Exlibrisy Zbigniewa Jóźwika

Motyw Krzyża

Marek Kruk

Wielki Post to okres nabożeństw, w których krzyż ma centralne miejsce. Uczestnicząc w Drodze Krzyżowej czy Gorzkich Żalach myślimy o znaku, na którym dokonało się zbawienie świata. Podobnie jest podczas misterium Męki Pańskiej, przedstawianej na scenie czy też w plenerze. Krzyż jest w każdym katolickim domu, miejscu pracy. Jest przy rozwidleniu dróg, w miejscach upamiętniających tragedie. Najwięcej krzyży jest na nekropoliach. Tam znak zbawienia jest znakiem życia w przyszłym świecie. Nasze oczy ciągle skierowane są na krzyż, w którym jest nasza nadzieja.
Autorem wielu pięknych prac, w tym ekslibrisów, na których widnieje krzyż jest dr Zbigniew Jóźwik. Wstępem do ekslibrisów niech będzie tekst Sergiusza Riabinina: „Drzewo Krzyża w ekslibrisach życiowych człowieka (…) aby sens chwil ludzkich w bezsens nie przeciekał”. Riabinin jest autorem wierszy nawiązujących do prac Z. Jóźwika, emerytowanego pracownika Instytutu Biologii UMCS w Lublinie, polarnika i grafika.
Ekslibris Jana Pawła II cytowany już poeta widzi tak: „Krzyż z żywych stron ziemi i Ewangelii. (…) Na Jego straży orzeł, dumne godło narodu i ludzkie dłonie pełne pokoju, lecz jakże mocne! (...) Błogosławiona łódź, co kotwiczy się w prawdzie, nie zmiotły jej burze, sztorm nie zachwieje. (…) Boże, coś Polskę (…) chroń nam glob ziemski”! Inny linoryt opatrzony jest tekstem: „Człowiek - gałąź - patyk zewsząd odkorzeniony, przybity do pustki, tęskniący do pełni Krzyża. (…) Ptak, który zewsząd odfrunął, szybujący w bezmiarach do Domu Ojca”.
Słowa do ekslibrisu Partis Maximiliani Mariae Kolbe OFM Com 16670. In memoria brzmią tak: „Faluje morze kolczastych drutów, wyłania się z nich Krzyż i ręce Ojca Maksymiliana dźwigające ku niemu opłatek. (…) Bezsilne są kolczaste druty wobec tych rąk (…) bo jak uwięzić obłok Boży?”. Piękny jest tekst modlitwy syna marnotrawnego: „Syna marnotrawnego, przez świat uwiedzionego, przez świat skołowanego, przez świat ogłupionego, przez świat oszukanego (…) ale wracającego, ale żałującego, ale pokornego, ale klęczącego - przyjm znów do siebie i odpuść winy przez miłosierdzie Syna Twojego, na Drzewie Krzyża zbawiającego. Amen”. Do ekslibrisu x Tadeusz Zasępa Riabinin ułożył tekst: „Już nie bądź wreszcie w świecie sierotą ani też żadną stadną istotą (…) jeżeli Chrystus w swym Drzewie Krzyża wszystkich wyzwala, łączy i zbliża! Nie stój więc przy Krzyżu jak przy martwej ścianie, jeśli w Nim jest Twoje w Bogu zmartwychwstanie!”.