Reklama

Kościół

Bp Ważny: Nie należy sugerować, że związek homoseksualny jest rzeczywistością równą małżeństwu

Fiducia supplicans w pierwszych punktach mówi o małżeństwie jako rzeczywistości stworzonej przez Boga – świętej, sakramentalnej, dotyczącej wyłącznie relacji między kobietą a mężczyzną - mówi bp Artur Ważny w najnowszej książce "Bóg odrzuconych. Rozmowy o Kościele, wykluczeniu i pokonywaniu barier".

[ TEMATY ]

bp Artur Ważny

Mat.prasowy

Bp Artur Ważny

Bp Artur Ważny

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

PONIŻEJ FRAGMENT KSIĄŻKI. CAŁOŚĆ DO KUPIENIA W NASZEJ KSIĘGARNI! [KLIKNIJ]: ksiegarnia.niedziela.pl

Mówił Ksiądz Biskup o wydawanych przez Kościół dokumentach dotyczących zjawiska homoseksualizmu. Opublikowana nie tak dawno przez Dykasterię Nauki Wiary – i wspomniana tu już wcześniej – Deklaracja Fiducia supplicans o duszpasterskim znaczeniu błogosławieństw wywołała jednak ogromne kontrowersje; można nawet powiedzieć, że podzieliła ona Kościół. Niektórzy uważają, że jest to pierwszy krok do zmiany doktryny, inni są zdania, że nie wnosi ona niczego nowego. Czy ten dokument naprawdę coś zmienia – a jeśli tak, to co konkretnie?

Rzeczywiście temat jest gorący. Zacznę od tego, że do każdego dokumentu Kościoła chcę podchodzić z ufnością, bo jeśli mam komuś wierzyć, to właśnie Kościołowi. Jestem członkiem tej wspólnoty i ufam, że wydawane przez nią dokumenty mają służyć dobru. Kiedy jednak czytam deklarację Fiducia supplicans i staram się ją zrozumieć, odnoszę wrażenie, że jest ona jednocześnie krokiem do przodu i do tyłu. Myślę, że ta karkołomność sprawia, iż powoduje ona tyle kontrowersji. Po prostu nie wiem, czy w jednym dokumencie jesteśmy w stanie zrobić jednocześnie krok w przód i w tył. Ale chyba właśnie temu ta deklaracja ma służyć.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Dlaczego Ksiądz Biskup tak uważa?

Reklama

Fiducia supplicans w pierwszych punktach mówi o małżeństwie jako rzeczywistości stworzonej przez Boga – świętej, sakramentalnej, dotyczącej wyłącznie relacji między kobietą a mężczyzną. Kościół zawsze tak uważał i w tym kontekście nic się nie zmienia; świętość małżeństwa, jego dobro i ideał to przestrzenie, do których stale będzie zapraszał. Tak rozumiane małżeństwo – jako związek kobiety i mężczyzny – stanowi więc w tej deklaracji punkt odniesienia i z punktu widzenia środowisk, które chciałyby w Kościele w sposób liturgiczny, uroczysty i oficjalny błogosławić pary homoseksualne, jest to krok w tył. Nie można tego uznać za kwestię wyłącznie teoretyczną, ponieważ takie praktyki mają niestety miejsce w niektórych wspólnotach, szczególnie na Zachodzie. I w tym kontekście papież Franciszek mówi: „Poszliście za daleko. Nie wolno tak robić, bo to nadużycie. Nie należy też sugerować, że związek homoseksualny jest rzeczywistością równą małżeństwu, i błogosławić go w sposób liturgiczny, uroczysty. Wycofujemy się z tego typu praktyk i w przyszłości nie należy się spodziewać żadnych zmian w tym zakresie”.

A krok do przodu?

Z drugiej strony Fiducia supplicans pokazuje, że nie możemy być obojętni na rzeczywistość, która jest obecna w Kościele. Właśnie dlatego papież mówi, by błogosławić ludzi, a nie – wyraźnie podkreślam – związki. Ma to być czynione dyskretnie i poza liturgią, by pokazać homoseksualnym kobietom i mężczyznom, że Kościół ich nie odrzuca, ale przyjmuje i chce mówić im o Bożej miłości. Tekst dokumentu otwiera możliwość udzielania krótkich i prostych błogosławieństw duszpasterskich (ani liturgicznych, ani rytualnych) parom nieregularnym, a nie ich związkom, „podkreślając, że są to błogosławieństwa bez formy liturgicznej, które nie aprobują ani nie usprawiedliwiają sytuacji, w jakiej znajdują się te osoby”. Taka forma modlitwy – bo błogosławieństwo jest modlitwą – ma służyć temu, żeby ludzie mogli odkryć Bożą wolę i według niej żyć. Tak to rozumiem. Wiem, że niektóre interpretacje tego dokumentu sugerują, że mamy do czynienia z próbą zmiany doktryny, z pewnym wyłomem, ale tak nie jest.

Dokument wywołał jednak spore zamieszanie.

Kwestia związków homoseksualnych kobiet i mężczyzn rzeczywiście wybrzmiała ostatnio bardzo mocno. Kościół jednak odpowiedział na nią w sposób dość ostrożny, bo ważne zjawiska ocenia on powoli. Wobec tego ten zrąb, czyli główna myśl dotycząca nauczania o życiu małżeńskim i rodzinnym, jest taki sam i to się nie zmieni. Myślę, że kluczem do deklaracji Fiducia supplicans jest adhortacja Evangelii gaudium, która służy właściwemu zrozumieniu całego pontyfikatu Franciszka. Gdy dziś czytam jego pierwszą adhortację, wiedząc już o Fiducia supplicans, wiele spraw jest dla mnie jasnych, bo papież pisał o nich wcześniej. Franciszek w Evangelii gaudium zapowiedział wyjście Kościoła do wszystkich środowisk, które potrzebują głoszenia Ewangelii, a Fiducia supplicans jest tego konsekwencją. Papież woli Kościół, który wychodzi i się myli, od takiego, który ze strachu siedzi cicho i nie głosi Ewangelii. Nie wiem, czy kiedykolwiek Dykasteria Nauki Wiary przyzna, że się pomyliła – bo przecież mogło tak być. Może kiedyś uzna, że zrobiła o jeden krok za daleko, nie zrozumiała pewnych kwestii, nie wyczuła sytuacji… Ale papież mówi wyraźnie: „Wyjdźmy, wyjdźmy, by ofiarować wszystkim życie Jezusa Chrystusa. Powtarzam tu całemu Kościołowi to, co wielokrotnie powiedziałem kapłanom i świeckim w Buenos Aires: wolę raczej Kościół poturbowany, poraniony i brudny, bo wyszedł na ulice, niż Kościół chory z powodu zamknięcia się i wygody z przywiązania do własnego bezpieczeństwa”8. Kiedy czyta się Evangelii gaudium, naprawdę wszystko staje się jasne! Rozumiemy, czym jest wyjście do wszystkich środowisk, do ludzi, którzy byli pozbawieni głoszenia Ewangelii, którym papież chce „towarzyszyć” i wobec których chce „rozeznawać”. Wiem, że te słowa wywołują emocje, ale są one piękne i w dodatku już od dawna obecne w życiu Kościoła. Sobór Trydencki, kiedy omawia kwestię spowiedzi i wyznania grzechów, prosi, żeby podawać ich okoliczności. Czy to nie jest rozeznawanie? Kościół mówił o tym już w XVI wieku! Nam wydaje się, że to nowość, ale patrząc na rozwój teologii, zauważamy pewną ciągłość. Może w pewnym momencie coś „przeskoczyliśmy”, ale mamy jednocześnie wiele punktów zbieżnych, które pokazują, że nie warto panikować. Ja mam w sobie głębokie zaufanie i pokój. Nie noszę w sercu lęku czy przerażenia, że to się źle skończy, że coś zmieni się w „niewłaściwą stronę”…

2024-11-05 20:51

Ocena: +20 -5

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Sosnowiec: powołano dwie komisje do zbadania sytuacji w diecezji

Bp Artur Ważny powołał dwie komisje, mające zbadać sytuację w diecezji. Prokurator Violetta Guia stanie na czele interdyscyplinarnej komisji do zbadania spraw, które wydarzyły się w diecezji sosnowieckiej, a które w ostatnim czasie poruszyły opinię publiczną. Witold Sadecki natomiast będzie przewodniczącym komisji odpowiedzialnej za audyt diecezji sosnowieckiej.

Publikujemy treść komunikatu:
CZYTAJ DALEJ

Pierwszy czciciel Pani z Guadalupe

Niedziela Ogólnopolska 50/2006, str. 27

[ TEMATY ]

Matka Boża z Guadalupe

Juan Diego

Graziako

Cudowny obraz Matki Bożej z Guadalupe

Cudowny obraz Matki Bożej z Guadalupe

Ojciec Święty Jan Paweł II podczas swej wizyty w Meksyku 31 lipca 2002 r. wyniósł Juana Diego do chwały ołtarzy. Został on pierwszym świętym Indianinem.

Tereny dzisiejszego Meksyku od dawna zamieszkiwały różne plemiona, w tym również Majowie, którzy wówczas tworzyli silne państwo i charakteryzowali się wysoką kulturą. W XI stuleciu imperium Majów podbili Aztekowie, którzy przywędrowali z północy kontynentu i osiedlili się na tym terenie. Aztekowie stopniowo podporządkowywali sobie tubylcze plemiona oraz niweczyli kulturę Majów. Konkwista hiszpańska (1519-21 r.) pod wodzą Hernána Cortésa położyła kres imperium Aztekow.
CZYTAJ DALEJ

Franciszkanin w Damaszku: nadzieja na coś lepszego niż era dyktatorska

2024-12-10 20:49

[ TEMATY ]

Damaszek

PAP/EPA/KAZIM KIZIL

Po upadku reżimu Baszara al-Asada przełożony zakonu franciszkanów w stolicy Syrii, Damaszku, o, Firas Lutfi patrzy w przyszłość ostrożnie, ale i nadzieją. „Wielu chrześcijan martwi się tym, kto i co będzie dalej. Mają jednak nadzieję, że nadejdzie coś lepszego niż poprzednia era dyktatorska” - powiedział 49-letni zakonnik w rozmowie z niemiecką agencją katolicką KNA 9 grudnia. Tłumaczył, że każdej dyktaturze kiedyś opada maska i ludzie widzą, co naprawdę się za nią kryje.

Teraz, po dojściu do władzy islamistycznej bojówki HTS z jej przywódcą Abu Muhammadem al-Dżaulanim, obietnice złożone mniejszościom w kraju muszą zostać wcielone w życie. „Liczą się czyny, a nie obietnice” - powiedział o. Lutfi dodając, że nie powinni decydować fanatycy.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję