Refleksja na wakacje

Ks. Ireneusz Bruski

Rozpoczęły się wakacje. Czas przeróżnych podróży, wypoczynku, odnowy sił fizycznych i duchowych, "zwolnienia tempa". W codziennym wirze zajęć wszyscy potrzebujemy co jakiś czas zatrzymać się i odpocząć, inaczej spojrzeć na siebie i drugich, na otaczający świat.
Jakże często praca zawodowa narzuca nam nazbyt szybki rytm życia. W jak wielu wypadkach trudno jest członkom rodziny znaleźć chwilę spokoju i odprężenia, aby nacieszyć się wzajemnie swoją obecnością, porozmawiać, podzielić się swoimi problemami i zamierzeniami. I oto wakacje. Jakże dobra sposobność, by "uzupełnić" ten swoisty niedostatek.
Obok wakacyjnych wyjazdów w najdalsze miejsca nie tylko Polski, ale i egzotycznych krajów spotykamy też coraz większą grupę osób, która wybiera szczególne miejsca wypoczynku - sanktuaria, klasztory, pustelnie, domy rekolekcyjne.
W tych tzw. ośrodkach duchowości można nie tylko nacieszyć się pięknem zabytków i otaczającej przyrody, ale także ubogacić duchowo dzięki spotkaniu ze Stwórcą przez refleksję i milczenie, przez modlitwę i kontemplację. Wiele mamy takich miejsc w różnych zakątkach naszej pięknej Ojczyzny, od Wambierzyc po Gietrzwałd, od Matemblewa po Kodeń.
Wakacyjny czas może dopomóc w przywróceniu właściwych proporcji między aktywnością zewnętrzną a sferą ducha, między pośpiechem a bardziej naturalnym rytmem życia, między wszechobecnym hałasem a ciszą, która przynosi ukojenie. Bo przecież to, co istotne, to zachowanie wewnętrznej harmonii, tak aby zwykła egzystencja człowieka miała zawsze ów wymiar nadprzyrodzony, którego każdy z nas potrzebuje.