
5. Jak zawsze w historii zbawienia, ostatnie słowo w dialogu między Bogiem a grzesznym ludem nigdy nie było sądzeniem i potępieniem, ale słowem miłości i przebaczenia. Bóg nie pragnie osądzać i potępiać, ale chce ratować i wyzwalać ludzkość od zła. Powtarza nam nieustannie słowa, które czytamy w Księdze Ezechiela: " Czyż tak bardzo mi zależy na śmierci występnego - a nie raczej na tym, by się nawrócił i żył? (...) Dlaczego mielibyście umrzeć, domu Izraela? Ja nie mam żadnego upodobania w śmierci - wyrocznia Pana Boga. Zatem, nawróćcie się, a żyć będziecie" (Ez 18, 23. 31-32).
Liturgia staje się uprzywilejowanym miejscem, gdzie słyszymy wezwanie Boże do pokuty i powrotu w ramiona Boga, który jest "miłosierny i litościwy, cierpliwy, bogaty w łaskę i wierność" (Wj 34, 6).

Z oryginału włoskiego tłumaczył o. Jan Pach OSPPE

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2002-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Wielki Piątek. Dzień postu ścisłego

[ TEMATY ]

post

Wielki Piątek

Karol Porwich/Niedziela

Wielki Piątek jest dniem sądu, męki i śmierci Chrystusa. To jedyny dzień w roku, kiedy nie jest sprawowana Msza św., a w kościołach odprawiana jest Liturgia Męki Pańskiej. Na ulicach wielu miast sprawowana jest publicznie Droga Krzyżowa. Tego dnia obowiązuje post ścisły i wstrzemięźliwość od pokarmów mięsnych. Są jednak osoby, które pościć nie muszą.

– Jeśli Wielki Piątek jest dniem pełnym smutku, to jednocześnie jest najwłaściwszym dniem dla obudzenia na nowo naszej wiary, dla umocnienia naszej nadziei i odwagi niesienia przez każdego swego krzyża z pokorą, ufnością i zdaniem się na Boga, mając przy tym pewność wsparcia przez Niego i Jego zwycięstwa. Liturgia w tym dniu śpiewa: „O Crux, ave, spes unica – Witaj, Krzyżu, nadziejo jedyna!” – tak sens liturgii wielkopiątkowej wyjaśniał w jednej z katechez w minionych latach papież Benedykt XVI.

CZYTAJ DALEJ

Całun Turyński – badania naukowe potwierdzają, że nie został wyprodukowany

2024-03-28 22:00

[ TEMATY ]

całun turyński

Adobe.Stock

Całun Turyński

Całun Turyński

W Turynie we Włoszech zachowało się prześcieradło, w które według tradycji owinięto ciało zmarłego Jezusa - Święty Całun. W ostatnich latach tkanina ta została poddana licznym, nowym badaniom naukowym. Rozmawialiśmy o tym z prof. Emanuelą Marinelli, autorką wielu książek na temat Całunu - niedawno we Włoszech ukazała się publikacja „Via Sindonis” (Wydawnictwo Ares), napisana wspólnie z teologiem ks. Domenico Repice.

- Czy może pani profesor wyjaśnić tytuł swojej nowej książki „Via Sindonis”?

CZYTAJ DALEJ

O niemieckiej zbrodni

2024-03-29 15:23

Instytut Pamięci Narodowej Delegatura w Kielcach zaprasza do udziału w panelu dyskusyjnym pt. „Wokół niemieckiej zbrodni na rodzinie Ulmów z Markowej oraz pomocy Żydom przez Polaków. Spojrzenie różnych perspektyw”. Spotkanie odbędzie się w 25 marca o godz. 17 w Centrum Edukacyjnym Instytutu Pamięci Narodowej „Przystanek Historia” ul. Warszawska 5 w Kielcach. 24 marca 1944 roku niemieckie formacje policyjne złożone z żandarmów i policji granatowej z Łańcuta przybyły do zabudowań rodziny Józefa i Wiktorii Ulmów zamieszkujących Markową w dystrykcie krakowskim. Rodzina ta ukrywała ośmioro Żydów: Saula Goldmana z Łańcuta wraz z czterema synami: Baruch, Joachim, Mechel i Mojżesz oraz dwóch ich krewnych z domu Goldman – Gołdy Grünfeld i jej siostry Lei Didner z córką Reszlą. W myśl niemieckiego prawa okupacyjnego małżeństwo

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję