Z udziałem Prymasa Polski - kard. Józefa Glempa, całego Episkopatu, władz państwowych i kilku tysięcy wiernych 2 maja br. wmurowano kamień węgielny pod Świątynię Świętej Opatrzności Bożej w Warszawie. Oznacza to faktyczne rozpoczęcie budowy kościoła, który ma być wotum dziękczynnym narodu za Konstytucję 3 Maja i za odzyskanie niepodległości.
Wmurowanie kamienia węgielnego, który w 1999 r. poświęcił już Ojciec Święty podczas pielgrzymki do Polski, miało miejsce na Polach Wilanowskich w Warszawie. Na zielonym podium z wizerunkiem projektu świątyni w tle, w asyście legata papieskiego, zasiedli: Prymas Polski, polscy biskupi, także przedstawiciele biskupów z zagranicy. Ks. Grzegorz Kalwarczyk - kanclerz warszawskiej kurii odczytał akt wmurowania, który został następnie podpisany przez 16 osób, m.in. Prymasa Polski kard. Józefa Glempa, prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego, Wojciecha Szymborskiego - architekta projektu świątyni.
Kamień węgielny wmurował Prymas Polski dokładnie w miejscu, gdzie zostanie zbudowanny ołtarz. Składa się z trzech części umieszczonych w specjalnej szkatule. Pierwsza to kamień węgielny z pierwszej budowy Świątyni Świętej Opatrzności Bożej z 1792 r., druga - z warszawskiej katedry św. Jana Chrzciciela, a trzecia - z Częstochowy. Trwają jeszcze poszukiwania kamienia, który został położony pod budowę świątyni w latach 30. Był to głaz, na którym - według tradycji - klęczał Tadeusz Kościuszko, kiedy modlił się przed bitwą pod Racławicami. Po wybuchu II wojny światowej kamień został zdeponowany w jednym z warszawskich kościołów. Jeśli się odnajdzie, zostanie dołączony do trzech pozostałych.
Kamień węgielny został umieszczony w cokole przygotowanym specjalnie na tę okazję. Każdy z 16 sygnatariuszy aktu wmurowania dołożył cegłę i symbolicznie ją wmurował tuż obok kamienia węgielnego.
- Budowa świątyni jest nie tylko wypełnieniem zaległego wotum, ale jednocześnie podjęciem wyzwań stojących przed naszym narodem, państwem i przed ludami świata - mówił Prymas Polski. - Wybrano Opatrzność Bożą jako najbardziej pojemną prawdę wiary, rozciągającą się przez mądrość, dobroć i miłość Boga na wszystkie narody i wszystkie pokolenia - dodał kard. Glemp, wyjaśniając intencję pomysłodawców idei. Opatrzność Boża, zdaniem Prymasa, jest taką mądrością, która porządkuje zawiłości ludzkich planów i zachowań i wzywa do odważnego zdobywania godności ludzkiej.
Prezydent Kwaśniewski natomiast przypomniał, że Świątynia Świętej Opatrzności Bożej miała być wotum za uchwalenie Konstytucji 3 Maja, którą nazwał "ukoronowaniem dążeń narodowych najświatlejszych Polaków". Prymasowi Polski ofiarował reprint Konstytucji 3 Maja.
Towarzyszącą uroczystościom Liturgię Słowa poprzedziło przybycie obrazu Matki Bożej Jasnogórskiej, który od lat wizytuje polskie parafie. Obraz, który został przywieziony z diecezji rzeszowskiej, stanął na podium, na żółtym tle, obok projektu świątyni. - Madonna z tego "pracowitego" obrazu przerwała swoją wędrówkę, aby przybyć tutaj jako mistyczny świadek naszego aktu wmurowania kamienia węgielnego - podkreślił Ksiądz Prymas. Dodał, że od pół wieku towarzyszy wszystkim ważnym wydarzeniom religijnym w Polsce, "zaznała goryczy internowania i bólów ludu. Dziś wsłuchuje się w narzekania bezrobotnych i każe wzajemnie dbać o to, by żadne dziecko narodu nie zaznało głodu lub poniżenia". Przed obrazem tym na Polach Wilanowskich rozległa się modlitwa, zanoszona w kilku językach.
Wcześniej w bazylice Świętego Krzyża biskupi koncelebrowali Mszę św. Legat papieski - kard. Franciszek Macharski odczytał na niej przesłanie Jana Pawła II, który wyraził nadzieję, że powrót do obietnic twórców Konstytucji 3 Maja stanie się dla Polaków okazją do odnowy ducha. Papież zapewnił też o swojej modlitwie. Słowa Ojca Świętego zgromadzeni w kościele ludzie przyjęli burzliwymi oklaskami.
Świątynia Świętej Opatrzności Bożej będzie miała 67 m wysokości. Ma mieć kształt rotundy, zwieńczona będzie kopułą i ustawiona na przecięciu czterech dróg, symbolizujących drogi Polski do niepodległości: Walki, Kultury, Cierpienia i Modlitwy.
Obecny projekt Świątyni, autorstwa Wojciecha i Lecha Szymborskich, kard. Józef Glemp ogłosił 6 stycznia br. Sam pomysł budowy natomiast zrodził się w 1996 r., gdy trwały obchody 400-lecia stołeczności Warszawy. Poprzedni projekt, tzw. ekologiczny, był autorstwa prof. Marka Budzyńskiego. Został odrzucony m.in. ze względu na zbyt wysokie koszty.
Budowę Świątyni poparł Sejm RP. W październiku 1998 r. przyjął uchwałę w tej sprawie.