Świętowanie Bożego Narodzenia poprzedza okres przygotowawczy,
zwany Adwentem. Pragnienie i wołanie o Zbawiciela wypełnia cały Adwent.
Przyjście na świat Zbawiciela w dniu Bożego Narodzenia łączy się
ściśle z Matką Bożą. Już na początku Adwentu czcimy zapowiedź Jej
narodzenia w uroczystość Niepokalanego Poczęcia. Pierwotnie ta wielka
uroczystość nie miała żadnego związku z Adwentem. Została wyznaczona
na dzień 8 grudnia z uwagi na okres dziewięciu miesięcy dzielących
Niepokalane Poczęcie od Narodzenia Maryi - 8 września. Uroczystość
ta łączy się jednak z myślą przewodnią Adwentu. Bowiem w okresie,
który przygotowuje nas na przyjście Zbawiciela, chętnie zwracamy
wzrok ku Jego Matce - Maryi. Widzimy w Niej jak w jutrzence porannej
bliski już brzask dnia przed wschodzącym słońcem narodzenia Jezusa
Chrystusa.
Maryja przyszła na świat i żyła jedynie ze względu na
Chrystusa. Towarzyszyła Mu przez całe życie, jak nikt z ludzi. Z
tej ścisłej łączności z Chrystusem wypływają przedziwne Jej przywileje
i łaski, a wśród nich łaska Niepokalanego Poczęcia, czyli łaska całkowitej
wolności od grzechu pierworodnego od chwili poczęcia. Wszak sama
godność Macierzyństwa Bożego wymagała, aby Matka Zbawiciela była "
cała piękna i bez żadnej zmazy" (Pnp 4,7). Otrzymała tę łaskę uprzedzająco,
ze względu na przyszłe zasługi zbawczej męki i śmierci Jej Syna.
Największym sprzymierzeńcem prawdy o Niepokalanym Poczęciu
Maryi był "zmysł wiary" pobożnego ludu. Wiara ta była żywa wśród
wiernych od początku istnienia Kościoła.
Kościół Wschodni nigdy prawdy o Niepokalanym Poczęciu
Maryi nie ogłaszał, gdyż była ona na Wschodzie powszechnie uznawana.
Co więcej, właśnie tam w VII w. zaczęto obchodzić Święto Niepokalanego
Poczęcia. Św. Andrzej z Krety (+740) mówi w jednej ze swoich homilii: "
Hańba grzechu przyciemniła piękno i dostojeństwo natury ludzkiej,
ale gdy się rodzi Matka Tego, który jest samą pięknością, natura
w Jej osobie odzyskuje dawne przywileje i kształtuje się według wzoru
prawdziwie godnego Boga (...) jest przebóstwieniem, przebóstwienie
zaś jest upodobnieniem do pierwotnego stanu" (Homilia 1, In Nativitatae
BMV).
W Kościele Zachodnim święto to przyjęło się w IX w. Papież
Sykstus IV (+1484) rozszerzył je na cały Kościół, a papież Klemens
XI (+1721) ogłosił je jako święto obowiązkowe. Papież bł. Pius IX,
8 grudnia 1854 r. w bulli "Ineffabilis Deus" - Niewysłowiony Bóg"
ogłosił jako dogmat wiary prawdę, że Najświętsza Bogarodzica Maryja
od pierwszej chwili swego poczęcia była wolna od wszelkiej zmazy
grzechu pierworodnego przez wzgląd na zasługi Jezusa Chrystusa Zbawiciela
rodzaju ludzkiego.
W cztery lata później ukazała się Matka Boża św. Bernardecie
Soubirous. 25 marca 1858 r. trzykrotnie zapytana, jakie jest Jej
imię, odpowiedziała dopiero za trzecim razem: "Jam jest Niepokalane
Poczęcie". W ten sposób nie tylko potwierdziła ogłoszenie dogmatu
o Jej Niepokalanym Poczęciu, ale dała także do zrozumienia, jak drogi
jest Jej ten przywilej i łaska.
Ojciec Święty Jan Paweł II chwalił Niepokalane Poczęcie
Maryi w Jej bazylice rzymskiej Santa Maria Maggiore 5 grudnia 1984
r. tymi słowami: "Łaski pełna...". Gdy te słowa Archanioła zostały
wypowiedziane, Adwent ludzkości osiągnął swój zenit. I dlatego też
Niepokalane Poczęcie Maryi znajduje rokrocznie swe miejsce liturgiczne
w okresie Adwentu. Albowiem pozdrowienie "łaski pełna" świadczy o
tajemnicy Niepokalanego Poczęcia".
Niech Maryja Niepokalanie Poczęta, która przyszła na
świat jako "łaski pełna", prowadzi nas stale do Chrystusa. Niech
będzie światłem naszego Adwentu, czyli naszego przyjścia do Chrystusa.
