1 czerwca 1949 r. święcenia kapłańskie w katedrze przemyskiej
otrzymało 21 diakonów. Był wśród nich pochodzący z parafii Jabłonica
Polska ks. Bronisław Jastrzębski. Tym samym dla liczącego wówczas
26 lat życia młodego człowieka rozpoczął się etap nowego życia. Wraz
ze swymi kolegami miał za sobą trudny okres lat wzrastania w cieniu
strasznej II wojny światowej i po jej zakończeniu.
Pochodził ze środowiska, które wydało wielu znanych kapłanów.
Stryj ks. Bronisława - ks. inf. Michał Jastrzębski w swym opracowaniu
poświęconym rodzinnej Jabłonicy wśród swoich rodaków - kapłanów wymienia
następujących księży: ks. Kaspra Winnickiego (1813-1877), ks. Erazma
Piotrowskiego (1812-1881), ks. Edwarda Winnickiego (1828-1918), ks.
Franciszka Winnickiego (1892-1964), ks. Józefa Boczara (1861-1921),
ks. Franciszka Jastrzębskiego (1890-1962), ks. Jana Błaża (1901-1976),
ks. Michała Jastrzębskiego (1902-1993), ks. Mieczysława Bosowskiego (
1915-1994), ks. Władysława Grugacza (1914-1949), ks. Adolfa Boczara (
ur. 1928), ks. Stanisława Józefczyka (ur. 1933). Wśród tej pokaźnej
grupy kapłanów wywodzących się z liczącej ponad 600 osób obrządku
rzymskokatolickiego miejscowości był także ks. Bronisław Jastrzębski.
Urodził się 30 marca 1923 r. we wsi Jabłonica Polska
w rodzinie Anieli i Stanisława. Ludność obrządku rzymskokatolickiego
mieszkająca w tej miejscowości należała wówczas do parafii pw. Matki
Bożej Pocieszenia w Komborni. Właśnie w tamtejszym kościele parafialnym
2 kwietnia 1923 r. ówczesny wikariusz ks. Tadeusz Kostka udzielił
mu sakramentu chrztu świętego. Tam też podczas wizytacji kanonicznej
w 1943 r. Bronisław przystąpił do sakramentu bierzmowania.
Mieszkańcy Jabłonicy obrządku rzymskokatolickiego aż
do 1945 r. uczęszczali na nabożeństwa do kościoła parafialnego w
Komborni, oddalonego o kilka kilometrów. W Jabłonicy istniała do
zakończenie II wojny światowej cerkiew, w której gromadzili się wierni
obrządku greckokatolickiego. Ludność ukraińska została wysiedlona
wiosną 1945 r. W miejsce parafii greckokatolickiej od stycznia 1946
r. zaczęła istnieć samodzielna placówka duszpasterska obsługiwana
przez księży rzymskokatolickich.
Bronisław Jastrzębski, po ukończeniu szkoły powszechnej
w Jabłonicy rozpoczął dalszą naukę w 1936 r. w gimnazjum w Brzozowie.
Po egzaminie maturalnym postanowił wstąpić do seminarium duchownego.
Z uwagi na to, że trwała wojna, zamiar swój mógł zrealizować dopiero
po zdaniu egzaminu maturalnego w Małym Seminarium w Przemyślu, co
nastąpiło 19 grudnia 1944 r. W tym też roku przygotowując się do
egzaminu maturalnego przerabiał z kilkunastoma kolegami materiał
naukowy w pierwszego półrocza pierwszego roku studiów seminaryjnych.
Wczesną wiosną 1944 r. grupa 16 małoseminarzystów znalazła się w
Seminarium Duchownym funkcjonującym wówczas w Brzozowie. Seminarium
to istniało do 1946 r., kiedy to alumni powrócili do Przemyśla. Zwieńczeniem
ichformacji seminaryjnej były święcenia kapłańskie, których udzielił
ówczesny ordynariusz diecezji przemyskiej bp Franciszek Barda.
Po kilkutygodniowym odpoczynku neoprezbiterzy 1949 r.
zostali rozesłani do pracy duszpasterskiej na terenie diecezji przemyskiej.
Ks. Bronisław Jastrzębski otrzymał aplikatę do parafii w Tarnowcu.
Pracował tam od 1 sierpnia 1949 r. do lutego 1952 r., gdzie proboszczem
był ks. Jan Warzecha (zm. 1950 r.). W późniejszych latach wielokrotnie
wspominał tę pierwszą pracę duszpasterską opowiadając zarazem o żywym
kulcie Matki Bożej Tarnowickiej, czczonej przez parafian i licznych
pątników, zwłaszcza podczas słynnych odpustów. W tej pierwszej pracy
wikariuszowskiej dał się poznać jako dobry organizator, dlatego też
został przeniesiony do parafii farnej w Krośnie, gdzie wyręczając
ówczesnego proboszcza - ks. Michała Nowakowskiego (1881-1958), zajął
się remontem świątyni: naprawił wraz z parafianami zerwany przez
wichurę w 1953 r. dach kościoła parafialnego, zatroszczył się o renowację
osiemnastu cennych obrazów, remontował ołtarze, zradiofonizował świątynię.
Funkcję wikariusza koadiutora, a następnie katechety pełnił do lutego
1960 r. W tym właśnie roku został mianowany proboszczem parafii w
Haczowie. Przez 18 lat gorliwie duszpasterzował w tej starej parafii,
gdzie czczona była figura Matki Bożej Bolesnej. Prowadząc normalną
pracę duszpasterską, dbając o piękno śpiewu liturgicznego zatroszczył
się wraz z parafianami o budowę nowych organów, które wykonała znana
firma Biernackich w 1967 r. Zatroszczył się także o kult Matki Bożej
Haczowskiej urządzając odpowiednią kaplicę, dbał też o piękno świątyni
dostosowując jej wnętrze do odnowionej liturgii i zlecając wykonanie
nowej polichromii artyście malarzowi Stanisławowi Jakubczykowi z
Krakowa. W 1977 r. odbyło się poświęcenie nowej plebanii wybudowanej
z inicjatywy ks. Jastrzębskiego. W dowód uznania za owocną pracę
duszpasterską w 1975 r. został mianowany wicedziekanem dekanatu Krosno-Północ,
a 7 września 1977 r. został archiprezbiterem krośnieńskim.
Po śmierci ks. Romana Dubeńskiego - proboszcza parafii
pw. Trójcy Świętej w Krośnie od 1 stycznia 1979 r. objął funkcję
proboszcza tej wspólnoty parafialnej. Sprawował ją do 10 sierpnia
1998 r., kiedy to po osiągnięciu 75 lat życia przeszedł na emeryturę.
Pełniąc posługę duszpasterską wobec parafii farnej dbał o piękno
świątyni inicjując wiele prac remontowych i konserwatorskich świątyni
i otoczenia. W wyniku jego starań fara krośnieńska została podniesiona
w 1998 r. do godności bazyliki mniejszej. W trudnym okresie stanu
wojennego organizował pomoc dla osób internowanych oraz przyczynił
się do powstania punktu wydawania leków. Za czasów proboszczowania
ks. Jastrzębskiego został wybudowany nowy budynek mieszkalny dla
duszpasterzy. Przyczynił się do budowy kościoła parafialnego w Krośnie-Białobrzegach.
Dbając o rozwój kultu maryjnego postarał się o zaprowadzenie nowenny
do Matki Bożej Nieustającej Pomocy. W ostatnich latach często uczestniczył
w nabożeństwach fatimskich organizowanych w Miejscu Piastowym.
Jako emeryt podjął posługę duszpasterską w Domu Opieki
przy ul. Żwirki i Wigury oraz w Domu Pomocy Społecznej przy ul. Kletówki
w Krośnie, pomagając także w duszpasterstwie parafialnym, zwłaszcza
w sprawowaniu sakramentu pokuty. Władze samorządowe Krosna w dowód
uznania jego pracy odznaczyły go tytułem honorowego obywatela miasta
Krosna.
Odszedł do wieczności 22 września 2000 r. W niedzielę
24 września uroczystościom pogrzebowym, w których uczestniczyło wielu
duchownych i wiernych świeckich, przewodniczył bp Bolesław Taborski.
Pomóż w rozwoju naszego portalu