Dzwony Jana Pawła II

Andrzej Korab

Nie będzie tu mowy o dzwonach dedykowanych Ojcu Świętemu Janowi Pawłowi II, bo tych na świecie na pewno są setki, a może nawet tysiące, ale o dzwonach, które towarzyszyły Papieżowi Polakowi podczas wielkiego pontyfikatu i którym poświęcił swoją szczególną uwagę.
Gdy 16 października 1978 r. Kolegium Kardynalskie dokonało wyboru metropolity krakowskiego kard. Karola Wojtyły na Stolicę św. Piotra, w kraju przypomniano sobie proroczy wiersz Juliusza Słowackiego z 1848 r., zaczynający się od słów: „Pośród niesnasków Pan Bóg uderza/W ogromny dzwon./Dla Słowiańskiego oto Papieża/Otwarty tron”. Dzwon staje się tu narzędziem Pana Boga, aby ogłosić światu tę nieprawdopodobną nowinę, że Słowianin, Polak, zostaje biskupem Rzymu, po 455 latach pełnienia tej funkcji wyłącznie przez Włochów. Na tę wieść radosnym biciem rozdzwoniły się dzwony kościelne w całym kraju, na czele z wawelskim dzwonem Zygmunta.