Hasłem I Synodu Diecezji Rzeszowskiej były słowa „Duc in altum” (por. Łk 5, 4).
Celem Synodu stało się ujednolicenie prawa diecezjalnego, wywodzącego się z dwóch tradycji: przemyskiej i tarnowskiej, z uwzględnieniem postulatów Soboru Watykańskiego II, kanonów obowiązującego Kodeksu
Prawa Kanonicznego oraz statutów II Polskiego Synodu Plenarnego.
Uroczyste otwarcie Synodu odbyło się 24 marca 2001 r. w katedrze rzeszowskiej. W czasie tej uroczystości Biskup Rzeszowski zatwierdził regulamin Synodu, ustanowił Sekretariat oraz powołał Komisję
Główną, na której czele stanął bp Edward Białogłowski. Jego zastępcą został ks. prał. Wiesław Szurek. Prace synodalne toczyły się w pięciu komisjach tematycznych: ds. ludu Bożego, ds. nauczycielskiego
zadania Kościoła, ds. uświęcającego zadania Kościoła, ds. duszpasterstwa, ds. administracyjno-prawnych.
Poprzez sesje wyjazdowe oraz 15 biuletynów, będących owocem prac w komisjach, dyskusja synodalna przenosiła się na poziom dekanatów i parafii, skąd w postaci wniosków i postulatów poprzez dekanalnych
relatorów powracała do Sekretariatu Synodu. W katedrze rzeszowskiej odbyło się pięć sesji uroczystych, w czasie których głosowano poszczególne rozstrzygnięcia. Cały dokument, zawierający wypracowane statuty,
został przegłosowany w czasie sesji 24 marca 2004 r.
Księga Synodalna składa się trzech części. Część I zawiera statuty I Synodu Diecezji Rzeszowskiej. W drugiej części znajdują się statuty stowarzyszeń, ruchów i grup duszpasterskich działających na
terenie diecezji rzeszowskiej. Część trzecia zawiera wzory pism urzędowych przydatnych w administrowaniu parafią.
Zatwierdzone przez bp. Kazimierza Górnego statuty - jako prawo partykularne dla Kościoła rzeszowskiego - wejdą w życie 19 stycznia 2005 r., w uroczystość św. Józefa Sebastiana Pelczara,
patrona diecezji.
Pomóż w rozwoju naszego portalu