Na marginesie peregrynacji urny z relikwiami św. Teresy z Lisieux po Polsce w 400-lecie obecności Karmelitów Bosych w Rzeczypospolitej

Karmelici Bosi swoją 400-letnią obecność na ziemiach polskich postanowili uczcić w sposób niezwykły: zapraszając swą francuską siostrę, Teresę z Lisieux, do Ojczyzny. Dostojny Gość nie tylko jest świętą, ale i doktorem Kościoła, dzielnie sekundującym najtrudniejszym sytuacjom współczesnego człowieka. Jej urna z „doczesnymi szczątkami” przybyła do Polski 1 maja br., rozpoczynając swą pielgrzymkę w Łagiewnikach w Krakowie. Sam pomysł może budzić pytanie o sens trudu sprowadzenia i czczenia prochów ludzkich. Jak zatem rozumieć peregrynację świętych relikwii?
Relikwie to, zgodnie ze słownikowym tłumaczeniem, pozostałości, resztki, również spuścizna. Skoro tak, to wyrażają one pamięć Kościoła. „Pozostałość” po świętym stanowi zazwyczaj część świata, w którym żył, lub jego ciało czy też pozostawione przedmioty, słowa, myśli - wszystko, w co Duch się wcielał... A zatem relikwie uczą szacunku do przeszłości Kościoła, jego historii, konkretnych ludzi, którzy są jego dumą. Ale są też doświadczeniem bliskości, żywą obecnością niebiańskiego przyjaciela. Życie świętego jest jak zaproszenie do kronik rodzinnych, do kartkowania historii jego życia, by odnaleźć tam potwierdzenie dla siebie, dla tego, co kochamy i co odkrywamy jako swojskie. Tak jak kiedyś, w historii zbawienia, Izraelici jednoczyli się wokół opowieści paschalnej zwanej haggadą, by opowiedzieć o wielkich dziełach Bożych, tak i dziś rodzina Karmelu skupia się wokół „wielkiej narracji” Boga - świętości wpisanej w życie Teresy. Chce Was zaprosić na spotkania z Teresą od Dzieciątka Jezus, by wyzwolić wielką radość tego, co proste, powszechne, codzienne, gdyż Teresa była mistrzynią codzienności.
Z drugiej strony, relikwie to locus theologicus - Boskie miejsce, na którym Bóg wyciska pieczęć swej szczególnej miłości. W materii ciała człowiek dokonuje wspólnego z Bogiem dzieła, odwzorowania, upodobnienia się do Boskich wzorców, które zwiemy świętością. Pozostawione „szczątki” to najczęściej ciało, „materia” świętości, dowód zwycięstwa Boga w życiu ludzkim. Materia ta ukierunkowuje nas na Boga. Skupiając się przy nich, dajemy także żywe świadectwo więzi z Kościołem zbawionych.
W każdych świętych szczątkach prawdziwie żyje świętość. Nie tylko dlatego, że relikwie to obecność „żywa”, o wiele „dosłowniejsza” niż ikona, ale zasadniczo jest to materia ciała przepracowana przez łaskę. Można by je włączyć w „teologię ciała”, by wydobyć ciało z przestrzeni lekceważenia. Stąd budzi się szacunek nie tylko do Boga, który jest źródłem świętości, ale i do samego ciała. Dziś spotykamy się zarówno z idolatrią materii, jak i z jej zupełnym lekceważeniem, a nawet pogardą. Materia to coś, co w powszechnym przekonaniu oddala nas od Stwórcy. Stając wobec relikwii, człowiek nabiera do niej szacunku, jako do znaku Boskiego działania. Zbierając się wokół relikwii, wołamy: „To jest miejsce, gdzie szczególnie działał Bóg!”. Tu promieniuje świętość, możemy jej dotknąć. Kontakt z relikwiami to wielkie oczyszczenie naszego patrzenia i naszego dotykania, naszego całowania, naszej zdolności do uwielbienia. Pielgrzymowanie św. Teresy to jej pośmiertna ewangelizacja. Sami doświadczyliśmy niedawno, jak pomimo śmierci pielgrzymuje nasz Papież, jak nawiedza nasze serca i gromadzi na modlitwie. Tacy są święci! Zapraszając takiego pielgrzyma, jak św. Teresa, dajemy żywe świadectwo naszej więzi ze wspólnotą zbawionych, skupiamy się wokół zbawienia. Święta gromadzi nas, potwierdza, że jesteśmy Kościołem, a nie jakąś ekipą, zespołem czy mniej lub gorzej zorganizowaną grupą. Łączy nas Chrystus, do którego zmarły święty miał szczególny stosunek. I Bóg zdaje się to potwierdzać.
Dlaczego Teresa pielgrzymuje do nas? Odpowiedź może być nieoczekiwana: pozwólmy, aby Ona sama nam to wytłumaczyła. Ona wielu z nas chce osobiście obdarzyć. Powinniśmy dać się Jej zaskoczyć i pozwolić działać.
Część relikwii powstaje przez potarcie o rzeczy, z którymi święty miał kontakt bezpośredni. Jest w tym niewątpliwa symbolika. Otrzeć się o to, co święte... Życzę każdemu, by mógł się otrzeć o tajemnicę Teresy i zostać pielgrzymem prostej miłości, zaglądającej pomiędzy zwykłe obowiązki, do biura, pomiędzy grządki i garnki. Niech połączy nas znak róży, delikatnego płatka, znacznie bardziej delikatnego i poddanego przemijaniu niż ludzkie ciało. W jej znaku odkryjmy młodość Kościoła, pielgrzymowanie dobra po ludzkich sercach.

Relikwie św. Teresy od Dzieciątka Jezus w Polsce

Mszą św. celebrowaną w sanktuarium w Łagiewnikach rozpoczęła się 1 maja br. peregrynacja relikwii św. Teresy z Lisieux po Polsce. Relikwie Świętej przybyły do Polski z okazji 400-lecia obecności Karmelitów Bosych w Polsce i nawiedzą większość diecezji. Relikwie zmarłej w wieku zaledwie 24 lat Świętej, którą Jan Paweł II ogłosił doktorem Kościoła, peregrynują po świecie od 11 lat.
Uroczystościom w sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Łagiewnikach przewodniczył kard. Franciszek Macharski. Urna z relikwiami św. Teresy od Dzieciątka Jezus została przeniesiona w uroczystej procesji ze specjalnego samochodu, w którym podróżuje, do bazyliki Bożego Miłosierdzia. Relikwiarz ten zwany jest „Relikwiarzem stulecia”, w związku z obchodami 100. rocznicy śmierci św. Teresy, i jest darem narodu brazylijskiego.
Na rozpoczęcie uroczystości powitania relikwii św. Teresy kard. Franciszek Macharski przeczytał przesłanie, które do wspólnoty karmelitańskiej w Polsce skierował trzy miesiące wcześniej Jan Paweł II.
W homilii kard. Macharski podkreślił, że wędrówka relikwii po całym świecie jest znakiem powszechności i misyjności Kościoła. „To znaczy, że miłość nie usiedzi na miejscu! Musi iść szukać dobra! Musi iść pomagać! Musi stanąć wobec potrzebujących, szukać ich!” - mówił.
Przy relikwiach św. Teresy od Dzieciątka Jezus w łagiewnickiej bazylice odnowiony został Akt Zawierzenia świata Miłosierdziu Bożemu, który trzy lata temu złożył w tym miejscu Jan Paweł II podczas konsekracji nowej świątyni.
Peregrynacja relikwii św. Teresy od Dzieciątka Jezus zakończy się 15 sierpnia w Poznaniu. Polska jest 36. krajem, który przyjął relikwie św. Teresy.