https://www.niedziela.pl/artykul/23067/nd/%E2%80%9EPanie-co-mam-czynichellip

Młodzież przed Panem Jezusem Miłosiernym

„Panie, co mam czynić…?”

Oprac. ks. Paweł Anusiewicz

Szczególna rola z związku z nawiedzeniem przypadła młodzieży, która jak co roku zgromadziła się licznie w Serpelicach na swoim Diecezjalnym Dniu. To właśnie jej biskup drohiczyński Antoni Dydycz powierzył troskę o przebieg i owoce peregrynacji. Swoją radość z tego faktu wyraził także Ojciec Święty we wspomnianym już telegramie: „Cieszę się, że rozpoczęcie peregrynacji dokonuje się również w ramach Diecezjalnego Dnia Młodzieży. Im właśnie, Dziewczętom i Chłopcom, w szczególny sposób powierzam sprawę dawania świadectwa o miłosiernej miłości Boga. Kochani, niech ta troska o przyjęcie i przekazanie orędzia o Miłosierdziu kształtuje Wasze młode życie, abyście wzrastając uczyli się kochać Boga i ludzi na wzór Chrystusa!”.
Młodzież, o której Ojciec Święty już w dniu swego pontyfikatu, 22 października 1978 r., mówił: „Wy jesteście nadzieją Kościoła i świata - wy jesteście moją nadzieją”, bardzo entuzjastycznie odpowiedziała na zaproszenie do udziału w peregrynacji. Choć nawiedzenie jeszcze się nie zakończyło, to można dokonać już pierwszych podsumowań, zwracając szczególną uwagę na okoliczności, które towarzyszyły „wędrówce” Jezusa w wielu parafiach.
Wraz z Księdzem Biskupem, jako jego kapelan, podążam za wizerunkiem Chrystusa Miłosiernego. Odwiedziłem już ponad pięćdziesiąt parafii. Uczestnicząc w uroczystościach, będąc w ich centrum, ale też niejednokrotnie stojąc „z boku”, mam okazję do osobistych refleksji. I tymi przemyśleniami, jak również największymi „odkryciami” - subiektywnie rzecz biorąc - chciałbym się krótko podzielić z Czytelnikami.
Tym, czym mogła zafascynować młodzież, było uczestnictwo pełne radości, zaangażowania, a niekiedy nawet poświęcenia. Wielkim optymizmem napawa fakt licznego udziału w uroczystościach, a często trzeba było to godzić z obowiązkami szkolnymi. Do pięknych obrazów nawiedzenia należały grupy rozmodlonych i rozśpiewanych dziewcząt i chłopców, skupionych wokół ikony Jezusa Miłosiernego, a nierzadko było to całonocne czuwanie. Najpiękniejszymi zaś owocami peregrynacji, tak bez wątpienia można już stwierdzić, były rzesze młodzieży przystępującej do Komunii św., czyli „dotykającej” samej istoty chrześcijaństwa. Do tego wszystkiego należałoby dodać cały wysiłek związany z przygotowaniem uroczystości w wymiarze duchowym i zewnętrznym.
W sposób szczególny chciałbym się podzielić treścią przemówień, wygłoszonych przez młodzież parafii Strabla i Siemiatycze. To właśnie ich piękno i głębia - obok innych przeżyć - stanowią moje „odkrycie” związane z peregrynacją i udziałem młodzieży w spotkaniu z Jezusem Miłosiernym. Oby te treści i przeżycia nie były tylko porywem chwili, przebłyskiem wiary lecz by można było, obserwując to wszystko, mieć nadzieję, że oto „idzie nowych ludzi plemię”, które za jakiś czas weźmie odpowiedzialność za Kościół i świat.

Edycja podlaska 51/2003

E-mail:
Adres: ul. Kościelna 10, 17-312 Drohiczyn
Tel.: (85) 656-57-54