Liturgia Wielkiego Piątku

Wielkopiątkowa liturgia jest upamiętnieniem męki i śmierci Jezusa na drzewie krzyża. Odbywa się w szatach koloru czerwonego. Tego szczególnego dnia nie odprawia się Mszy św., ale uroczyste nabożeństwo o godz.15 – godzinie śmierci Chrystusa.
Wejście następuje w ciszy. Celebrans i asysta klękają lub padają na twarz przed ołtarzem i cicho się modlą. Następuje Liturgia Słowa w zwykłym układzie, przy czym jako Ewangelię czyta się opis Męki Pańskiej według św. Jana, który ukazuje śmierć krzyżową Chrystusa jako Jego wywyższenie. Kapłan wygłasza homilię, po której odśpiewuje się Modlitwę Powszechną w formie pochodzącej z IV wieku. Polecamy w niej Bogu Kościół na całej ziemi: papieża, biskupów, katechumenów, jedność chrześcijan, a także Żydów, niewierzących, rządzących państwami, strapionych i cierpiących.

Od VII wieku po Liturgii Słowa następuje adoracja Krzyża. Wnosi się krzyż zasłonięty a celebrans odsłania go w trzech fazach, śpiewając:

Oto drzewo krzyża, na którym zawisło Zbawienie Świata Pójdźmy z pokłonem.

Zebrani składają przyklęknięciem hołd ukrzyżowanemu Chrystusowi i podchodzą, by go ucałować. Podczas tej adoracji śpiewa się:

Ludu mój, ludu – cóżem ci uczynił?
W czymże zasmucił albo w czym zawinił?
Jam cię wyzwolił z mocy faraona, a tyś przyrządził krzyż na me ramiona.

Po zakończeniu adoracji Krzyża następuje obrzęd przyjęcia Komunii św. przy użyciu komunikantów z wielkoczwartkowej Mszy Wieczerzy Pańskiej.
W Polsce i w niektórych krajach liturgia wielkopiątkowa kończy się przeniesieniem w procesji Najświętszego Sakramentu do ołtarza wystawienia, tzw. Grobu Pańskiego.
Piękny jest zwyczaj nawiedzania w Wielki Piątek wieczorem i w Wielką Sobotę kościoła parafialnego i pobliskich kościołów i w celu adoracji Najświętszego Sakramentu.
Dzień pamiątki śmierci Chrystusa od najdawniejszych czasów jest dniem postu i wstrzemięźliwości. Tego dnia przechodząc w kościołach przed Krzyżem – przyklękamy.

MĘKA NASZEGO PANA JEZUSA CHRYSTUSA WEDŁUG ŚWIĘTEGO JANA (19, 17-35)