Wyższego Seminarium Duchownego w Przemyślu
...Adwent, szczególny czas w roku liturgicznym. Jego charakterystyczną cechą jest radosne oczekiwanie na przyjście Bożego Syna w wydarzeniu Bożego Narodzenia. Ten czas czekania na Boże Dziecię jest dany każdemu z nas, abyśmy przez okres czterech adwentowych tygodni stawali się bardziej dojrzalsi i lepiej przygotowani na spotkanie z Panem. Niestety możemy zauważyć, czasem i we własnym osobistym życiu, lub też patrząc na to, co się dzieje wokół nas, że wielu najchętniej usunęłoby ze swej codzienności to wszystko, co się wiąże ze słowem "oczekiwanie". Coraz częściej dominuje postawa: "Chcę wszystko i to teraz, już, natychmiast!". Nierzadką sytuacją jest co najmniej zdziwienie, jeżeli nie agresja, przejawiająca się stwierdzeniem: "Dlaczego spełnienie moich pragnień muszę przesuwać na później?", "Dlaczego mam cierpliwie czekać?". Ogólnie zauważany pośpiech, ciągła gonitwa, nieumiejętność dostrzegania tego, co się ma i brak radosnej wdzięczności. Nie mamy czasu na czekanie, nie mamy cnoty cierpliwego oczekiwania. Chcemy mieć już, teraz. Nie chcemy niczego ominąć, nie umiemy wytrwale zaczekać na owoce naszego działania a potem nie potrafimy się nimi naprawdę cieszyć.
Taka postawa wobec życia przenosi się również na całą naszą duchowość, religijność i przejawia się spłyceniem wiary. Adwentowe oczekiwanie gubi wtedy swoją wewnętrzną treść, gdyż ten czas przygotowania na przyjście Boga na świat winien nas bardziej otworzyć na wydarzenie ponownego przybycia Jezusa Chrystusa na końcu czasów. Nikt nie wie kiedy to nastąpi, ale jak mówi Jezus w dzisiejszej Ewangelii św. Marka "uważajcie, czuwajcie, bo nie wiecie, kiedy czas ten nadejdzie. (...) By niespodzianie przyszedłszy nie zastał was śpiących" (Mk 13, 33.36). Jesteśmy przywoływani do czuwania, do oczekiwania, ale nie w biernej postawie, lecz w staraniu o wszystko, co powierzył nam Bóg i w podejmowaniu wyznaczonych nam Bożą Opatrznością zajęć w rodzinach i społecznościach, w parafiach oraz miejscach pracy i naszych codziennych obowiązków.
Słuchając słów św. Pawła z pierwszego listu do Koryntian w tej atmosferze aktywnego adwentowego oczekiwania na przyjście Pana uświadamiamy sobie potrzebę ciągłej wdzięczności Bogu za wszystkie łaski dotychczas przez nas otrzymane. To w Jezusie Chrystusie każdy ochrzczony stał się bogaty w dary, które dają życie wieczne, tak iż dzisiaj nie brakuje nikomu z nas "żadnego daru łaski" (1 Kor 1, 7). Ten sam Jezus Chrystus, który zawsze był z nami przez swoją miłość i miłosierdzie, będzie nas też umacniał aż do końca, abyśmy byli bez zarzutu w dzień Jego przyjścia.
Rozpoczynając nowy rok liturgiczny za sugestią św. Pawła popatrzmy na naszą przeszłość: czy brakowało nam kiedyś Bożej łaski? - choć może przed laty mieliśmy pokusę zarzutu wobec Boga, że o nas zapomniał - teraz jednak widzimy to inaczej. Doświadczenie wierności i miłości Boga umacnia nas w przekonaniu, że tej Jego łaski dawanej w Jezusie Chrystusie nie zabraknie nam i dzisiaj oraz przez okres naszego oczekiwania na przyjście Pana w tajemnicy Bożego Narodzenia i w wydarzeniu Dnia Pańskiego na końcu czasów. Bóg, który nas powołał do wspólnoty ze swym Synem Jezusem Chrystusem zawsze dotrzymuje swojej obietnicy.
Również wspólnota Wyższego Seminarium Duchownego w Przemyślu w tej atmosferze zainspirowanej przez Boże Słowo, wchodząc w czas Adwentu i aktywnie oczekując oraz przygotowując się na przyjście Pana, patrzy z wielką wdzięcznością na mijający czas. Dziękujemy najpierw samemu Bogu - Dawcy wszelkiej łaski i każdego dobra, ale również i wszystkim naszym dobroczyńcom, którzy dzielą się z nami dobrem duchowym a także materialnym. Poczuwamy się do obowiązku wyrażenia naszej ogromnej wdzięczności za wszystko, co umożliwia całej kleryckiej wspólnocie codzienne, normalne funkcjonowanie domu, pracę, naukę i modlitwę. Okres jesieni to czas, w którym zwożone są do Seminarium w Przemyślu z wielu parafii naszej archidiecezji płody rolne: ziemniaki, zboże, jarzyny czy owoce, zapewniające możliwość wyżywienia przez okres całego roku akademickiego liczby ponad 200 osób. Obok owoców roli i pracy rąk tak wielu wiernych, zbierane są również w ciągu roku dary pieniężne, które składane na tacę - zasadniczo w pierwszą niedzielę miesiąca - stanowią podstawę ekonomiczną dla Wyższego Seminarium Duchownego przygotowującego przyszłych kapłanów.
To co dla człowieka jawi się jako najbardziej konieczne, co w jego życiu daje prawdziwe szczęście jest niezależne od ludzkich zasług i ostatecznie prezentuje się jako dar kogoś innego. Dlatego wdzięczność to cnota sprawiająca, że człowiek umie rozeznać własną niewystarczalność, uczy pokory i dzielenia się z innymi dobrami, które Bóg Stwórca powierzył każdemu z nas w gospodarowanie. Jednak przed pamięcią o sprawach dotyczących materialnego funkcjonowania Seminarium Duchownego winna się znajdować troska duchowa o dobre i gorliwe powołania kapłańskie. Dlatego też pierwsza Niedziela Adwentu Roku Pańskiego 2002 staje się szczególną okazją, aby poprzez alumnów, którzy prezentują w 80 parafiach archidiecezji przemyskiej Wyższe Seminarium Duchowne, podziękować wszystkim dobroczyńcom za ich dary duchowe i materialne, za każdą modlitwę, cierpienia i trudy ofiarowane w intencji powołań, za wszelką życzliwość i pamięć. Wyjątkowe słowa wdzięczności kierujemy do członków Dzieła Pomocy Powołaniom, którzy tak jak mogą, przede wszystkim zaś swą gorliwą modlitwą wspierają kleryków w ich drodze do kapłaństwa i świętości. Seminaryjna wspólnota w każdą środę modli się za wszystkich swoich dobroczyńców, żywych i zmarłych, upraszając dla każdego potrzebne łaski, a w każdy czwartek jest ofiarowana Msza św. - staramy się w ten duchowy sposób odwdzięczyć za wszelkie otrzymane dobro, które często jest wzruszającym dowodem i wyrazem ludzkiej życzliwości.
(...) Rektorat Wyższego Seminarium Duchownego w Przemyślu składa serdeczne podziękowanie za pomoc materialną złożoną podczas "niedzieli seminaryjnej" i życzy wszelkiego dobra wszystkim ofiarodawcom. Bóg zapłać. Niech okres oczekiwania na Boże Narodzenie będzie dla każdego owocny w Boże błogosławieństwo.

Rektor Wyższego Seminarium Duchownego w Przemyślu

Przemyśl 1.12.2002 r.